Hiszpański malarz Marià Fortuny był jednym z czołowych malarzy swoich czasów w Hiszpanii. Urodził się w Katalonii w 1838 roku i już za życia zdobył wielką międzynarodową sławę. Zmarł w 1874 roku i choć z powodu wczesnej śmierci jego kariera była dość krótka, to jednak bardzo udana. Skupiał się na motywach orientalnych, ale w jego twórczości nie zabrakło również obrazów o tematyce militarnej i rodzajowej.
Fortuny został osierocony w wieku dwunastu lat i wychowywał się u dziadków. Jego dziadek wprowadził go w świat sztuki w młodym wieku i pokazał mu, jak robić figury woskowe. W wieku 14 lat Fortuny przeniósł się do Barcelony, gdzie uczęszczał do Escola Provincial de Belles Arts. Tutaj szczególny wpływ wywarły na niego litografie Paul Gavarni. Wkrótce otrzymał stypendium, które pozwoliło mu spędzić dwa lata w Rzymie, ucząc się stylu wielkich mistrzów. Te lata były formacyjne dla artysty plastyka.
W 1859 r. rząd prowincji Barcelona zlecił mu zilustrowanie wojny hiszpańsko-marokańskiej. Wraz z generałem Juanem Primem wyruszył do Maroka, aby utrwalić tamtejsze krajobrazy i pola bitew podczas kampanii marokańskiej w latach 1859-1860. W tym okresie rozpoczął swoje pierwsze monumentalne dzieło, Bitwę pod Tangerem. Potem nastąpiły wyjazdy do Madrytu, gdzie głównie studiował Goya. W 1870 roku malarz wraz z rodziną przeniósł się do Granady. Tutaj przeniósł "Bitwę pod Tangerem" na płótno o szerokości 15 metrów. Nad tym monumentalnym dziełem pracował z przerwami przez ponad dziesięć lat, ale nigdy go nie ukończył.
Egzotyczne motywy Maroka nigdy nie opuszczały katalońskiego malarza. Fortuny był znany z delikatnych pociągnięć pędzla, przypominających obrazy z epoki rokoka, a także obrazy impresjonistów. Do jego najbardziej znanych dzieł należą obrazy "Marokański poskramiacz węży", "Wesele w Vicarii w Madrycie" oraz "Arkadyjczycy i akademicy".
Hiszpański malarz Marià Fortuny był jednym z czołowych malarzy swoich czasów w Hiszpanii. Urodził się w Katalonii w 1838 roku i już za życia zdobył wielką międzynarodową sławę. Zmarł w 1874 roku i choć z powodu wczesnej śmierci jego kariera była dość krótka, to jednak bardzo udana. Skupiał się na motywach orientalnych, ale w jego twórczości nie zabrakło również obrazów o tematyce militarnej i rodzajowej.
Fortuny został osierocony w wieku dwunastu lat i wychowywał się u dziadków. Jego dziadek wprowadził go w świat sztuki w młodym wieku i pokazał mu, jak robić figury woskowe. W wieku 14 lat Fortuny przeniósł się do Barcelony, gdzie uczęszczał do Escola Provincial de Belles Arts. Tutaj szczególny wpływ wywarły na niego litografie Paul Gavarni. Wkrótce otrzymał stypendium, które pozwoliło mu spędzić dwa lata w Rzymie, ucząc się stylu wielkich mistrzów. Te lata były formacyjne dla artysty plastyka.
W 1859 r. rząd prowincji Barcelona zlecił mu zilustrowanie wojny hiszpańsko-marokańskiej. Wraz z generałem Juanem Primem wyruszył do Maroka, aby utrwalić tamtejsze krajobrazy i pola bitew podczas kampanii marokańskiej w latach 1859-1860. W tym okresie rozpoczął swoje pierwsze monumentalne dzieło, Bitwę pod Tangerem. Potem nastąpiły wyjazdy do Madrytu, gdzie głównie studiował Goya. W 1870 roku malarz wraz z rodziną przeniósł się do Granady. Tutaj przeniósł "Bitwę pod Tangerem" na płótno o szerokości 15 metrów. Nad tym monumentalnym dziełem pracował z przerwami przez ponad dziesięć lat, ale nigdy go nie ukończył.
Egzotyczne motywy Maroka nigdy nie opuszczały katalońskiego malarza. Fortuny był znany z delikatnych pociągnięć pędzla, przypominających obrazy z epoki rokoka, a także obrazy impresjonistów. Do jego najbardziej znanych dzieł należą obrazy "Marokański poskramiacz węży", "Wesele w Vicarii w Madrycie" oraz "Arkadyjczycy i akademicy".
Strona 1 / 1