William James Glackens jest słynnym przedstawicielem realizmu. Żył w latach 1870-1938 i jest współzałożycielem nowojorskiej Ashcan School, grupy amerykańskich malarzy realistów.
We wczesnych latach swojej twórczości Glackens pracował jako ilustrator dla Philadelphia Press, a także dla dziennika Philadelphia Record. Wieczorami poświęcał się nauce i uczęszczał do Pennsylvania Academy of the Fine Arts. Tutaj poznał Johna Frencha Sloana i Robert Henri, z którymi założył szkołę Ashcan. Od 1895 roku Glackens przebywał w Europie, odwiedzając różne ośrodki artystyczne. Pierwszym przystankiem była Holandia, gdzie studiował starych mistrzów. Następnie udał się do Paryża, gdzie wynajął studio i przez rok ćwiczył styl impresjonistyczny i postimpresjonistyczny. Kolejny pobyt w Paryżu miał miejsce w 1912 roku, a jego celem było nabycie dzieł nowoczesnego malarstwa europejskiego, wśród których znalazły się prace Pabla Picassa, Paul Cézanne i Pierre-Auguste Renoir. Niektóre z tych obrazów do dziś stanowią fundament Fundacji Barnesa w Filadelfii. Po powrocie do Filadelfii Glackens poświęcił się malarstwu pejzażowemu, przy czym na jego wczesne pejzaże znaczący wpływ wywarło James Abbott McNeill Whistler.
Po pobycie na Kubie w 1898 r. zaczął malować sceny wielkomiejskie. W latach nowojorskich tworzył głównie wielkomiejskie obrazy, wzorując się na impresjonistach, takich jak Édouard Manet. Tutaj też jego prace stawały się coraz bardziej jaskrawe i kolorowe. Pracował również jako artysta dla New York World, New York Herald oraz jako ilustrator dla różnych magazynów, takich jak McClure's Magazine. Ożenił się z córką z zamożnej rodziny z Connecticut, Edith Dimmock, i zamieszkał z nią w Greenwich Village, epicentrum nowojorskiej sceny artystycznej. W 1906 roku został członkiem stowarzyszonym National Academy of Design, gdzie od 1933 roku wykładał jako akademik.
William James Glackens jest słynnym przedstawicielem realizmu. Żył w latach 1870-1938 i jest współzałożycielem nowojorskiej Ashcan School, grupy amerykańskich malarzy realistów.
We wczesnych latach swojej twórczości Glackens pracował jako ilustrator dla Philadelphia Press, a także dla dziennika Philadelphia Record. Wieczorami poświęcał się nauce i uczęszczał do Pennsylvania Academy of the Fine Arts. Tutaj poznał Johna Frencha Sloana i Robert Henri, z którymi założył szkołę Ashcan. Od 1895 roku Glackens przebywał w Europie, odwiedzając różne ośrodki artystyczne. Pierwszym przystankiem była Holandia, gdzie studiował starych mistrzów. Następnie udał się do Paryża, gdzie wynajął studio i przez rok ćwiczył styl impresjonistyczny i postimpresjonistyczny. Kolejny pobyt w Paryżu miał miejsce w 1912 roku, a jego celem było nabycie dzieł nowoczesnego malarstwa europejskiego, wśród których znalazły się prace Pabla Picassa, Paul Cézanne i Pierre-Auguste Renoir. Niektóre z tych obrazów do dziś stanowią fundament Fundacji Barnesa w Filadelfii. Po powrocie do Filadelfii Glackens poświęcił się malarstwu pejzażowemu, przy czym na jego wczesne pejzaże znaczący wpływ wywarło James Abbott McNeill Whistler.
Po pobycie na Kubie w 1898 r. zaczął malować sceny wielkomiejskie. W latach nowojorskich tworzył głównie wielkomiejskie obrazy, wzorując się na impresjonistach, takich jak Édouard Manet. Tutaj też jego prace stawały się coraz bardziej jaskrawe i kolorowe. Pracował również jako artysta dla New York World, New York Herald oraz jako ilustrator dla różnych magazynów, takich jak McClure's Magazine. Ożenił się z córką z zamożnej rodziny z Connecticut, Edith Dimmock, i zamieszkał z nią w Greenwich Village, epicentrum nowojorskiej sceny artystycznej. W 1906 roku został członkiem stowarzyszonym National Academy of Design, gdzie od 1933 roku wykładał jako akademik.
Strona 1 / 3