Mimo krótkiego życia, które zakończyło się nagle w okopie we Flandrii podczas I wojny światowej, Albert Weisgerber pozostawił po sobie pokaźną kolekcję obrazów, szkiców i grafik. Jego twórczość podlegała ciągłym przemianom i nie można jej zamknąć w jednym stylu. W jego twórczości można odnaleźć wpływy impresjonizmu, jak również ekspresjonizmu. Rozpoznawalne są również jego kontakty z awangardystami monachijskimi. Jeśli spojrzeć na te prace w porządku chronologicznym, widać wyraźny rozwój. We wcześniejszych obrazach często pojawiają się autoportrety, sceny z życia codziennego i portrety. Portrety znanych współczesnych, takich jak Theodor Heuss i Ludwig Scharf, świadczą o przynależności Weisgerbera do sceny artystycznej Monachium, gdzie malarz ukończył studia. Inspiracją dla Alberta Weisgerbera były również liczne wizyty w Paryżu i znajomość z Henri Matisse'em. Należał do paryskiej bohemy, która bywała w osławionej Café du Dôme - miejscu spotkań malarzy, rzeźbiarzy, poetów i myślicieli na przełomie wieków. Słynne obrazy Weisgerbera powstałe w tej fazie to Paris Café I i II. Z tej fazy twórczej pochodzi również grafika "Przyjaciele z Café du Dôme" oraz różne wodewilowe obrazy i portrety.
Niezwykły zwrot w późnej twórczości Weisgerbera nastąpił podczas wizyty we Florencji. Tutaj zetknął się ze sztuką włoskiego renesansu i odtąd poświęcił się tematyce religijnej. Już nie obrazy społeczne, ale takie tematy jak śmierć i przemijanie są teraz charakterystyczne dla jego malarstwa. Zajmował się między innymi postaciami ze Starego Testamentu, a obrazy emanują ciężkością, która nie pojawiała się w ten sposób w jego wczesnym okresie twórczości. Szczególny wpływ wywarła na niego postać świętego Sebastiana, któremu poświęcił cały cykl. Można zauważyć, że Weisgerber realizował pewne tematy przez kilka lat, zawsze dokonując ulepszeń i zmian w celu znalezienia idealnej formy wyrazu.
Ponieważ prace Weisgerbera zaliczały się z jednej strony do sztuki nowoczesnej, a z drugiej strony był on żonaty z Żydówką, kolekcję spotkał ten sam los co wielu innych niemieckich artystów i została ona zakwalifikowana przez narodowych socjalistów jako "zdegenerowana". Dzieło życia Weisgerbera uniknęło jednak zniszczenia i było sprzedawane na różnych aukcjach. To spowodowało, że tak wiele jego dzieł zachowało się do dziś dla potomnych. Burmistrz miasta urodzenia Weisgerberga, St. Ingbert, położonego w dzisiejszym Kraju Saary, nabył dużą część obrazów i ponownie udostępnił je publiczności. Mieszkańcy Kraju Saary nie tylko honorują swojego słynnego syna regularnymi wystawami, ale także co trzy lata przyznają w jego imieniu prestiżową nagrodę artystyczną.
Mimo krótkiego życia, które zakończyło się nagle w okopie we Flandrii podczas I wojny światowej, Albert Weisgerber pozostawił po sobie pokaźną kolekcję obrazów, szkiców i grafik. Jego twórczość podlegała ciągłym przemianom i nie można jej zamknąć w jednym stylu. W jego twórczości można odnaleźć wpływy impresjonizmu, jak również ekspresjonizmu. Rozpoznawalne są również jego kontakty z awangardystami monachijskimi. Jeśli spojrzeć na te prace w porządku chronologicznym, widać wyraźny rozwój. We wcześniejszych obrazach często pojawiają się autoportrety, sceny z życia codziennego i portrety. Portrety znanych współczesnych, takich jak Theodor Heuss i Ludwig Scharf, świadczą o przynależności Weisgerbera do sceny artystycznej Monachium, gdzie malarz ukończył studia. Inspiracją dla Alberta Weisgerbera były również liczne wizyty w Paryżu i znajomość z Henri Matisse'em. Należał do paryskiej bohemy, która bywała w osławionej Café du Dôme - miejscu spotkań malarzy, rzeźbiarzy, poetów i myślicieli na przełomie wieków. Słynne obrazy Weisgerbera powstałe w tej fazie to Paris Café I i II. Z tej fazy twórczej pochodzi również grafika "Przyjaciele z Café du Dôme" oraz różne wodewilowe obrazy i portrety.
Niezwykły zwrot w późnej twórczości Weisgerbera nastąpił podczas wizyty we Florencji. Tutaj zetknął się ze sztuką włoskiego renesansu i odtąd poświęcił się tematyce religijnej. Już nie obrazy społeczne, ale takie tematy jak śmierć i przemijanie są teraz charakterystyczne dla jego malarstwa. Zajmował się między innymi postaciami ze Starego Testamentu, a obrazy emanują ciężkością, która nie pojawiała się w ten sposób w jego wczesnym okresie twórczości. Szczególny wpływ wywarła na niego postać świętego Sebastiana, któremu poświęcił cały cykl. Można zauważyć, że Weisgerber realizował pewne tematy przez kilka lat, zawsze dokonując ulepszeń i zmian w celu znalezienia idealnej formy wyrazu.
Ponieważ prace Weisgerbera zaliczały się z jednej strony do sztuki nowoczesnej, a z drugiej strony był on żonaty z Żydówką, kolekcję spotkał ten sam los co wielu innych niemieckich artystów i została ona zakwalifikowana przez narodowych socjalistów jako "zdegenerowana". Dzieło życia Weisgerbera uniknęło jednak zniszczenia i było sprzedawane na różnych aukcjach. To spowodowało, że tak wiele jego dzieł zachowało się do dziś dla potomnych. Burmistrz miasta urodzenia Weisgerberga, St. Ingbert, położonego w dzisiejszym Kraju Saary, nabył dużą część obrazów i ponownie udostępnił je publiczności. Mieszkańcy Kraju Saary nie tylko honorują swojego słynnego syna regularnymi wystawami, ale także co trzy lata przyznają w jego imieniu prestiżową nagrodę artystyczną.
Strona 1 / 1