Życie i twórczość Tsukioki Yoshitoshiego zostały głęboko ukształtowane przez zderzenie dwóch kultur, które nie mogły być bardziej odmienne. Urodzony w świecie feudalnej Japonii, Yoshitoshi dorastał w czasie wojen domowych rozpadającego się japońskiego imperium szogunów. Świat charakteryzował się watażkami, przemocą i kodeksem honorowym samurajów, japońskiej kasty wojowników. Japońska kultura została ukształtowana przez wieki narzuconej sobie izolacji od środowiska. W 1853 r. kultura zachodnia wkroczyła do tego odizolowanego świata w postaci amerykańskich okrętów wojennych, które wymusiły otwarcie gospodarcze. Zachodnia kultura XIX wieku miała szokujący wpływ na technicznie i militarnie beznadziejnie gorszych Japończyków. Yoshitoshi początkowo wykazywał duże zainteresowanie zachodnią kulturą. Jednak szok kulturowy ostatecznie doprowadził artystę do powrotu do tradycyjnych japońskich form sztuki i ekspresji.
Yoshitoshi dorastał w kulturze samurajów i w wieku 11 lat został uczniem Utagawy Kunivoshiego, mistrza tradycyjnej japońskiej rzeźby w drewnie. Ta japońska forma sztuki znalazła się pod presją nowej masowej produkcji obrazów w postaci litografii i fotografii wraz z ekonomicznym i technicznym otwarciem na Zachód. Wydruki drzeworytnicze Yoshitoshiego były popularne w Japonii pod koniec XIX wieku i udało mu się również publikować w gazetach i czasopismach opartych na zachodnich wzorach. Jednak jego sztuka powoli znikała z kontekstu kulturowego. Wraz z pojawieniem się nowoczesnej Japonii, Yoshitoshi i jego sztuka zniknęły z pamięci publicznej i zostały ponownie odkryte dopiero w latach 70. XX wieku. Dziś Yoshitoshi jest uważany za ostatniego przedstawiciela japońskiej sztuki drzeworytniczej.
Popularność Yoshitoshiego w Japonii okresu Meiji jest po części protestem przeciwko tendencjom westernizacji w cesarskiej Japonii, a po części wynika z jego repertuaru. Zwłaszcza jego wczesne prace charakteryzowały się ekstremalnymi przedstawieniami śmierci i przemocy. Odpowiadały one zatem doświadczeniom życiowym większości Japończyków podczas wojen domowych tej epoki. Nadmierna przemoc i bezprawie były na porządku dziennym. Zderzenie cywilizacji pozostawiło poczucie wykorzenienia i chaosu. Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w cięciach Yoshitoshiego.
Życie i twórczość Tsukioki Yoshitoshiego zostały głęboko ukształtowane przez zderzenie dwóch kultur, które nie mogły być bardziej odmienne. Urodzony w świecie feudalnej Japonii, Yoshitoshi dorastał w czasie wojen domowych rozpadającego się japońskiego imperium szogunów. Świat charakteryzował się watażkami, przemocą i kodeksem honorowym samurajów, japońskiej kasty wojowników. Japońska kultura została ukształtowana przez wieki narzuconej sobie izolacji od środowiska. W 1853 r. kultura zachodnia wkroczyła do tego odizolowanego świata w postaci amerykańskich okrętów wojennych, które wymusiły otwarcie gospodarcze. Zachodnia kultura XIX wieku miała szokujący wpływ na technicznie i militarnie beznadziejnie gorszych Japończyków. Yoshitoshi początkowo wykazywał duże zainteresowanie zachodnią kulturą. Jednak szok kulturowy ostatecznie doprowadził artystę do powrotu do tradycyjnych japońskich form sztuki i ekspresji.
Yoshitoshi dorastał w kulturze samurajów i w wieku 11 lat został uczniem Utagawy Kunivoshiego, mistrza tradycyjnej japońskiej rzeźby w drewnie. Ta japońska forma sztuki znalazła się pod presją nowej masowej produkcji obrazów w postaci litografii i fotografii wraz z ekonomicznym i technicznym otwarciem na Zachód. Wydruki drzeworytnicze Yoshitoshiego były popularne w Japonii pod koniec XIX wieku i udało mu się również publikować w gazetach i czasopismach opartych na zachodnich wzorach. Jednak jego sztuka powoli znikała z kontekstu kulturowego. Wraz z pojawieniem się nowoczesnej Japonii, Yoshitoshi i jego sztuka zniknęły z pamięci publicznej i zostały ponownie odkryte dopiero w latach 70. XX wieku. Dziś Yoshitoshi jest uważany za ostatniego przedstawiciela japońskiej sztuki drzeworytniczej.
Popularność Yoshitoshiego w Japonii okresu Meiji jest po części protestem przeciwko tendencjom westernizacji w cesarskiej Japonii, a po części wynika z jego repertuaru. Zwłaszcza jego wczesne prace charakteryzowały się ekstremalnymi przedstawieniami śmierci i przemocy. Odpowiadały one zatem doświadczeniom życiowym większości Japończyków podczas wojen domowych tej epoki. Nadmierna przemoc i bezprawie były na porządku dziennym. Zderzenie cywilizacji pozostawiło poczucie wykorzenienia i chaosu. Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w cięciach Yoshitoshiego.
Strona 1 / 3