Strona 1 / 1
Max Kurzweil pochodził z bardzo zamożnej rodziny, jego ojciec był właścicielem cukrowni na Morawach. Po sprzedaży fabryki rodzina przeniosła się do Wiednia, a jego ojciec przeszedł na emeryturę. Niezwykły talent artystyczny Maxa ujawnił się już w młodym wieku, a jego rozwój był możliwy dzięki optymalnej sytuacji finansowej rodziny. Max ukończył gimnazjum i studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu w latach 1886-1892. Uczył się tam m.in. u niemiecko-austriackiego malarza Christiana Griepenkerla i słynnego austriackiego "malarza Orientu" Leopold Karl Müller. "Orient-Müller" wielokrotnie podróżował do Egiptu i utrwalał swoje wrażenia z fascynującego życia i krajobrazów w akwarelach i obrazach olejnych.
Po studiach w Wiedniu nastąpił pobyt w Akademii Julien w Paryżu w 1892 roku. Max Kurzweil studiował tu przez dwa lata. Już pierwsze prace Maxa Kurzweila były z powodzeniem wystawiane i cieszyły się dużym uznaniem. Stał się znanym austriackim malarzem i grafikiem okresu secesji i namalował na przykład "Damę w żółtej sukience". "Kowal" i "Rybak". Wkrótce umieścił światło i kolor w centrum swojej pracy. To logicznie doprowadziło go do impresjonizmu, który od drugiej połowy XIX wieku był szczególnie wpływowy w malarstwie francuskim. Podążając za tym modelem, Max Kurzweil stworzył podobnie zalane światłem impresje krajobrazowe. W 1896 r. otrzymał w Wiedniu "Mały Złoty Medal Państwowy" za obraz "Genesen" (Rekonwalescencja), który stworzył w Bretanii. Czeski malarz, grafik i rzemieślnik Emil Orlik (1870-1932) zapoznał go z japońskimi drzeworytami. Max Kurzweil stworzył kilka drzeworytów w 1903 roku, np. "Poduszka" i "Siedzący akt", w oparciu o tę technikę reprodukcji obrazu. Niektóre z jego drzeworytów są pod wpływem stylu ekspresjonizmu, który rozprzestrzenił się pod koniec XIX wieku. Max Kurzweil inspirował się wówczas szczególnie rewelacyjnymi pracami norweskiego malarza Edvard Munch (1863-1944) i szwajcarskiego Ferdinand Hodler (1853-1918).
W 1895 roku Max Kurzweil poślubił córkę zastępcy burmistrza bretońskiego miasta portowego Concarneau, kobietę o wielkiej urodzie. Jego żona często służyła jako modelka do jego rysunków i drzeworytów. W tym czasie namalował między innymi "Port w Concarneau" i "Staw". Niestety nie było to szczęśliwe małżeństwo. Max i Marie-Josephine Marthe pozostali bezdzietni i ostatecznie zamieszkali osobno. Jego żona nie czuła się w Wiedniu jak w domu i tęskniła za powrotem do swojej francuskiej ojczyzny. Max Kurzweil uczył rysunku i malarstwa w Akademii Kobiet w Wiedniu od 1909 roku. Przez całe życie cierpiał na melancholię. Dlatego też, wraz ze swoją studentką malarstwa Helene Heger, odebrał sobie życie w maju 1916 roku. Max miał romans z tą młodą kobietą, co bardzo obciążało go psychicznie. Uznał samobójstwo we własnym studio za jedyne wyjście dla nich obojga.
Max Kurzweil pochodził z bardzo zamożnej rodziny, jego ojciec był właścicielem cukrowni na Morawach. Po sprzedaży fabryki rodzina przeniosła się do Wiednia, a jego ojciec przeszedł na emeryturę. Niezwykły talent artystyczny Maxa ujawnił się już w młodym wieku, a jego rozwój był możliwy dzięki optymalnej sytuacji finansowej rodziny. Max ukończył gimnazjum i studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu w latach 1886-1892. Uczył się tam m.in. u niemiecko-austriackiego malarza Christiana Griepenkerla i słynnego austriackiego "malarza Orientu" Leopold Karl Müller. "Orient-Müller" wielokrotnie podróżował do Egiptu i utrwalał swoje wrażenia z fascynującego życia i krajobrazów w akwarelach i obrazach olejnych.
Po studiach w Wiedniu nastąpił pobyt w Akademii Julien w Paryżu w 1892 roku. Max Kurzweil studiował tu przez dwa lata. Już pierwsze prace Maxa Kurzweila były z powodzeniem wystawiane i cieszyły się dużym uznaniem. Stał się znanym austriackim malarzem i grafikiem okresu secesji i namalował na przykład "Damę w żółtej sukience". "Kowal" i "Rybak". Wkrótce umieścił światło i kolor w centrum swojej pracy. To logicznie doprowadziło go do impresjonizmu, który od drugiej połowy XIX wieku był szczególnie wpływowy w malarstwie francuskim. Podążając za tym modelem, Max Kurzweil stworzył podobnie zalane światłem impresje krajobrazowe. W 1896 r. otrzymał w Wiedniu "Mały Złoty Medal Państwowy" za obraz "Genesen" (Rekonwalescencja), który stworzył w Bretanii. Czeski malarz, grafik i rzemieślnik Emil Orlik (1870-1932) zapoznał go z japońskimi drzeworytami. Max Kurzweil stworzył kilka drzeworytów w 1903 roku, np. "Poduszka" i "Siedzący akt", w oparciu o tę technikę reprodukcji obrazu. Niektóre z jego drzeworytów są pod wpływem stylu ekspresjonizmu, który rozprzestrzenił się pod koniec XIX wieku. Max Kurzweil inspirował się wówczas szczególnie rewelacyjnymi pracami norweskiego malarza Edvard Munch (1863-1944) i szwajcarskiego Ferdinand Hodler (1853-1918).
W 1895 roku Max Kurzweil poślubił córkę zastępcy burmistrza bretońskiego miasta portowego Concarneau, kobietę o wielkiej urodzie. Jego żona często służyła jako modelka do jego rysunków i drzeworytów. W tym czasie namalował między innymi "Port w Concarneau" i "Staw". Niestety nie było to szczęśliwe małżeństwo. Max i Marie-Josephine Marthe pozostali bezdzietni i ostatecznie zamieszkali osobno. Jego żona nie czuła się w Wiedniu jak w domu i tęskniła za powrotem do swojej francuskiej ojczyzny. Max Kurzweil uczył rysunku i malarstwa w Akademii Kobiet w Wiedniu od 1909 roku. Przez całe życie cierpiał na melancholię. Dlatego też, wraz ze swoją studentką malarstwa Helene Heger, odebrał sobie życie w maju 1916 roku. Max miał romans z tą młodą kobietą, co bardzo obciążało go psychicznie. Uznał samobójstwo we własnym studio za jedyne wyjście dla nich obojga.