Strona 1 / 1
Otto Mueller był jednym z najważniejszych niemieckich malarzy ekspresjonistycznych. Jego Cygańskie portfolio z dziewięcioma kolorowymi litografiami, które stworzył zaledwie kilka lat przed śmiercią, jest dziś uważane za najważniejszy punkt jego twórczości. Portfolio powstało podczas podróży do Sarajewa, gdzie Otto został przygarnięty przez Cyganów i mieszkał z nimi przez pewien czas. Otto urodził się w 1874 roku. Jego buntowniczy charakter ujawnił się już w młodym wieku. Z tego powodu opuścił gimnazjum bez ukończenia szkoły. Przed rozpoczęciem studiów rozpoczął praktykę jako litograf, ale wkrótce przeniósł się do Drezdeńskiej Akademii Sztuki. Nie minęło wiele czasu, zanim uparty malarz popadł w konflikt z jednym ze swoich profesorów. Wielokrotnie nie stosował się do poleceń. Po dwóch latach spędzonych w Dreźnie Otto Mueller przeniósł się do Monachium i kontynuował studia w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Ale i tutaj został szybko zwolniony. Pracuje jako niezależny malarz aktów i poślubia jedną ze swoich modelek, Marię Mayerhofer. Młoda para przeprowadza się z Monachium do Berlina.
Tutaj odkrywa na wystawie pełne wdzięku rzeźby Wilhelm Lehmbruck. Zaprzyjaźnia się ze znanym rzeźbiarzem. Prace Wilhelma bardzo inspirują Otto, który odkrywa swoje upodobanie do malarstwa temperowego i smukłych postaci kobiecych, które odtąd będą zdobić wiele jego obrazów. Zainteresował się również grupą artystów "Berlińska Secesja". Jego starania o członkostwo kończą się jednak niepowodzeniem - zostaje odrzucony przez przewodniczących ruchu. Wraz z kilkoma innymi odrzuconymi malarzami zakłada więc ruch artystyczny "Neue Secession". Jego członkowie organizują pierwszą wystawę pod tytułem "Odrzuceni przez Berlińską Secesję". Po wystawie dołącza do berlińskiej społeczności artystów "Die Brücke". Członkowie mają podobny styl i preferują stonowaną kolorystykę. Wkrótce jednak jego życie artystyczne przybrało drastyczny obrót.
W 1915 roku malarz został powołany do wojska. Rok wcześniej Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii. Otto zostaje wysłany na front, najpierw do Francji, a następnie do Rosji. Na rok przed końcem I wojny światowej Otto zachorował na zapalenie płuc, które dopiero co przeżył. Po zakończeniu wojny po raz pierwszy pracuje jako profesor w Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła we Wrocławiu. Tutaj dołączył do członków "Breslau Künstlerbohème", która odrzucała wszelki mieszczański konformizm. Jego żona, która ubierała go we Wrocławiu, rozwiodła się z nim w 1921 roku i wróciła do Berlina. Potem nastąpiły jeszcze dwa małżeństwa, ale szybko się rozwiedli. W 1930 roku Otto Mueller zachorował na gruźlicę i zmarł po kilku tygodniach w specjalistycznej klinice płuc we Wrocławiu. Jego prace były wystawiane w wielu muzeach nawet po jego śmierci. Kiedy narodowi socjaliści doszli do władzy, skonfiskowali 357 jego obrazów - jego dzieła zostały odtąd uznane za "sztukę zdegenerowaną". Po wojnie jego obrazy zostały po raz pierwszy wystawione na documenta w Kassel.
Otto Mueller był jednym z najważniejszych niemieckich malarzy ekspresjonistycznych. Jego Cygańskie portfolio z dziewięcioma kolorowymi litografiami, które stworzył zaledwie kilka lat przed śmiercią, jest dziś uważane za najważniejszy punkt jego twórczości. Portfolio powstało podczas podróży do Sarajewa, gdzie Otto został przygarnięty przez Cyganów i mieszkał z nimi przez pewien czas. Otto urodził się w 1874 roku. Jego buntowniczy charakter ujawnił się już w młodym wieku. Z tego powodu opuścił gimnazjum bez ukończenia szkoły. Przed rozpoczęciem studiów rozpoczął praktykę jako litograf, ale wkrótce przeniósł się do Drezdeńskiej Akademii Sztuki. Nie minęło wiele czasu, zanim uparty malarz popadł w konflikt z jednym ze swoich profesorów. Wielokrotnie nie stosował się do poleceń. Po dwóch latach spędzonych w Dreźnie Otto Mueller przeniósł się do Monachium i kontynuował studia w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Ale i tutaj został szybko zwolniony. Pracuje jako niezależny malarz aktów i poślubia jedną ze swoich modelek, Marię Mayerhofer. Młoda para przeprowadza się z Monachium do Berlina.
Tutaj odkrywa na wystawie pełne wdzięku rzeźby Wilhelm Lehmbruck. Zaprzyjaźnia się ze znanym rzeźbiarzem. Prace Wilhelma bardzo inspirują Otto, który odkrywa swoje upodobanie do malarstwa temperowego i smukłych postaci kobiecych, które odtąd będą zdobić wiele jego obrazów. Zainteresował się również grupą artystów "Berlińska Secesja". Jego starania o członkostwo kończą się jednak niepowodzeniem - zostaje odrzucony przez przewodniczących ruchu. Wraz z kilkoma innymi odrzuconymi malarzami zakłada więc ruch artystyczny "Neue Secession". Jego członkowie organizują pierwszą wystawę pod tytułem "Odrzuceni przez Berlińską Secesję". Po wystawie dołącza do berlińskiej społeczności artystów "Die Brücke". Członkowie mają podobny styl i preferują stonowaną kolorystykę. Wkrótce jednak jego życie artystyczne przybrało drastyczny obrót.
W 1915 roku malarz został powołany do wojska. Rok wcześniej Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii. Otto zostaje wysłany na front, najpierw do Francji, a następnie do Rosji. Na rok przed końcem I wojny światowej Otto zachorował na zapalenie płuc, które dopiero co przeżył. Po zakończeniu wojny po raz pierwszy pracuje jako profesor w Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła we Wrocławiu. Tutaj dołączył do członków "Breslau Künstlerbohème", która odrzucała wszelki mieszczański konformizm. Jego żona, która ubierała go we Wrocławiu, rozwiodła się z nim w 1921 roku i wróciła do Berlina. Potem nastąpiły jeszcze dwa małżeństwa, ale szybko się rozwiedli. W 1930 roku Otto Mueller zachorował na gruźlicę i zmarł po kilku tygodniach w specjalistycznej klinice płuc we Wrocławiu. Jego prace były wystawiane w wielu muzeach nawet po jego śmierci. Kiedy narodowi socjaliści doszli do władzy, skonfiskowali 357 jego obrazów - jego dzieła zostały odtąd uznane za "sztukę zdegenerowaną". Po wojnie jego obrazy zostały po raz pierwszy wystawione na documenta w Kassel.