Strona 1 / 2
Historia i rozwój artystyczny malarza Antoine-Jeana Grosa są ściśle związane z Rewolucją Francuską i powstaniem Napoleona. Do czasu pierwszego wielkiego sukcesu w malarstwie artysta kształcił się klasycznie. Jego ojciec również był odnoszącym sukcesy artystą i uczył syna, dopóki ten nie przerósł jego śladów i nie trafił pod skrzydła Jacques-Louis David. Kończyły się dotychczas beztroskie czasy pod płaszczem absolutystycznego kierownictwa państwa. Polityczne wstrząsy rzuciły długi cień, a trudności finansowe zmusiły młodego Grosa do tworzenia obrazów, które łatwo sprzedać. W tej fazie tworzył liczne portrety i obrazy o treści mitologicznej. Powiązania malarza z arystokracją, które zasiliły jego sakiewkę, zmusiły go do ucieczki do Włoch po wybuchu rewolucji.
Rok 1796 przyniósł Antoine-Jeanowi Grosowi zmiany i wielki przełom artystyczny. W Mediolanie Gros po raz pierwszy spotkał Napoleona. Ten ostatni zamówił obraz "Napoleon na moście w Arcole". Gros z entuzjazmem wykonał w krótkim czasie dwie wersje obrazu i od tej pory stał się osobistym malarzem przyszłego męża stanu. Gros miał właściwe wyczucie stylu przedstawienia, który oddawał realizm, a jednocześnie łagodził brutalność bitew. W okresie twórczości artysty w Europie popularny był klasycyzm, epoka, której częściowo towarzyszył romantyzm i romantycznie przeobrażone spojrzenie artystów wizualnych. Antoine-Jean Gros jest typowym przedstawicielem tych przeciwstawnych poglądów. Paradoks między grozą pola walki a heroicznym sentymentem znajduje w utworach jedność. Talent ten wywarł ogromny wpływ na malarzy romantycznych w całej Europie.
Stabilizacja we Francji nie trwała długo, więc po latach spędzonych na polu bitwy nastąpiły znów spokojne czasy w Paryżu. Szlachta zreformowała się i Antoine- Jean Gros otrzymał tytuł barona. Artysta pozostał wierny swoim wielkim kompozycjom w stylu klasycystycznym oraz malowaniu portretów z charakterystycznym spojrzeniem pomiędzy rzeczywistością a romantyzmem.
Historia i rozwój artystyczny malarza Antoine-Jeana Grosa są ściśle związane z Rewolucją Francuską i powstaniem Napoleona. Do czasu pierwszego wielkiego sukcesu w malarstwie artysta kształcił się klasycznie. Jego ojciec również był odnoszącym sukcesy artystą i uczył syna, dopóki ten nie przerósł jego śladów i nie trafił pod skrzydła Jacques-Louis David. Kończyły się dotychczas beztroskie czasy pod płaszczem absolutystycznego kierownictwa państwa. Polityczne wstrząsy rzuciły długi cień, a trudności finansowe zmusiły młodego Grosa do tworzenia obrazów, które łatwo sprzedać. W tej fazie tworzył liczne portrety i obrazy o treści mitologicznej. Powiązania malarza z arystokracją, które zasiliły jego sakiewkę, zmusiły go do ucieczki do Włoch po wybuchu rewolucji.
Rok 1796 przyniósł Antoine-Jeanowi Grosowi zmiany i wielki przełom artystyczny. W Mediolanie Gros po raz pierwszy spotkał Napoleona. Ten ostatni zamówił obraz "Napoleon na moście w Arcole". Gros z entuzjazmem wykonał w krótkim czasie dwie wersje obrazu i od tej pory stał się osobistym malarzem przyszłego męża stanu. Gros miał właściwe wyczucie stylu przedstawienia, który oddawał realizm, a jednocześnie łagodził brutalność bitew. W okresie twórczości artysty w Europie popularny był klasycyzm, epoka, której częściowo towarzyszył romantyzm i romantycznie przeobrażone spojrzenie artystów wizualnych. Antoine-Jean Gros jest typowym przedstawicielem tych przeciwstawnych poglądów. Paradoks między grozą pola walki a heroicznym sentymentem znajduje w utworach jedność. Talent ten wywarł ogromny wpływ na malarzy romantycznych w całej Europie.
Stabilizacja we Francji nie trwała długo, więc po latach spędzonych na polu bitwy nastąpiły znów spokojne czasy w Paryżu. Szlachta zreformowała się i Antoine- Jean Gros otrzymał tytuł barona. Artysta pozostał wierny swoim wielkim kompozycjom w stylu klasycystycznym oraz malowaniu portretów z charakterystycznym spojrzeniem pomiędzy rzeczywistością a romantyzmem.