Makowscy byli ważną rodziną artystyczną w XIX-wiecznej Rosji. Wszyscy trzej bracia, a także siostra zostali malarzami. Nic dziwnego, skoro już jego ojciec był bardzo otwarty na sztukę, a matka była kompozytorką. Władimir Jegorowicz Makowski dorastał w tym wykształconym środowisku klasy średniej. Podobnie jednak jak jego rodzeństwo, interesowała go nie tylko wrażliwość rosyjskiego mieszczaństwa, ale przede wszystkim los prostego wiejskiego ludu i jego trudy.
Vladimir Makovsky, urodzony w 1846 roku, studiował w prestiżowej Moskiewskiej Wyższej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. W tym samym czasie, w 1863 roku część studentów petersburskiej Akademii Sztuk zbuntowała się przeciwko konserwatywnym poglądom nauczycieli. Domagali się oni uważnego spojrzenia na rzeczywistość społeczną, podążając drogą, którą wcześniej obrali realiści skupieni wokół Gustave'a Courbeta w Paryżu. Rosyjscy studenci zostali zwolnieni, a następnie założyli postępową grupę artystyczną Peredwischniki, co można przetłumaczyć jako "Wędrowcy". Makovsky dołączył do tej grupy w okolicach Ivan Nikolayevich Kramskoi, w Moskwie zapoznał się już z dużo bardziej postępowym spojrzeniem na sztukę. Vladimir Makovsky stał się jedną z najważniejszych postaci Wędrowców. Peredvishniki nadali sobie nazwę, ponieważ chcieli podróżować po kraju, aby rejestrować i malować rzeczywistość, a także dlatego, że chcieli, aby ich prace były znane na wystawach objazdowych. Wystawiali nie tylko w Moskwie i Petersburgu, ale przede wszystkim w różnych prowincjonalnych miastach. Makovsky, podobnie jak jego koledzy artyści, odrzucił klasyczną tematykę mitologiczną, zamiast tego malując realistyczne sceny z codziennego życia wiejskiego i nieupiększone rosyjskie pejzaże, często przyprawione sporą dawką humoru. Tworzył więc przełomowe dzieła przedstawiające chłopki z dziećmi przy pracy czy "wizytę u ubogich" filantropijnych mieszczan, które dość ironizował. Obrazy takie jak "Potępieni" były również poświęcone rzeczywistości społecznej. Ta precyzyjna obserwacja rzeczywistości szła w parze z wielkim mistrzostwem artystycznym. W latach osiemdziesiątych XIX wieku Makowski brał udział w Ruchu Sztuki Demokratycznej w Rosji i stworzył obrazy takie jak "Wyzwolony więzień" czy "Bankructwo banku". Z biegiem lat jego twórczość stawała się coraz bardziej ponura i pesymistyczna. Szczególnie jedna z prac, dotycząca Krwawej Niedzieli w Petersburgu w 1905 roku, pokazuje, gdzie leżały jego sympatie: widzimy tam żołnierzy rosyjskiego władcy strzelających do bezbronnych ludzi. Władimir Makowski był również wielkim mistrzem portretu, na przykład przedstawił cesarzową Marię Fiodorowną w pełnym rynsztunku. Te dwie rzeczy nie wykluczały się dla niego wzajemnie.
W pierwszych latach po bolszewickiej rewolucji październikowej 1917 r. podtrzymywał w Rosji sztandar realizmu bezideowego, mimo początkowych tendencji tzw. realizmu socjalistycznego. Władimir Jegorowicz Makowski zmarł w 1920 r. Jest jednym z najważniejszych malarzy realizmu w Rosji.
Makowscy byli ważną rodziną artystyczną w XIX-wiecznej Rosji. Wszyscy trzej bracia, a także siostra zostali malarzami. Nic dziwnego, skoro już jego ojciec był bardzo otwarty na sztukę, a matka była kompozytorką. Władimir Jegorowicz Makowski dorastał w tym wykształconym środowisku klasy średniej. Podobnie jednak jak jego rodzeństwo, interesowała go nie tylko wrażliwość rosyjskiego mieszczaństwa, ale przede wszystkim los prostego wiejskiego ludu i jego trudy.
Vladimir Makovsky, urodzony w 1846 roku, studiował w prestiżowej Moskiewskiej Wyższej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. W tym samym czasie, w 1863 roku część studentów petersburskiej Akademii Sztuk zbuntowała się przeciwko konserwatywnym poglądom nauczycieli. Domagali się oni uważnego spojrzenia na rzeczywistość społeczną, podążając drogą, którą wcześniej obrali realiści skupieni wokół Gustave'a Courbeta w Paryżu. Rosyjscy studenci zostali zwolnieni, a następnie założyli postępową grupę artystyczną Peredwischniki, co można przetłumaczyć jako "Wędrowcy". Makovsky dołączył do tej grupy w okolicach Ivan Nikolayevich Kramskoi, w Moskwie zapoznał się już z dużo bardziej postępowym spojrzeniem na sztukę. Vladimir Makovsky stał się jedną z najważniejszych postaci Wędrowców. Peredvishniki nadali sobie nazwę, ponieważ chcieli podróżować po kraju, aby rejestrować i malować rzeczywistość, a także dlatego, że chcieli, aby ich prace były znane na wystawach objazdowych. Wystawiali nie tylko w Moskwie i Petersburgu, ale przede wszystkim w różnych prowincjonalnych miastach. Makovsky, podobnie jak jego koledzy artyści, odrzucił klasyczną tematykę mitologiczną, zamiast tego malując realistyczne sceny z codziennego życia wiejskiego i nieupiększone rosyjskie pejzaże, często przyprawione sporą dawką humoru. Tworzył więc przełomowe dzieła przedstawiające chłopki z dziećmi przy pracy czy "wizytę u ubogich" filantropijnych mieszczan, które dość ironizował. Obrazy takie jak "Potępieni" były również poświęcone rzeczywistości społecznej. Ta precyzyjna obserwacja rzeczywistości szła w parze z wielkim mistrzostwem artystycznym. W latach osiemdziesiątych XIX wieku Makowski brał udział w Ruchu Sztuki Demokratycznej w Rosji i stworzył obrazy takie jak "Wyzwolony więzień" czy "Bankructwo banku". Z biegiem lat jego twórczość stawała się coraz bardziej ponura i pesymistyczna. Szczególnie jedna z prac, dotycząca Krwawej Niedzieli w Petersburgu w 1905 roku, pokazuje, gdzie leżały jego sympatie: widzimy tam żołnierzy rosyjskiego władcy strzelających do bezbronnych ludzi. Władimir Makowski był również wielkim mistrzem portretu, na przykład przedstawił cesarzową Marię Fiodorowną w pełnym rynsztunku. Te dwie rzeczy nie wykluczały się dla niego wzajemnie.
W pierwszych latach po bolszewickiej rewolucji październikowej 1917 r. podtrzymywał w Rosji sztandar realizmu bezideowego, mimo początkowych tendencji tzw. realizmu socjalistycznego. Władimir Jegorowicz Makowski zmarł w 1920 r. Jest jednym z najważniejszych malarzy realizmu w Rosji.
Strona 1 / 2