Eugène Delacroix (1798 do 1863) jest jednym z najważniejszych malarzy francuskich XIX wieku. Uważa się go za pioniera modernizmu, a w szczególności impresjonizmu.
Jego najsłynniejszy obraz świadczy o politycznym zaangażowaniu malarza. "Die Freiheit führt das Volk", to dobitny tytuł obrazu z 1830 r. Obnażona alegoria wolności trzyma w prawej ręce trójkolorową flagę jako symbol wolności obywatelskiej, a za nią idą uzbrojeni obywatele i robotnicy. Obraz nawiązuje do rewolucji lipcowej z 1830 r.
. Delacroix wyolbrzymia też w obrazie walkę Greków o wolność z Osmanami. "Das sterbende Griechenland auf den Ruinen von Messolongi" przedstawia również Grecję w postaci atrakcyjnej młodej kobiety dumnie prezentującej się widzowi na ruinach zniszczonego miasta. Delacroix podkreśla swój bliski związek z literaturą, na przykład swoimi litografiami Fausta Goethego.
Kolor i światło były dla Delacroix ważniejsze niż ścisła linia klasyków. W ten sposób toruje drogę do autonomii koloru wobec przedstawianego obiektu, a jednocześnie jego twórczość rości sobie prawo do bezpośredniego odzwierciedlania ówczesnych zmagań politycznych.
Eugène Delacroix (1798 do 1863) jest jednym z najważniejszych malarzy francuskich XIX wieku. Uważa się go za pioniera modernizmu, a w szczególności impresjonizmu.
Jego najsłynniejszy obraz świadczy o politycznym zaangażowaniu malarza. "Die Freiheit führt das Volk", to dobitny tytuł obrazu z 1830 r. Obnażona alegoria wolności trzyma w prawej ręce trójkolorową flagę jako symbol wolności obywatelskiej, a za nią idą uzbrojeni obywatele i robotnicy. Obraz nawiązuje do rewolucji lipcowej z 1830 r.
. Delacroix wyolbrzymia też w obrazie walkę Greków o wolność z Osmanami. "Das sterbende Griechenland auf den Ruinen von Messolongi" przedstawia również Grecję w postaci atrakcyjnej młodej kobiety dumnie prezentującej się widzowi na ruinach zniszczonego miasta. Delacroix podkreśla swój bliski związek z literaturą, na przykład swoimi litografiami Fausta Goethego.
Kolor i światło były dla Delacroix ważniejsze niż ścisła linia klasyków. W ten sposób toruje drogę do autonomii koloru wobec przedstawianego obiektu, a jednocześnie jego twórczość rości sobie prawo do bezpośredniego odzwierciedlania ówczesnych zmagań politycznych.
Strona 1 / 8