Malarz William Holman Hunt początkowo kształcił się na urzędnika handlowego. Ponadto pobierał lekcje rysunku i pracował jako kopista w British Museum i National Gallery w Londynie. W 1845 roku został ostatecznie przyjęty do Royal Academy. Tam poznał malarza Johna Everetta Millaisa i trzy lata później założył z nim Bractwo Prerafaelitów. Wkrótce do ruchu przyłączyli się inni malarze. Już w 1840 r. do Galerii Narodowej weszły obrazy malarstwa staroholenderskiego i włoskiego. Grupa prerafaelitów od razu zafascynowała się włoskimi malarzami z okresu Trecenta i Quattrocenta. Artyści widzieli w malarstwie średniowiecza swój wzór. Domagali się szczegółowego przedstawienia natury, tak jak przedstawiali ją już dawni mistrzowie. Klarowność i porządek późnośredniowiecznego malarstwa włoskiego miały zostać ożywione w nowym ruchu artystycznym.
William Holman Hunt odrzucił akademicki kierunek malarstwa i poświęcił się realistycznemu przedstawianiu natury. W 1848 roku Hunt wystawił swój pierwszy prerafaelicki obraz St.Agnes Eve w Royal Academy, ale publiczność kochająca sztukę początkowo krytykowała obrazy Hunta oparte na naturze. W związku z niepowodzeniami malarz przez krótki czas myślał o emigracji. Wybitny historyk sztuki John Ruskin był pod wrażeniem stylu malarstwa Hunta i w 1851 roku opowiedział się za prerafaelitami. Opublikował kilka listów w "The Times", w których bronił realistycznego oddania natury na płótnie. Hunt ostatecznie odniósł swój pierwszy sukces trzema obrazami, w tym The Hired Man z 1852 roku.
Rok później doszło do rozpadu Bractwa Prerafaelitów, choć początkowy sukces artystyczny odnieśli także inni malarze, jak John Everett Millais. Millais zyskał akademickie uznanie, gdyż jego obrazy na nowo trafiły w panujące gusta artystyczne. William Holman Hunt podjął się podróży do Ziemi Świętej. Swoją reputację jako artysty ugruntował sprzedażą w 1860 roku obrazu Znalezienie Jezusa w świątyni. Ożenił się dwukrotnie i odbył podróże do Grecji, Włoch, Egiptu i Palestyny. W 1905 r. ukazała się autobiografia Williama Holmana Hunta. W następnych latach wystawy w Glasgow, Londynie, Liverpoolu i Manchesterze były hołdem dla wszystkich dzieł malarza. Zmarł w Londynie w 1910 roku.
Malarz William Holman Hunt początkowo kształcił się na urzędnika handlowego. Ponadto pobierał lekcje rysunku i pracował jako kopista w British Museum i National Gallery w Londynie. W 1845 roku został ostatecznie przyjęty do Royal Academy. Tam poznał malarza Johna Everetta Millaisa i trzy lata później założył z nim Bractwo Prerafaelitów. Wkrótce do ruchu przyłączyli się inni malarze. Już w 1840 r. do Galerii Narodowej weszły obrazy malarstwa staroholenderskiego i włoskiego. Grupa prerafaelitów od razu zafascynowała się włoskimi malarzami z okresu Trecenta i Quattrocenta. Artyści widzieli w malarstwie średniowiecza swój wzór. Domagali się szczegółowego przedstawienia natury, tak jak przedstawiali ją już dawni mistrzowie. Klarowność i porządek późnośredniowiecznego malarstwa włoskiego miały zostać ożywione w nowym ruchu artystycznym.
William Holman Hunt odrzucił akademicki kierunek malarstwa i poświęcił się realistycznemu przedstawianiu natury. W 1848 roku Hunt wystawił swój pierwszy prerafaelicki obraz St.Agnes Eve w Royal Academy, ale publiczność kochająca sztukę początkowo krytykowała obrazy Hunta oparte na naturze. W związku z niepowodzeniami malarz przez krótki czas myślał o emigracji. Wybitny historyk sztuki John Ruskin był pod wrażeniem stylu malarstwa Hunta i w 1851 roku opowiedział się za prerafaelitami. Opublikował kilka listów w "The Times", w których bronił realistycznego oddania natury na płótnie. Hunt ostatecznie odniósł swój pierwszy sukces trzema obrazami, w tym The Hired Man z 1852 roku.
Rok później doszło do rozpadu Bractwa Prerafaelitów, choć początkowy sukces artystyczny odnieśli także inni malarze, jak John Everett Millais. Millais zyskał akademickie uznanie, gdyż jego obrazy na nowo trafiły w panujące gusta artystyczne. William Holman Hunt podjął się podróży do Ziemi Świętej. Swoją reputację jako artysty ugruntował sprzedażą w 1860 roku obrazu Znalezienie Jezusa w świątyni. Ożenił się dwukrotnie i odbył podróże do Grecji, Włoch, Egiptu i Palestyny. W 1905 r. ukazała się autobiografia Williama Holmana Hunta. W następnych latach wystawy w Glasgow, Londynie, Liverpoolu i Manchesterze były hołdem dla wszystkich dzieł malarza. Zmarł w Londynie w 1910 roku.
Strona 1 / 2