Francuski malarz Jacques-Louis David jest najbardziej znany z serii klasycystycznych obrazów historycznych. Jako jakobin, członek Konwentu Narodowego i Komitetu Bezpieczeństwa, był znaczącym graczem na scenie politycznej podczas rewolucji francuskiej. Do jego malarskich komentarzy tego czasu przewrotu należy przede wszystkim "MIEJSCE ARTYSTY0" (1793). Później David stał się transfiguratorem epoki cesarskiej z takimi dziełami jak "Krönung Napoleons I." (1806).
Jednak historycy sztuki szczególnie kojarzą Davida z przełomem klasycyzmu w malarstwie. W 1785 roku obraz olejny Davida "Der Schwur der Horatier" (1784) został zaprezentowany publicznie z ogromnym sukcesem. W wyraźnym kontraście do zabawy dominującego do tej pory malarstwa rokokowego, propagujący determinację i wolę działania obraz przedstawia patetyczną scenę z wczesnej historii Rzymu: Trzej bracia z rodu Horatów mają stoczyć bitwę na śmierć i życie w obronie Rzymu przeciwko Alba Longa. Przed walką ojciec odbiera od synów przysięgę na broń i trzyma ich miecze. W przeciwieństwie do tej czteroosobowej grupy, którą cechowała energia i napięcie bitwy, Dawid umieścił kobiety skulone w żałobie. Ciemne tło i antyczne elementy zręcznościowe dopełniają kompozycji. W tym, co dziś wydaje się dość sztywnym obrazem, współcześni Davidowi spekulowali z perspektywy czasu o wezwaniu do rewolucji.
Malarz, ostracyzmowany jako rewolucjonista, został wypędzony z Francji przez Restaurację po 1815 roku. Zmarł na wygnaniu w Brukseli w 1825 r. w wieku 77 lat.
Francuski malarz Jacques-Louis David jest najbardziej znany z serii klasycystycznych obrazów historycznych. Jako jakobin, członek Konwentu Narodowego i Komitetu Bezpieczeństwa, był znaczącym graczem na scenie politycznej podczas rewolucji francuskiej. Do jego malarskich komentarzy tego czasu przewrotu należy przede wszystkim "MIEJSCE ARTYSTY0" (1793). Później David stał się transfiguratorem epoki cesarskiej z takimi dziełami jak "Krönung Napoleons I." (1806).
Jednak historycy sztuki szczególnie kojarzą Davida z przełomem klasycyzmu w malarstwie. W 1785 roku obraz olejny Davida "Der Schwur der Horatier" (1784) został zaprezentowany publicznie z ogromnym sukcesem. W wyraźnym kontraście do zabawy dominującego do tej pory malarstwa rokokowego, propagujący determinację i wolę działania obraz przedstawia patetyczną scenę z wczesnej historii Rzymu: Trzej bracia z rodu Horatów mają stoczyć bitwę na śmierć i życie w obronie Rzymu przeciwko Alba Longa. Przed walką ojciec odbiera od synów przysięgę na broń i trzyma ich miecze. W przeciwieństwie do tej czteroosobowej grupy, którą cechowała energia i napięcie bitwy, Dawid umieścił kobiety skulone w żałobie. Ciemne tło i antyczne elementy zręcznościowe dopełniają kompozycji. W tym, co dziś wydaje się dość sztywnym obrazem, współcześni Davidowi spekulowali z perspektywy czasu o wezwaniu do rewolucji.
Malarz, ostracyzmowany jako rewolucjonista, został wypędzony z Francji przez Restaurację po 1815 roku. Zmarł na wygnaniu w Brukseli w 1825 r. w wieku 77 lat.
Strona 1 / 7