Bez wyjaśnień artysty, dzieła sztuki są często niezrozumiałe. To zdjęcie nie daje też żadnej wskazówki na powierzchni, dlaczego znalazłeś je pod nagłówkiem "Wyspa Wielkanocna". Tytuł też nie jest pomocny, bo splity oznaczają sport, taniec, scenę itp. Wyjaśnienie zaczyna się od tego, co można nazwać "filozofią polinezyjską". Najwięcej na jego temat wiemy dzięki badaniom wielkiego Elsdon'a Best'a, angielskiego lekarza wśród wszystkich szczepów Maorysów Nowej Zelandii w ubiegłym stuleciu. Przyczyna i skutek - to, co my nazywamy zasadą przyczynowości - było podstawą ich kultury. Na wszystko i zawsze istnieje przyczyna, której skutki człowiek może rozpoznać, a nawet na nie cierpieć. Dzieci nie tylko pytają i chcą odpowiedzi, ale chcą odpowiedzi uzasadnionych, zrozumiałych dla nich. Dlaczego więc w Nowej Zelandii padało? - to właśnie chciały wytłumaczyć maluchy. Powodem było to, że wielki przodek większości ludów Polinezji, Tane, zsikał się z nieba. W ten sposób powstał deszcz. Elsdon Best zaniemówił, gdy usłyszał (i natychmiast zapisał) dziecięcą piosenkę jednego z plemion maoryskich, w której sikający Tane był wyśmiewany przez dzieci. To były szczęśliwe dzieci, bo babcia i dziadek potrafili wszystko wytłumaczyć i nigdy żadne pytanie nie pozostało bez odpowiedzi. Zasada przyczyny i skutku była czymś więcej niż wiedzą, to była praktykowana magia! Ale nie tylko wszystko, co działo się tu na ziemi musiało być wyjaśnione, oczywiście również wszystko, co działo się jako nocny spektakl na niebie. Była i jest taka gwiazda, która zachowuje się nienormalnie. Wszystkie gwiazdy są jasne, ale nie tak samo jasne. I obserwować gołym okiem, że jest tam gwiazda, która staje się jaśniejsza i ciemniejsza dość regularnie. Ludzie zaobserwowali to 3200 lat temu i zapisali to w egipskich hieroglifach. Fińscy astronomowie odkryli to dopiero niedawno. Arabowie nazywali tę gwiazdę "Diabelską Gwiazdą", my znamy ją pod nazwą "ALGOL". Jest ona prototypem "zaćmieniowych układów podwójnych". (Jesteś tutaj w portalu o sztuce, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat z astronomicznego punktu widzenia, możesz to wygooglować)! Algol jest drugą najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Perseusza. Jaśniej i ciemniej - ale dlaczego? Przyczyna i skutek nie ograniczają się do zjawisk ziemskich. Skoro i tak nie ma gwiazd, tak jak je opisujemy i rozumiemy, więc Algol był również deifikowanym przodkiem, pokazującym spektakl na niebie noc po nocy. Było to spowodowane faktem, że przodek Algol, widoczny jako gwiazda, w regularnych odstępach czasu dokonywał podziału, po czym stawał się długi i wąski i widzimy go do dziś, wtedy w jego jaśniejszej postaci. Jeśli natomiast wstał, to znów stał się ciemniejszy, co każdy człowiek widzi. Algol, deifikowany przodek, nadal to robi. Z naszego naukowego punktu widzenia rozumiemy to trochę inaczej. Domniemane pismo z Wyspy Wielkanocnej odnotowuje procesy astronomiczne, które kiedyś były wykorzystywane jako nawigacja gwiezdna na Pacyfiku dla żeglugi ukierunkowanej na cel. Algol reprezentowany był w tym zespole gwiazd. Zadanie polegało więc na zaprojektowaniu dla niego znaku. Światło i ciemność - jako światło - to klasyka w malarstwie przedstawieniowym, ale nie tylko. Z kolorami lub nawet tylko z czernią i bielą nie ma problemu. Ale jak można naciąć na twardym drewnie nożem marynarskim najwyżej 20 milimetrów i wyrazić, że gwiazda Algol zachowuje się tak, jak opisano? Maorysi nazwali go MATOHI, co oznacza w tłumaczeniu "rozszczepić", a to oznacza rozszczepić. Daje to obrazowy pomysł na to, jak w prosty sposób można "przedstawić" tego nocnego "sportowca" w formie znaku. Nieznani mistrzowie z Pacyfiku, którzy wymyślili system Rongorongo, znali prostą sztuczkę, jak "radzić sobie" z biegunowością w grafice. Kiedy światło/ciemność nie mogą być reprezentowane, szukamy biegunów, które mogą zastępczo wykonać to zadanie. Stanie w pozycji wyprostowanej lub siedzenie w rozkroku w przenośni można rozumieć jako biegunowość. Dwie fazy gwiazdy zaznaczyłem na moim zdjęciu czarno-białym jako "promieniowanie tła". Pięć kul to naturalnie każdy Algol - jako jaśniejsza i ciemniejsza gwiazda. W ten sposób ten obraz tłumaczy się sam, choć nie tak dokładnie, jak ja mógłbym to wytłumaczyć. Nic nie jest przypadkowe, każde pociągnięcie pędzla jest wynikiem świadomego zamysłu. Również ten obraz ze znakiem z Rongorongo, dowodzi, że żaden znak w systemie nie jest tym, co reprezentuje. To nie jest po prostu stylizowana postać ludzka robiąca splity, to jest przyczyna efektu zaćmienia gwiazdy - z punktu widzenia znających się na gwiazdach mądrych Maorysów na wszystkich wyspach Pacyfiku - w dawno, dawno temu, w czasach starożytnych. Ten obraz również leży na styku sztuki i nauki. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Rongorongo, możesz znaleźć je tutaj: www.rongorongo-script.de.

---

Splits - niebiańska przyjemność · Michael H. Dietrich