W dziewiętnastowiecznej Ameryce większość ludzi nie miała zbyt wiele czasu na przejmowanie się stylami i ekspresją artystyczną. Art, to było coś, o czym dyskutowano w elitarnych kręgach dżentelmenów ze Wschodniego Wybrzeża, popijających wyborne cygara. To właśnie ruch artystyczny realizmu starał się połączyć te światy. Kierując się pragnieniem tworzenia żywej i rzeczowej sztuki, wielu malarzy poświęciło się przedstawianiu codziennych scen, a wśród nich Thomas Eakins (1844-1916), uważany obecnie za jednego z najważniejszych amerykańskich malarzy epoki.
Rodzina Thomasa Eakinsa miała irlandzkie korzenie, ale w przeciwieństwie do wielu innych rodzin o takim pochodzeniu, Eakinsowie byli dość dobrze sytuowani, a Thomas, najstarszy syn, cieszył się dobrą edukacją szkolną, która dała mu wgląd w wiele tematów. Jego dociekliwość stała się podstawą dla reprezentacyjnej, realistycznej sztuki, z którą Thomas Eakins miał później wyrobić sobie nazwisko. Inspirowany przez starych mistrzów, takich jak Rembrandt czy Diego Velázquez, podsycany własnymi doświadczeniami i rozmowami z dobrym znajomym Waltem Whitmanem, a także nauczony okresami studiów w słynnych szkołach artystycznych, takich jak École des Beaux-Arts w Paryżu, Eakins wiedział, jak nadać sztuce nowe formy wyrazu. Jego prace przedstawiają sceny ludzi w łodziach wiosłowych lub ćwiczących sportowców. Obrazy te są ujęciami chwil i momentów, wyrwanymi z nieprzerwanego potoku chwil.
W twórczości Eakinsa powtarzają się też sceny z jego życia rodzinnego. Ogólnie rzecz biorąc, w wielu jego obrazach można rozpoznać nutę autobiograficzną. Artysta pojawia się na przykład jako wioślarz w tle pracy "Max Schmitt w jedynce" czy jako uważny obserwator operacji w "Klinice Agnew". Motyw operacji klinicznej powraca później w "Die Klinik Gross". Te dwa obrazy są reprezentatywne dla wzrastającej tendencji do prowokacji w twórczości Eakinsa. Mimo to, jego prace do dziś urzekają ostrym realizmem, który często nadaje przedstawianym osobom głęboką ekspresję. Dla Thomasa Eakinsa sukces komercyjny w dużej mierze nie zmaterializował się za jego życia. Pod koniec swojej kariery coraz częściej zajmował się również fotografią, ale nadal jest znany i ceniony przede wszystkim jako utalentowany malarz intensywnych obrazów z życia codziennego.
W dziewiętnastowiecznej Ameryce większość ludzi nie miała zbyt wiele czasu na przejmowanie się stylami i ekspresją artystyczną. Art, to było coś, o czym dyskutowano w elitarnych kręgach dżentelmenów ze Wschodniego Wybrzeża, popijających wyborne cygara. To właśnie ruch artystyczny realizmu starał się połączyć te światy. Kierując się pragnieniem tworzenia żywej i rzeczowej sztuki, wielu malarzy poświęciło się przedstawianiu codziennych scen, a wśród nich Thomas Eakins (1844-1916), uważany obecnie za jednego z najważniejszych amerykańskich malarzy epoki.
Rodzina Thomasa Eakinsa miała irlandzkie korzenie, ale w przeciwieństwie do wielu innych rodzin o takim pochodzeniu, Eakinsowie byli dość dobrze sytuowani, a Thomas, najstarszy syn, cieszył się dobrą edukacją szkolną, która dała mu wgląd w wiele tematów. Jego dociekliwość stała się podstawą dla reprezentacyjnej, realistycznej sztuki, z którą Thomas Eakins miał później wyrobić sobie nazwisko. Inspirowany przez starych mistrzów, takich jak Rembrandt czy Diego Velázquez, podsycany własnymi doświadczeniami i rozmowami z dobrym znajomym Waltem Whitmanem, a także nauczony okresami studiów w słynnych szkołach artystycznych, takich jak École des Beaux-Arts w Paryżu, Eakins wiedział, jak nadać sztuce nowe formy wyrazu. Jego prace przedstawiają sceny ludzi w łodziach wiosłowych lub ćwiczących sportowców. Obrazy te są ujęciami chwil i momentów, wyrwanymi z nieprzerwanego potoku chwil.
W twórczości Eakinsa powtarzają się też sceny z jego życia rodzinnego. Ogólnie rzecz biorąc, w wielu jego obrazach można rozpoznać nutę autobiograficzną. Artysta pojawia się na przykład jako wioślarz w tle pracy "Max Schmitt w jedynce" czy jako uważny obserwator operacji w "Klinice Agnew". Motyw operacji klinicznej powraca później w "Die Klinik Gross". Te dwa obrazy są reprezentatywne dla wzrastającej tendencji do prowokacji w twórczości Eakinsa. Mimo to, jego prace do dziś urzekają ostrym realizmem, który często nadaje przedstawianym osobom głęboką ekspresję. Dla Thomasa Eakinsa sukces komercyjny w dużej mierze nie zmaterializował się za jego życia. Pod koniec swojej kariery coraz częściej zajmował się również fotografią, ale nadal jest znany i ceniony przede wszystkim jako utalentowany malarz intensywnych obrazów z życia codziennego.
Strona 1 / 4