Brytyjski artysta Thomas H. Hunn znany był ze swoich ekspresyjnych akwareli, które przedstawiają głównie pejzaże, ogrody i budynki z Wielkiej Brytanii. Na pierwszy rzut oka uderza fakt, że jego przedstawienia wydają się niemal fotorealistyczne i doskonale oddają lekki nastrój danej pory roku. Malarz jest więc już na progu impresjonizmu, ruchu artystycznego żyjącego bardziej z przekazywania lekkich nastrojów i uczuć. W przeciwieństwie do impresjonizmu Hunn przedstawia jednak szczegóły krajobrazu zgodnie z oryginałem, co zbliża go artystycznie do realizmu. W zależności od pory roku obrazy brytyjskiego artysty emanują zupełnie innym nastrojem, nawet jeśli motyw jest ten sam. Widać to szczególnie w przedstawieniach ogrodów, które Hunn wielokrotnie z wielkim zaangażowaniem wybierał jako temat malarski. Szczególne wrażenie robi akwarela "October Morning in the Gardens, Loseley, Surrey", utrzymana w odcieniach brązu, pomarańczu i szarości. Hunn wykorzystuje tu dominujące barwy złotego października i skąpuje całe przedstawienie w złoto-brązowym świetle - skontrastowanym z pokrytym chmurami, szarym niebem, tak typowym dla jesieni. Zupełnym przeciwieństwem jest obraz "The Pansy Garden, Munstead Wood, Surrey", który pokazuje bardziej odcienie późnej wiosny i wczesnego lata. Delikatne pastelowe odcienie i świetlisty blask kwiatów są w centrum uwagi tego obrazu olejnego, który wydaje się znacznie lżejszy i delikatniejszy niż w przypadku obrazu "October Morning in the Gardens, Loseley, Surrey", który jest skąpany w ciepłej pomarańczy. W ten sposób Hunn nie tylko doskonale i fotorealistycznie odtwarza nastroje świetlne różnych pór roku. Potrafi też za pomocą swoich pejzażowych przedstawień wzbudzić w widzu różne emocje. Podczas gdy "October Morning" emanuje pewną przytulnością, "The Pansy Garden" wnosi lekkość tak charakterystyczną dla ciepłych miesięcy. Szczególnie szczegółowo przedstawia florę ogrodowego pejzażu jego praca "The Sundial in the Rose Garden", akwarela, która wydaje się być fotografią ogrodu w środku lata wykonaną w południe.

. Późniejsze prace brytyjskiego malarza jeszcze bardziej skupiają się na oddaniu nastrojów światła i wykazują wyraźny przechył w stronę impresjonizmu. Widać to szczególnie w obrazie "Cicha rzeka", który rozwija swój pełny efekt malarski dzięki grze światła i cienia na powierzchni wody. Detale krajobrazu są nadal przedstawione fotorealistycznie i bardzo szczegółowo, ale powierzchnia wody wydaje się niemal przenikliwa i jak wielkie lustro odbijająca nastrój, jaki krajobraz wywiera na widza. Tutaj szczegóły krajobrazu pokazane są rozmyte i załamane przez lekkie falowanie wody.