Okres baroku następuje po renesansie i datuje się go na lata 1575-1770, zaczynając od wczesnego baroku do ok. 1650 r., po którym następuje wysoki barok między 1650 a 1720 r. Późny barok trwa od 1720 r. do ok. 1770 r. Okres ten znany jest również jako rokoko. Włoski malarz
Caravaggio uważany jest za jednego z twórców baroku. Malował realistycznie, z silnymi kontrastami między światłem a ciemnością. Jego modelami byli ludzie z ludu.
Okres baroku był epoką pełną przepychu i rozmachu. Przyjęto wyraźnie uporządkowaną sztukę renesansu, ale wszystko zostało wyolbrzymione. Władza i bogactwo musiały być eksponowane. Na dworze ludzie oddawali się wszelkim luksusom, ale zwykli ludzie tego nie zauważali. W tym okresie powstawały ważne klasztory, kościoły i zamki. Sztukateria, łukowate elementy ornamentalne, putta, a przede wszystkim dużo złota to cechy charakterystyczne. Pałac Wersalski pod Paryżem, drezdeński Zwinger czy Belweder w Wiedniu to dobrze znane przykłady. Częścią wspaniałych pałaców były również barokowe ogrody i parki.
Malarze okresu baroku należą do najsłynniejszych i najważniejszych malarzy. Poza
Caravaggio we Włoszech, hiszpański
Diego Velazquez i
Rubens oraz
Rembrandt z Holandii. Oprócz wielu obrazów o tematyce religijnej, malowano również pejzaże i obrazy przedstawiające zwykłe życie codzienne.