William Blake Richmond praktycznie urodził się z talentem. Jego ojciec George był już ważnym malarzem portretowym, a dziadek Thomas zasłynął jako malarz miniatur na scenie artystycznej w Anglii. Było więc niemal nieuniknione, że młody William Blake poszedł w te ślady.
Urodzony 29 listopada 1842 roku w Marylebone na londyńskim West Endzie, przyszły absolwent Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, nazwanej tak na cześć bliskiego przyjaciela rodziny, słynnego pisarza i malarza Williama Blake'a, w dzieciństwie uczył się głównie w domu u prywatnych korepetytorów. Ponadto wiele czasu spędzał w domu Johna Ruskina, jednego z najważniejszych krytyków sztuki epoki wiktoriańskiej, gdzie pobierał lekcje rysunku. Już we wczesnych latach młodzieńczych zaczął studiować starych mistrzów. Silny wpływ stylistyczny wywarły na niego podróże edukacyjne po Włoszech w latach 1859 i 1860. Jego modelami byli między innymi Tintoretto, Giotto i Michał Anioł. Był też blisko prerafaelitów, grupy artystów powstałej w Anglii w połowie XIX wieku, która dążyła do odtworzenia natury w swoich pracach i pozostawała pod wpływem malarzy włoskiego Trecento i Quattrocento, renesansu oraz niemieckich nazareńczyków. William Blake Richmond stworzył swój pierwszy obraz w 1859 roku, zatytułowany Enid i Geraint. Sprzedał go za 20 funtów, a pieniądze zainwestował w swoją pierwszą podróż do Włoch.
Pod względem malarskim był bardzo wszechstronny i nie można go przyporządkować do jednego gatunku. Preferował jednak kobiety (zwłaszcza w portretach) i tematykę mitologiczną. Do jego najważniejszych dzieł należą "Hera w domu Hefajstosa", "Wenus i Anchises" czy "Elektra przy grobie Agamemnona". William Blake Richmond oprócz swojej twórczości malarskiej zdobył również wielkie uznanie jako rzeźbiarz oraz projektant szkła i mozaiki. Wszystkie jego prace charakteryzują się odważnymi kolorami i materiałami, co czyni go jednym z najbardziej znaczących przedstawicieli ruchu Arts and Crafts. Do jego najbardziej znanych dzieł należy dekoracja w katedrze św. Pawła w Londynie. Później rozpoczął karierę akademicką, zostając w 1878 roku na pięć lat profesorem Slade'a na Uniwersytecie Oksfordzkim. W Akademii Królewskiej wykładał jako profesor malarstwa. Wyróżniał się także jako pisarz o sztuce i współorganizator wystaw artystycznych. W 1888 r. został wybrany na współpracownika Akademii Królewskiej, w 1897 r. został nobilitowany na Rycerza Komandora Orderu Łaźni. Ale być może jego najważniejszym tytułem jest tytuł ekologa. Był bardzo zaangażowany w sprawę lepszego powietrza w Londynie, gdyż ponure warunki świetlne w zimie w mieście i silne problemy z oddychaniem z powodu wysokiej emisji pyłu węglowego i sadzy były dla niego horrorem.
William Blake Richmond praktycznie urodził się z talentem. Jego ojciec George był już ważnym malarzem portretowym, a dziadek Thomas zasłynął jako malarz miniatur na scenie artystycznej w Anglii. Było więc niemal nieuniknione, że młody William Blake poszedł w te ślady.
Urodzony 29 listopada 1842 roku w Marylebone na londyńskim West Endzie, przyszły absolwent Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, nazwanej tak na cześć bliskiego przyjaciela rodziny, słynnego pisarza i malarza Williama Blake'a, w dzieciństwie uczył się głównie w domu u prywatnych korepetytorów. Ponadto wiele czasu spędzał w domu Johna Ruskina, jednego z najważniejszych krytyków sztuki epoki wiktoriańskiej, gdzie pobierał lekcje rysunku. Już we wczesnych latach młodzieńczych zaczął studiować starych mistrzów. Silny wpływ stylistyczny wywarły na niego podróże edukacyjne po Włoszech w latach 1859 i 1860. Jego modelami byli między innymi Tintoretto, Giotto i Michał Anioł. Był też blisko prerafaelitów, grupy artystów powstałej w Anglii w połowie XIX wieku, która dążyła do odtworzenia natury w swoich pracach i pozostawała pod wpływem malarzy włoskiego Trecento i Quattrocento, renesansu oraz niemieckich nazareńczyków. William Blake Richmond stworzył swój pierwszy obraz w 1859 roku, zatytułowany Enid i Geraint. Sprzedał go za 20 funtów, a pieniądze zainwestował w swoją pierwszą podróż do Włoch.
Pod względem malarskim był bardzo wszechstronny i nie można go przyporządkować do jednego gatunku. Preferował jednak kobiety (zwłaszcza w portretach) i tematykę mitologiczną. Do jego najważniejszych dzieł należą "Hera w domu Hefajstosa", "Wenus i Anchises" czy "Elektra przy grobie Agamemnona". William Blake Richmond oprócz swojej twórczości malarskiej zdobył również wielkie uznanie jako rzeźbiarz oraz projektant szkła i mozaiki. Wszystkie jego prace charakteryzują się odważnymi kolorami i materiałami, co czyni go jednym z najbardziej znaczących przedstawicieli ruchu Arts and Crafts. Do jego najbardziej znanych dzieł należy dekoracja w katedrze św. Pawła w Londynie. Później rozpoczął karierę akademicką, zostając w 1878 roku na pięć lat profesorem Slade'a na Uniwersytecie Oksfordzkim. W Akademii Królewskiej wykładał jako profesor malarstwa. Wyróżniał się także jako pisarz o sztuce i współorganizator wystaw artystycznych. W 1888 r. został wybrany na współpracownika Akademii Królewskiej, w 1897 r. został nobilitowany na Rycerza Komandora Orderu Łaźni. Ale być może jego najważniejszym tytułem jest tytuł ekologa. Był bardzo zaangażowany w sprawę lepszego powietrza w Londynie, gdyż ponure warunki świetlne w zimie w mieście i silne problemy z oddychaniem z powodu wysokiej emisji pyłu węglowego i sadzy były dla niego horrorem.
Strona 1 / 1