Strona 1 / 2
Rosyjska malarka Marianne von Werefkin była wybitną postacią niemieckiego ekspresjonizmu. Pochodziła z rosyjskiej rodziny arystokratycznej. Urodziła się jako Marianna Wladimirowna Werefkina 29 sierpnia 1860 r. w Tule. Jej talent artystyczny był wspierany od najmłodszych lat, a w wieku czternastu lat pobierała już akademickie lekcje rysunku. W Petersburgu pobierała prywatne lekcje u Repin. Podczas polowania przypadkowo przestrzelił sobie prawą rękę. Dzięki wytrwałej praktyce udaje jej się znów malować prawą ręką. Tak doskonale opanowała malarstwo realistyczne, że nazywana jest "rosyjskim Rembrandtem". W 1891 roku poznała malarza Alexej von Jawlensky. Pięć lat później przeprowadza się z nim do Monachium.
W stolicy Bawarii zakłada salon, w którym spotyka się monachijska bohema. Zakłada również stowarzyszenie Lukasbruderschaft, zalążek "Neue Künstlervereinigung München" i "Blauer Reiter". Po narodzinach syna kryzys między Jawlensky'm a Marianną von Werefkin zaostrza się. Z synem odbywa kilka podróży do Francji. Po powrocie do malowania często współpracuje z Jawlensky'm, Kandinsky i Gabriele Münter w Murnau. Wraz z Jawleńskim, Oscarem Wittensteinem i Adolf Erbslöh zakłada "Neue Künstlervereinigung München", którego prezesem zostaje wkrótce Kandinsky.
W 1907 roku powstają pierwsze ekspresjonistyczne obrazy Werefkina, inspirowane przez Vincent van Gogh, Paul Gauguin i Henri de Toulouse Lautrec. Dzięki temu zyskała przydomek "Francuzka". Motywacyjnie i ikonologicznie często zapożycza również z prac Edvard Munch. Werefkin i Jawlensky biorą udział w wystawie w galerii "Der Sturm" w Berlinie w 1913 r. z grupą "Der Blaue Reiter". Wraz z Jawleńskim Werefkin w 1914 r. wyjeżdża do Szwajcarii, gdzie po kilku przeprowadzkach trafiają do Ascony. Jawleński rozstaje się z Werefkinem w 1921 roku. Utrzymuje się z malowania pocztówek i plakatów oraz pisania artykułów, m.in. dla Neue Zürcher Zeitung.
Obrazy jej pracy na emeryturze nie wydają się już tak szokujące. Stają się one bardziej enigmatyczne i narracyjne. Typowe rosyjskie cechy w kolorystyce są teraz bardzo wyraźne. W lutym 1938 roku Werefkin zmarła w Asconie, gdzie została pochowana zgodnie z rosyjskim obrządkiem prawosławnym. Jej majątek w dużej części znajduje się w Fondazione Marianne Werefkin w Asconie.
Rosyjska malarka Marianne von Werefkin była wybitną postacią niemieckiego ekspresjonizmu. Pochodziła z rosyjskiej rodziny arystokratycznej. Urodziła się jako Marianna Wladimirowna Werefkina 29 sierpnia 1860 r. w Tule. Jej talent artystyczny był wspierany od najmłodszych lat, a w wieku czternastu lat pobierała już akademickie lekcje rysunku. W Petersburgu pobierała prywatne lekcje u Repin. Podczas polowania przypadkowo przestrzelił sobie prawą rękę. Dzięki wytrwałej praktyce udaje jej się znów malować prawą ręką. Tak doskonale opanowała malarstwo realistyczne, że nazywana jest "rosyjskim Rembrandtem". W 1891 roku poznała malarza Alexej von Jawlensky. Pięć lat później przeprowadza się z nim do Monachium.
W stolicy Bawarii zakłada salon, w którym spotyka się monachijska bohema. Zakłada również stowarzyszenie Lukasbruderschaft, zalążek "Neue Künstlervereinigung München" i "Blauer Reiter". Po narodzinach syna kryzys między Jawlensky'm a Marianną von Werefkin zaostrza się. Z synem odbywa kilka podróży do Francji. Po powrocie do malowania często współpracuje z Jawlensky'm, Kandinsky i Gabriele Münter w Murnau. Wraz z Jawleńskim, Oscarem Wittensteinem i Adolf Erbslöh zakłada "Neue Künstlervereinigung München", którego prezesem zostaje wkrótce Kandinsky.
W 1907 roku powstają pierwsze ekspresjonistyczne obrazy Werefkina, inspirowane przez Vincent van Gogh, Paul Gauguin i Henri de Toulouse Lautrec. Dzięki temu zyskała przydomek "Francuzka". Motywacyjnie i ikonologicznie często zapożycza również z prac Edvard Munch. Werefkin i Jawlensky biorą udział w wystawie w galerii "Der Sturm" w Berlinie w 1913 r. z grupą "Der Blaue Reiter". Wraz z Jawleńskim Werefkin w 1914 r. wyjeżdża do Szwajcarii, gdzie po kilku przeprowadzkach trafiają do Ascony. Jawleński rozstaje się z Werefkinem w 1921 roku. Utrzymuje się z malowania pocztówek i plakatów oraz pisania artykułów, m.in. dla Neue Zürcher Zeitung.
Obrazy jej pracy na emeryturze nie wydają się już tak szokujące. Stają się one bardziej enigmatyczne i narracyjne. Typowe rosyjskie cechy w kolorystyce są teraz bardzo wyraźne. W lutym 1938 roku Werefkin zmarła w Asconie, gdzie została pochowana zgodnie z rosyjskim obrządkiem prawosławnym. Jej majątek w dużej części znajduje się w Fondazione Marianne Werefkin w Asconie.