Gustav Klimt powiedział kiedyś o sobie: "Nie ma we mnie nic szczególnego. Jestem malarzem, który maluje dzień po dniu od rana do nocy. Każdy, kto kiedykolwiek chciałby się czegoś o mnie dowiedzieć, powinien dobrze przyjrzeć się moim obrazom." Klimt, który lubił malować ubrany jedynie w sandały i kaftan, odegrał istotną rolę w rozwoju austriackiej sceny artystycznej i jest dziś jednym z najbardziej znanych malarzy tego kraju. Jego obrazy, które można przypisać do wiedeńskiej secesji, są pełne symboliki. Jego ulubionym tematem było kobiece ciało i jawne ukazywanie seksualności, co w jego czasach uważano za prowokację. Klimt uważał, że w każdej formie sztuki jest coś erotycznego. Podobno miał liczne romanse, w tym z wieloma kobietami, u których zamawiał portrety. Zawsze jednak był w tym niezwykle dyskretny.
Klimt urodził się jako drugie z siedmiorga dzieci. Jego ojciec był średnio zamożnym grawerem złota, więc rodzina żyła w bardzo ubogich warunkach. W wieku 14 lat Klimt otrzymał stypendium w wiedeńskiej Szkole Rzemiosła Artystycznego. Jego nauczycielami byli Victor Berger i Michael Rieser. Podziwiał Hansa Makarta, jednego z czołowych malarzy historycznych XIX wieku. Rok po jego przyjęciu do szkoły Kunstgewerbeschule uczęszczał również jego młodszy brat Georg Klimt. Wraz z przyjacielem ze studiów Franzem Matschem założyli w 1888 roku spółkę studyjną i przyjęli wiele zleceń na kościoły i inne budynki użyteczności publicznej. W 1892 roku zmarł ojciec i brat Klimta, Ernst. Nagła śmierć obojga oraz odpowiedzialność finansowa, jaką musiał teraz ponieść wobec rodziny i brata, wpłynęła również na styl Klimta. Podczas gdy jego wcześniejsze prace miały jeszcze częściowo akademicki charakter, późniejsze obrazy stały się bardziej nowoczesne i krytyczne. Najwcześniejszym dziełem Klimta ze słynnej Złotej Fazy była "Pallas Athene". W kolejnych latach złoto miało odgrywać główną rolę i być elementem dominującym w jego twórczości, jak w słynnych dziełach "Pocałunek" czy "Adele Bloch-Bauer".
Zawodowa współpraca Klimta i Matscha zakończyła się w 1894 roku, kiedy to obaj otrzymali zlecenie na wykonanie malowideł sufitowych dla nowego uniwersytetu w Wiedniu. Propozycje Klimta dotyczące obrazów wydziałowych nie odpowiadały konserwatywnym ideom i zostały surowo odrzucone jako zbyt pesymistyczne i pornograficzne. Z kolei propozycje Matscha zostały lepiej przyjęte przez członków wydziału. Obraz Klimta "Filozofia" został nagrodzony złotym medalem na wystawie światowej w Paryżu. W Wiedniu jednak nie zrobiło to na nich większego wrażenia. W konsekwencji Klimt wystąpił ze Spółdzielni Artystów Plastyków i został członkiem założycielem oraz pierwszym prezesem Secesji Wiedeńskiej, która miała być platformą dla artystów niekonwencjonalnych i międzynarodowych. Klimt doznał udaru mózgu i w tym samym roku zmarł w wyniku zapalenia płuc.
Gustav Klimt powiedział kiedyś o sobie: "Nie ma we mnie nic szczególnego. Jestem malarzem, który maluje dzień po dniu od rana do nocy. Każdy, kto kiedykolwiek chciałby się czegoś o mnie dowiedzieć, powinien dobrze przyjrzeć się moim obrazom." Klimt, który lubił malować ubrany jedynie w sandały i kaftan, odegrał istotną rolę w rozwoju austriackiej sceny artystycznej i jest dziś jednym z najbardziej znanych malarzy tego kraju. Jego obrazy, które można przypisać do wiedeńskiej secesji, są pełne symboliki. Jego ulubionym tematem było kobiece ciało i jawne ukazywanie seksualności, co w jego czasach uważano za prowokację. Klimt uważał, że w każdej formie sztuki jest coś erotycznego. Podobno miał liczne romanse, w tym z wieloma kobietami, u których zamawiał portrety. Zawsze jednak był w tym niezwykle dyskretny.
Klimt urodził się jako drugie z siedmiorga dzieci. Jego ojciec był średnio zamożnym grawerem złota, więc rodzina żyła w bardzo ubogich warunkach. W wieku 14 lat Klimt otrzymał stypendium w wiedeńskiej Szkole Rzemiosła Artystycznego. Jego nauczycielami byli Victor Berger i Michael Rieser. Podziwiał Hansa Makarta, jednego z czołowych malarzy historycznych XIX wieku. Rok po jego przyjęciu do szkoły Kunstgewerbeschule uczęszczał również jego młodszy brat Georg Klimt. Wraz z przyjacielem ze studiów Franzem Matschem założyli w 1888 roku spółkę studyjną i przyjęli wiele zleceń na kościoły i inne budynki użyteczności publicznej. W 1892 roku zmarł ojciec i brat Klimta, Ernst. Nagła śmierć obojga oraz odpowiedzialność finansowa, jaką musiał teraz ponieść wobec rodziny i brata, wpłynęła również na styl Klimta. Podczas gdy jego wcześniejsze prace miały jeszcze częściowo akademicki charakter, późniejsze obrazy stały się bardziej nowoczesne i krytyczne. Najwcześniejszym dziełem Klimta ze słynnej Złotej Fazy była "Pallas Athene". W kolejnych latach złoto miało odgrywać główną rolę i być elementem dominującym w jego twórczości, jak w słynnych dziełach "Pocałunek" czy "Adele Bloch-Bauer".
Zawodowa współpraca Klimta i Matscha zakończyła się w 1894 roku, kiedy to obaj otrzymali zlecenie na wykonanie malowideł sufitowych dla nowego uniwersytetu w Wiedniu. Propozycje Klimta dotyczące obrazów wydziałowych nie odpowiadały konserwatywnym ideom i zostały surowo odrzucone jako zbyt pesymistyczne i pornograficzne. Z kolei propozycje Matscha zostały lepiej przyjęte przez członków wydziału. Obraz Klimta "Filozofia" został nagrodzony złotym medalem na wystawie światowej w Paryżu. W Wiedniu jednak nie zrobiło to na nich większego wrażenia. W konsekwencji Klimt wystąpił ze Spółdzielni Artystów Plastyków i został członkiem założycielem oraz pierwszym prezesem Secesji Wiedeńskiej, która miała być platformą dla artystów niekonwencjonalnych i międzynarodowych. Klimt doznał udaru mózgu i w tym samym roku zmarł w wyniku zapalenia płuc.
Strona 1 / 12