Ambrogio Lorenzetti jest uważany za jednego z najważniejszych malarzy XIV wieku - a jednak zna go bardzo niewiele osób. Niewiele wiadomo o życiu artysty. Pewne jest, że urodził się w Sienie w 1290 r. i wraz z bratem Pietro Lorenzetti należał do włoskiego ruchu malarskiego, tzw. szkoły sieneńskiej. Chociaż konserwatywny styl tego ruchu artystycznego dążył do kontynuacji tradycyjnej sztuki bizantyjskiej, Lorenzetti dążył do zmian artystycznych. Jego intensywne studia nad kompozycją perspektywiczną, wizja bardziej naturalistycznego przedstawiania twarzy i postaci oraz entuzjazm dla klasycznej starożytności pozwoliły mu stworzyć niezwykłe dzieła, które znacznie wyprzedzały swoją epokę. Połączył konwencjonalny tradycjonalizm z nowatorskimi tematami w oryginalnym stylu - i w ten sposób stał się ważnym przedstawicielem epoki przedrenesansowej.
Lorenzetti, jak to zwykle bywało u artystów Trecenta, dobrze orientował się w motywach religijnych, które przedstawił w serii ołtarzy. Szczególnie interesowały go jednak tematy narracyjne, które wywodziły się z odrębnej kultury debat politycznych włoskiego prerenesansu. Lorenzetti, który był również znany jako intelektualista i angażował się w ożywione dyskusje ze słynnymi filozofami, takimi jak Tomasz z Akwinu czy Marsilius z Padwy, wniósł prawdopodobnie najbardziej znaczący wkład w dyskurs polityczny tamtych czasów dzięki cyklowi fresków "Alegoria i skutki dobrego i złego rządu". Alegoryczne przedstawienie wykorzystuje sceny moralizatorskie, aby odnieść się do społecznych i socjalnych konsekwencji rządów politycznych. Ponieważ artyści proto-renesansu zajmowali się głównie tematyką religijną, przedstawienie tematu politycznego było artystyczną nowością tego okresu.
Ambrogio Lorenzetti nie doczekał się niestety należnej mu uwagi i uznania w historii sztuki. Powód: niestety zachowało się bardzo niewiele jego dzieł. Niektóre freski i malowidła mogły być przywrócone do stanu pierwotnego dzięki szeroko zakrojonym pracom konserwatorskim; większość jednak była tak bardzo zniszczona, że w niektórych przypadkach udało się odzyskać jedynie pojedyncze fragmenty. Nie ulega wątpliwości, że Lorenzetti był artystycznym i filozoficznym wizjonerem, który poprzez swoje innowacje w malarstwie oraz udział w debatach intelektualnych i politycznych, jest dziś uważany za pioniera renesansu. Można przypuszczać, że Lorenzetti i cała jego rodzina padli ofiarą szalejącej wówczas epidemii dżumy.
Ambrogio Lorenzetti jest uważany za jednego z najważniejszych malarzy XIV wieku - a jednak zna go bardzo niewiele osób. Niewiele wiadomo o życiu artysty. Pewne jest, że urodził się w Sienie w 1290 r. i wraz z bratem Pietro Lorenzetti należał do włoskiego ruchu malarskiego, tzw. szkoły sieneńskiej. Chociaż konserwatywny styl tego ruchu artystycznego dążył do kontynuacji tradycyjnej sztuki bizantyjskiej, Lorenzetti dążył do zmian artystycznych. Jego intensywne studia nad kompozycją perspektywiczną, wizja bardziej naturalistycznego przedstawiania twarzy i postaci oraz entuzjazm dla klasycznej starożytności pozwoliły mu stworzyć niezwykłe dzieła, które znacznie wyprzedzały swoją epokę. Połączył konwencjonalny tradycjonalizm z nowatorskimi tematami w oryginalnym stylu - i w ten sposób stał się ważnym przedstawicielem epoki przedrenesansowej.
Lorenzetti, jak to zwykle bywało u artystów Trecenta, dobrze orientował się w motywach religijnych, które przedstawił w serii ołtarzy. Szczególnie interesowały go jednak tematy narracyjne, które wywodziły się z odrębnej kultury debat politycznych włoskiego prerenesansu. Lorenzetti, który był również znany jako intelektualista i angażował się w ożywione dyskusje ze słynnymi filozofami, takimi jak Tomasz z Akwinu czy Marsilius z Padwy, wniósł prawdopodobnie najbardziej znaczący wkład w dyskurs polityczny tamtych czasów dzięki cyklowi fresków "Alegoria i skutki dobrego i złego rządu". Alegoryczne przedstawienie wykorzystuje sceny moralizatorskie, aby odnieść się do społecznych i socjalnych konsekwencji rządów politycznych. Ponieważ artyści proto-renesansu zajmowali się głównie tematyką religijną, przedstawienie tematu politycznego było artystyczną nowością tego okresu.
Ambrogio Lorenzetti nie doczekał się niestety należnej mu uwagi i uznania w historii sztuki. Powód: niestety zachowało się bardzo niewiele jego dzieł. Niektóre freski i malowidła mogły być przywrócone do stanu pierwotnego dzięki szeroko zakrojonym pracom konserwatorskim; większość jednak była tak bardzo zniszczona, że w niektórych przypadkach udało się odzyskać jedynie pojedyncze fragmenty. Nie ulega wątpliwości, że Lorenzetti był artystycznym i filozoficznym wizjonerem, który poprzez swoje innowacje w malarstwie oraz udział w debatach intelektualnych i politycznych, jest dziś uważany za pioniera renesansu. Można przypuszczać, że Lorenzetti i cała jego rodzina padli ofiarą szalejącej wówczas epidemii dżumy.
Strona 1 / 2