Alphonse de Neuville jest jednym z tych malarzy, którym oszczędzono trudów często związanych z życiem artysty. Tylko jego wczesna śmierć pasuje do tego stereotypu. Mimo chronionej młodości, de Neuville nie jest jednak artystą dla pacyfistów, urodził się przecież w czasach wojny i sam służył jako oficer armii francuskiej.
Słynny malarz batalista urodził się w Saint-Omer w 1836 roku, jako syn zamożnych ziemiańskich arystokratów. To małe miasteczko położone jest na północno-wschodnim wybrzeżu Francji, niedaleko słynnego miasta portowego Calais. De Neuville otrzymał dobre wykształcenie szkolne i w dzieciństwie i młodości nie był w najmniejszym stopniu zainteresowany malarstwem, ale wykazywał wielki entuzjazm dla licznych osiągnięć technicznych, które zaczęły zmieniać świat w połowie XIX wieku. Ta pasja znalazła również odzwierciedlenie w jego aspiracjach zawodowych. Po ukończeniu szkoły średniej postanowił zostać inżynierem i uczęszczał do Akademii Marynarki Wojennej w Lorient. Tutaj de Neuville nie tylko spotykał się towarzysko z innymi kandydatami na oficerów, ale także po raz pierwszy zetknął się z naukowcami, filozofami i artystami. Młody Alfons był pod szczególnym wrażeniem malarza historycznego i portrecisty Francois Edouard Picot, którego w końcu został uczniem. Picot utrzymywał kontakty z paryskimi salonami i wprowadzał w te kręgi swojego ucznia. W ten sposób zetknął się z Eugene Delacroix, ważnym pionierem impresjonizmu. W swojej paryskiej pracowni de Neuville kontynuował kształcenie artystyczne i już rok później mógł zaprezentować paryskiej publiczności swoje pierwsze duże dzieło "Epizod z wojny krymskiej".
Następnie zaczął pracować dla wydawców jako rysownik, ilustrując dzieła znanych autorów, takich jak Alexandre Dumas i Jules Verne. Jego kariera artystyczna została przerwana w latach 1870/1871 przez wojnę francusko-pruską, w której uczestniczył jako oficer. Przeżycia wojenne musiały mieć na niego duży wpływ i od tej pory determinowały preferowaną przez niego tematykę. W Paryżu, w latach powojennych, szybko awansował do rangi cenionego malarza batalisty. Za swoją działalność otrzymał liczne nagrody, został najpierw pasowany na rycerza, a później na oficera Legii Honorowej. Jego patriotyczny styl wpisywał się w epokę odnowy moralnej, jaką przechodziła Francja po przegranej wojnie, choć współcześni krytycy często zarzucają artyście gloryfikację wojny. Jednak jego mocne, optymistyczne obrazy są podziwiane do dziś.
Najbardziej znane są dwa obrazy "Ostatnie kartusze" i "Cmentarz w Saint-Privat", których wielki sukces sprawił, że został przyjęty do Legii Honorowej.
Alphonse de Neuville jest jednym z tych malarzy, którym oszczędzono trudów często związanych z życiem artysty. Tylko jego wczesna śmierć pasuje do tego stereotypu. Mimo chronionej młodości, de Neuville nie jest jednak artystą dla pacyfistów, urodził się przecież w czasach wojny i sam służył jako oficer armii francuskiej.
Słynny malarz batalista urodził się w Saint-Omer w 1836 roku, jako syn zamożnych ziemiańskich arystokratów. To małe miasteczko położone jest na północno-wschodnim wybrzeżu Francji, niedaleko słynnego miasta portowego Calais. De Neuville otrzymał dobre wykształcenie szkolne i w dzieciństwie i młodości nie był w najmniejszym stopniu zainteresowany malarstwem, ale wykazywał wielki entuzjazm dla licznych osiągnięć technicznych, które zaczęły zmieniać świat w połowie XIX wieku. Ta pasja znalazła również odzwierciedlenie w jego aspiracjach zawodowych. Po ukończeniu szkoły średniej postanowił zostać inżynierem i uczęszczał do Akademii Marynarki Wojennej w Lorient. Tutaj de Neuville nie tylko spotykał się towarzysko z innymi kandydatami na oficerów, ale także po raz pierwszy zetknął się z naukowcami, filozofami i artystami. Młody Alfons był pod szczególnym wrażeniem malarza historycznego i portrecisty Francois Edouard Picot, którego w końcu został uczniem. Picot utrzymywał kontakty z paryskimi salonami i wprowadzał w te kręgi swojego ucznia. W ten sposób zetknął się z Eugene Delacroix, ważnym pionierem impresjonizmu. W swojej paryskiej pracowni de Neuville kontynuował kształcenie artystyczne i już rok później mógł zaprezentować paryskiej publiczności swoje pierwsze duże dzieło "Epizod z wojny krymskiej".
Następnie zaczął pracować dla wydawców jako rysownik, ilustrując dzieła znanych autorów, takich jak Alexandre Dumas i Jules Verne. Jego kariera artystyczna została przerwana w latach 1870/1871 przez wojnę francusko-pruską, w której uczestniczył jako oficer. Przeżycia wojenne musiały mieć na niego duży wpływ i od tej pory determinowały preferowaną przez niego tematykę. W Paryżu, w latach powojennych, szybko awansował do rangi cenionego malarza batalisty. Za swoją działalność otrzymał liczne nagrody, został najpierw pasowany na rycerza, a później na oficera Legii Honorowej. Jego patriotyczny styl wpisywał się w epokę odnowy moralnej, jaką przechodziła Francja po przegranej wojnie, choć współcześni krytycy często zarzucają artyście gloryfikację wojny. Jednak jego mocne, optymistyczne obrazy są podziwiane do dziś.
Najbardziej znane są dwa obrazy "Ostatnie kartusze" i "Cmentarz w Saint-Privat", których wielki sukces sprawił, że został przyjęty do Legii Honorowej.
Strona 1 / 2