Sztuka włoska zawsze cieszyła się dużą popularnością. Leonardo da Vinci, Michał Anioł Buonarroti i Rafael da Urbino to jedne z najbardziej znanych postaci w historii sztuki. Początki sztuki włoskiej sięgają przede wszystkim starożytności, której odniesienia są rozpoznawalne na przestrzeni wieków do dnia dzisiejszego. Sztuka we Włoszech, jako towar cieszący się dużym poważaniem, była zawsze promowana przez politykę i kościół. Ważną rolę odgrywała również architektura, gdyż często zdarzało się, że w budowę wielkich włoskich katedr lub kościołów zaangażowani byli słynni artyści. Cechami charakterystycznymi były tu geometryczne konstrukcje, wspaniałe malowidła wewnątrz budynków i kopulaste dachy. Oprócz wiary chrześcijańskiej na sztukę włoską od czasów średniowiecza miały wpływ także inne kraje i ich kultury. Na przykład przez Cesarstwo Bizantyjskie, Francję i Niemcy, a także przez niektóre kraje islamskie. Niezwykła różnorodność, jaką można dostrzec w krajobrazie artystycznym Włoch, jest niewątpliwie wynikiem tych wpływów, które przewijają się przez poszczególne epoki historii sztuki. Renesans, jako jedna z najważniejszych epok sztuki we Włoszech, jest znany przede wszystkim ze swoich trójwymiarowych dzieł sztuki. Piękno, harmonia i doskonałość to główne motywy, które są tu przedstawiane w formie posągów, wzorowanych na antycznych modelach. Jednak nagość jako naturalna doskonałość również została uwieczniona na płótnie z jak największą liczbą szczegółów. Podczas gdy w okresie renesansu takie miasta jak Florencja i Wenecja miały kluczowe znaczenie dla sztuki, epoka baroku miała miejsce głównie w Rzymie. W architekturze i malarstwie stosowano przede wszystkim kolory takie jak biel i złoto, a także potężne i bujne formy. Malarstwo sufitowe jako takie osiągnęło swój szczyt w okresie baroku i miało dla tej epoki ogromne znaczenie. W okresie klasycyzmu odeszto wreszcie od ekspansywnego stylu baroku i zwrócono się ku prostocie i elegancji w projektowaniu, w którym obowiązywała ścisła symetria. Historyzm, który pojawił się w tym samym czasie, co secesja, powracał do wcześniejszych stylów, takich jak gotyk, romantyzm czy antyk, i tworzył nowy, bardziej idiosynkratyczny styl, który z trudem poddawał się standaryzacji. Od czasów współczesnych to przede wszystkim wzornictwo jest tym, co ekscytuje ludzi we Włoszech. Samochody, moda, a nawet kultowe awangardowe meble, z których Włochy są dziś znane, nadal świadczą o historycznym i artystycznym znaczeniu tego kraju. Jednak współczesna sztuka włoska tym bardziej pokazuje, że zwłaszcza obrazy z minionych epok do dziś cieszą się szczególnym kultem.
Sztuka włoska zawsze cieszyła się dużą popularnością. Leonardo da Vinci, Michał Anioł Buonarroti i Rafael da Urbino to jedne z najbardziej znanych postaci w historii sztuki. Początki sztuki włoskiej sięgają przede wszystkim starożytności, której odniesienia są rozpoznawalne na przestrzeni wieków do dnia dzisiejszego. Sztuka we Włoszech, jako towar cieszący się dużym poważaniem, była zawsze promowana przez politykę i kościół. Ważną rolę odgrywała również architektura, gdyż często zdarzało się, że w budowę wielkich włoskich katedr lub kościołów zaangażowani byli słynni artyści. Cechami charakterystycznymi były tu geometryczne konstrukcje, wspaniałe malowidła wewnątrz budynków i kopulaste dachy. Oprócz wiary chrześcijańskiej na sztukę włoską od czasów średniowiecza miały wpływ także inne kraje i ich kultury. Na przykład przez Cesarstwo Bizantyjskie, Francję i Niemcy, a także przez niektóre kraje islamskie. Niezwykła różnorodność, jaką można dostrzec w krajobrazie artystycznym Włoch, jest niewątpliwie wynikiem tych wpływów, które przewijają się przez poszczególne epoki historii sztuki. Renesans, jako jedna z najważniejszych epok sztuki we Włoszech, jest znany przede wszystkim ze swoich trójwymiarowych dzieł sztuki. Piękno, harmonia i doskonałość to główne motywy, które są tu przedstawiane w formie posągów, wzorowanych na antycznych modelach. Jednak nagość jako naturalna doskonałość również została uwieczniona na płótnie z jak największą liczbą szczegółów. Podczas gdy w okresie renesansu takie miasta jak Florencja i Wenecja miały kluczowe znaczenie dla sztuki, epoka baroku miała miejsce głównie w Rzymie. W architekturze i malarstwie stosowano przede wszystkim kolory takie jak biel i złoto, a także potężne i bujne formy. Malarstwo sufitowe jako takie osiągnęło swój szczyt w okresie baroku i miało dla tej epoki ogromne znaczenie. W okresie klasycyzmu odeszto wreszcie od ekspansywnego stylu baroku i zwrócono się ku prostocie i elegancji w projektowaniu, w którym obowiązywała ścisła symetria. Historyzm, który pojawił się w tym samym czasie, co secesja, powracał do wcześniejszych stylów, takich jak gotyk, romantyzm czy antyk, i tworzył nowy, bardziej idiosynkratyczny styl, który z trudem poddawał się standaryzacji. Od czasów współczesnych to przede wszystkim wzornictwo jest tym, co ekscytuje ludzi we Włoszech. Samochody, moda, a nawet kultowe awangardowe meble, z których Włochy są dziś znane, nadal świadczą o historycznym i artystycznym znaczeniu tego kraju. Jednak współczesna sztuka włoska tym bardziej pokazuje, że zwłaszcza obrazy z minionych epok do dziś cieszą się szczególnym kultem.
Strona 1 / 68