Długa i burzliwa historia sztuki europejskiej charakteryzuje się nie tylko niemal niezliczonymi, historycznie jednakowo inspirującymi i rozbieżnymi stylami oraz ich epigonami i przedstawicielami, niekiedy nawet "wrogami na śmierć i życie", związanymi ze sobą w intymnej niechęci. Artyści, którzy bacznie i podejrzliwie obserwują, a nierzadko gorzko zwalczają się nawzajem i potępiają jako "dyletantów", są psychologiczną i socjologiczną stałą od starożytności po dzień dzisiejszy i, mimo całej ukrytej zazdrości o cudze sukcesy, zawsze były ważnym motorem bardzo ważnych i epokowych wydarzeń i przemian w świecie sztuki. Często niezwykle intensywne i uporczywe spory, kontrowersje i kłótnie artystyczne rozpalane są nie tyle lub nie tylko przez różne metody przedstawiania i pracy, ale także przez zażarcie dyskutowane pytania o przydatność i dopuszczalność pewnych kolorów, materiałów i technik dla poważnej lub renomowanej sztuki. Aktualne przykłady obejmują gatunki malarskie "graffiti" i/lub "street art", które są zazwyczaj odrzucane przez bardziej konserwatywnych miłośników sztuki jako "mazanie" i "niszczenie przestrzeni publicznej".
Z dzisiejszego punktu widzenia dla większości miłośników sztuki może się to wydawać zabawne i niewytłumaczalne, ale nawet w XIX wieku toczyły się debaty na temat pewnych technik malarskich, prowadzone z niemal religijną żarliwością i oddaniem, co w tamtych czasach zarówno wywoływało wiele emocji wśród wszystkich zainteresowanych, jak i przyczyniało się do powstawania i zakładania instytucji sztuki, które obecnie są uznawane na całym świecie i cieszą się światową renomą. Tak było np. w przypadku Thomas Charles Wageman założonego w Londynie w 1831 roku przez Williama Cowena, W. B. S. Taylora, Jamesa Fudge'a, Josepha Powella, Thomasa Maiseya i O. F. Phillipsa, które stanowiło liberalną konkurencję dla założonego w 1804 roku Towarzystwa Malarzy Akwarelistów (obecnie Królewskie Towarzystwo Akwarelistów), a które od 1885 roku rezyduje jako Królewski Instytut Malarzy Akwarelistów (RI) w czcigodnej siedzibie Federacji Artystów Brytyjskich (FBA) w Mall Galleries na Carlton House Terrace, niedaleko Trafalgar Square. Obie organizacje i ich członkowie byli niekoniecznie przychylni, ale jednak zjednoczeni w opozycji do "Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych", która w tamtym czasie kategorycznie odmawiała uznania za sztukę akwareli wykonanych z akwareli nieprzezroczystych.
Kolejnym członkiem-założycielem nowej organizacji akwarelistów buntujących się przeciwko tak wielkiej ignorancji artystycznej był rysownik George Shepherd, który jako dziecko mieszkał z rodzicami we Francji do 1793 roku i powrócił do Anglii i Londynu tylko z powodu wydarzeń rewolucyjnych na południowym brzegu kanału La Manche. Już w 1803 i 1804 roku młody jeszcze Shepherd otrzymał od Towarzystwa Sztuk Pięknych srebrną plakietkę za udaną pracę twórczą. Wraz z młodszym bratem Thomas Hosmer Shepherd, który również był znakomitym malarzem i rysownikiem, stworzył wiele szczegółowych ilustracji widoków ulic do standardowych dzieł brytyjskiej historii architektury, takich jak "Architectural Antinquities of Great Britain" i "Architectura Ecclesiastica Londini" dla wydawców Johna Brittona i Rudolpha Ackermanna.
Długa i burzliwa historia sztuki europejskiej charakteryzuje się nie tylko niemal niezliczonymi, historycznie jednakowo inspirującymi i rozbieżnymi stylami oraz ich epigonami i przedstawicielami, niekiedy nawet "wrogami na śmierć i życie", związanymi ze sobą w intymnej niechęci. Artyści, którzy bacznie i podejrzliwie obserwują, a nierzadko gorzko zwalczają się nawzajem i potępiają jako "dyletantów", są psychologiczną i socjologiczną stałą od starożytności po dzień dzisiejszy i, mimo całej ukrytej zazdrości o cudze sukcesy, zawsze były ważnym motorem bardzo ważnych i epokowych wydarzeń i przemian w świecie sztuki. Często niezwykle intensywne i uporczywe spory, kontrowersje i kłótnie artystyczne rozpalane są nie tyle lub nie tylko przez różne metody przedstawiania i pracy, ale także przez zażarcie dyskutowane pytania o przydatność i dopuszczalność pewnych kolorów, materiałów i technik dla poważnej lub renomowanej sztuki. Aktualne przykłady obejmują gatunki malarskie "graffiti" i/lub "street art", które są zazwyczaj odrzucane przez bardziej konserwatywnych miłośników sztuki jako "mazanie" i "niszczenie przestrzeni publicznej".
Z dzisiejszego punktu widzenia dla większości miłośników sztuki może się to wydawać zabawne i niewytłumaczalne, ale nawet w XIX wieku toczyły się debaty na temat pewnych technik malarskich, prowadzone z niemal religijną żarliwością i oddaniem, co w tamtych czasach zarówno wywoływało wiele emocji wśród wszystkich zainteresowanych, jak i przyczyniało się do powstawania i zakładania instytucji sztuki, które obecnie są uznawane na całym świecie i cieszą się światową renomą. Tak było np. w przypadku Thomas Charles Wageman założonego w Londynie w 1831 roku przez Williama Cowena, W. B. S. Taylora, Jamesa Fudge'a, Josepha Powella, Thomasa Maiseya i O. F. Phillipsa, które stanowiło liberalną konkurencję dla założonego w 1804 roku Towarzystwa Malarzy Akwarelistów (obecnie Królewskie Towarzystwo Akwarelistów), a które od 1885 roku rezyduje jako Królewski Instytut Malarzy Akwarelistów (RI) w czcigodnej siedzibie Federacji Artystów Brytyjskich (FBA) w Mall Galleries na Carlton House Terrace, niedaleko Trafalgar Square. Obie organizacje i ich członkowie byli niekoniecznie przychylni, ale jednak zjednoczeni w opozycji do "Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych", która w tamtym czasie kategorycznie odmawiała uznania za sztukę akwareli wykonanych z akwareli nieprzezroczystych.
Kolejnym członkiem-założycielem nowej organizacji akwarelistów buntujących się przeciwko tak wielkiej ignorancji artystycznej był rysownik George Shepherd, który jako dziecko mieszkał z rodzicami we Francji do 1793 roku i powrócił do Anglii i Londynu tylko z powodu wydarzeń rewolucyjnych na południowym brzegu kanału La Manche. Już w 1803 i 1804 roku młody jeszcze Shepherd otrzymał od Towarzystwa Sztuk Pięknych srebrną plakietkę za udaną pracę twórczą. Wraz z młodszym bratem Thomas Hosmer Shepherd, który również był znakomitym malarzem i rysownikiem, stworzył wiele szczegółowych ilustracji widoków ulic do standardowych dzieł brytyjskiej historii architektury, takich jak "Architectural Antinquities of Great Britain" i "Architectura Ecclesiastica Londini" dla wydawców Johna Brittona i Rudolpha Ackermanna.
Strona 1 / 2