François-Pascal Simon urodził się w Rzymie, ale już w młodym wieku przybył do Paryża za sprawą swojego francuskiego ojca, gdzie w wieku 13 lat terminował u rzeźbiarza Augustina Paiou. Malarstwo jednak sprawiało mu więcej przyjemności, więc udał się do miernego francuskiego malarza Alberta Victora Eugène'a Breneta, a w końcu przeszedł do pracowni malarza historycznego Jacques Louis David, który odnosił błyskotliwe sukcesy i wokół którego skupiło się kilku początkujących malarzy.
Simon regularnie podróżował do Rzymu, ale zawsze szybko wracał do Paryża, gdyż w przeciwnym razie zostałby umieszczony na liście emigrantów. Po powrocie nagle znalazł się w obliczu rewolucji francuskiej, a jego rodzina zubożała. Jego włoska matka zmarła, a on sam musiał utrzymywać dwóch braci i młodą ciotkę, z którą wkrótce potem się ożenił. Właśnie w tym czasie na scenę wkroczyli bracia Didot, którzy byli wówczas skrybami i potrzebowali rysunków do wydania Wergiliusza, które mieli nadzieję otrzymać od Davida, ten jednak polecił Simona i Anne Louis Girodet Roucy Trioson , który wykonał rysunki ku ich pełnemu zadowoleniu i w ten sposób ostatecznie uzyskał ochronę. Simon malował następnie raczej mniejsze portrety, w których starał się znaleźć swój własny styl, aby odróżnić się od Davida. Na przykład Simon potraktował temat Kupidyna i Psyche w sposób dość naiwny. Jego obraz był mniej staranny w wykonaniu, ale mimo to bardzo przypominał ekspresję Dawida. Próbując zmienić swój styl, spotkał się z ostrą krytyką, gdyż jego obrazy wydawały się zimne i suche.
W 1816 roku namalował jeden z bardziej znanych obrazów, "Wjazd Henryka IV", który obecnie wisi w Luwrze naprzeciwko Sceny Bitwy. Obraz prezentuje się na wysokim poziomie artystycznym. Simon znalazł wreszcie własną drogę, na której bez sztucznego przepychu oddał prawdę, żywość i poważną wielkość. Pokazuje siebie bez afektacji, z mocnymi kolorami. Najpóźniej po tym obrazie Simon znalazł się na ustach wszystkich i został nobilitowany przez króla Ludwika XVIII na barona Gérarda. Dodatkowo otrzymał stanowisko nadwornego malarza królewskiego. Od tej pory namalował wiele portretów sławnych ludzi, takich jak Napoleon czy król Ludwik XVIII, których przedstawiał po mistrzowsku.
François-Pascal Simon urodził się w Rzymie, ale już w młodym wieku przybył do Paryża za sprawą swojego francuskiego ojca, gdzie w wieku 13 lat terminował u rzeźbiarza Augustina Paiou. Malarstwo jednak sprawiało mu więcej przyjemności, więc udał się do miernego francuskiego malarza Alberta Victora Eugène'a Breneta, a w końcu przeszedł do pracowni malarza historycznego Jacques Louis David, który odnosił błyskotliwe sukcesy i wokół którego skupiło się kilku początkujących malarzy.
Simon regularnie podróżował do Rzymu, ale zawsze szybko wracał do Paryża, gdyż w przeciwnym razie zostałby umieszczony na liście emigrantów. Po powrocie nagle znalazł się w obliczu rewolucji francuskiej, a jego rodzina zubożała. Jego włoska matka zmarła, a on sam musiał utrzymywać dwóch braci i młodą ciotkę, z którą wkrótce potem się ożenił. Właśnie w tym czasie na scenę wkroczyli bracia Didot, którzy byli wówczas skrybami i potrzebowali rysunków do wydania Wergiliusza, które mieli nadzieję otrzymać od Davida, ten jednak polecił Simona i Anne Louis Girodet Roucy Trioson , który wykonał rysunki ku ich pełnemu zadowoleniu i w ten sposób ostatecznie uzyskał ochronę. Simon malował następnie raczej mniejsze portrety, w których starał się znaleźć swój własny styl, aby odróżnić się od Davida. Na przykład Simon potraktował temat Kupidyna i Psyche w sposób dość naiwny. Jego obraz był mniej staranny w wykonaniu, ale mimo to bardzo przypominał ekspresję Dawida. Próbując zmienić swój styl, spotkał się z ostrą krytyką, gdyż jego obrazy wydawały się zimne i suche.
W 1816 roku namalował jeden z bardziej znanych obrazów, "Wjazd Henryka IV", który obecnie wisi w Luwrze naprzeciwko Sceny Bitwy. Obraz prezentuje się na wysokim poziomie artystycznym. Simon znalazł wreszcie własną drogę, na której bez sztucznego przepychu oddał prawdę, żywość i poważną wielkość. Pokazuje siebie bez afektacji, z mocnymi kolorami. Najpóźniej po tym obrazie Simon znalazł się na ustach wszystkich i został nobilitowany przez króla Ludwika XVIII na barona Gérarda. Dodatkowo otrzymał stanowisko nadwornego malarza królewskiego. Od tej pory namalował wiele portretów sławnych ludzi, takich jak Napoleon czy król Ludwik XVIII, których przedstawiał po mistrzowsku.
Strona 1 / 2