Theo van Brockhusen to niemiecki malarz, rysownik i akwaforcista, który ujrzał światło dzienne w 1882 roku w Maggrabowej. Jego talent artystyczny został odkryty już w młodym wieku, co doprowadziło do tego, że w wieku 16 lat otrzymał miejsce w Akademii Sztuk Pięknych w Królewcu i mógł studiować sztukę malarską. Tam miał renomowanych nauczycieli w Max Schmidt, Ludwig Dettmann i Olof Jernberg.
Po zakończeniu nauki młody artysta wyjechał do Berlina, gdzie wstąpił do berlińskiej Secesji, w której znalazł się w zarządzie. Poprzez liczne wystawy w tym mieście, ale także w innych niemieckich miastach, takich jak Drezno, Düsseldorf czy Weimar, udało mu się zdobyć sławę w całym kraju. Podczas podróży studyjnej do Londynu, Paryża i belgijskiego Niewpoort stworzył wiele obrazów, w których wyraźny jest wpływ Maxa Liebermanna i które przedstawiają motywy zgiełku plaż na holenderskim i belgijskim wybrzeżu w stylu impresjonistycznym. W Berlinie ten silny wpływ Liebermanna miał doprowadzić do zacieśnienia współpracy z nim. Razem założyli Wolną Secesję. Ta grupa artystów, składająca się z 50 niemieckich twórców, odłączyła się od berlińskiej Secesji i od 1914 roku organizowała w regularnych odstępach czasu własne wystawy, czasem ku czci zmarłych artystów. Współpraca ta zaowocowała również licznymi przyjaźniami z innymi artystami, takimi jak Waldemar Rösler, Alfred Partikel, Franz Domscheit i Artur Degner. Wraz z nimi von Brockhusen wstąpił do słynnej kolonii artystów Nidden i razem z nimi stworzył liczne obrazy pejzażowe. Charakterystyczna dla grupy była regularna praca na świeżym powietrzu, wśród przyrody.
Stylistycznie Theo von Brockhusen zręcznie porusza się pomiędzy wpływami impresjonizmu i ekspresjonizmu. Przyglądając się jego obrazom, można wyraźnie rozpoznać intensywną fascynację stylem Van Gogha: promienna kolorystyka, jak również mocny i intensywny pędzel, jako typowe cechy Van Gogha, są również wyraźnie widoczne w pracach von Brockhusena. W wyborze motywów często kierował się miejscami, w których przebywał w danym czasie. Podczas podróży do Belgii i Holandii malował głównie sceny plażowe, podczas pobytu w Berlinie poświęcił się malarstwu pejzażowemu lub motywom miejskim, a podczas dłuższego pobytu we Florencji w jego twórczości pojawiły się również motywy sakralne. Ostatnie lata twórcze przed przedwczesną śmiercią w 1919 r. naznaczone były wojenną zawieruchą, która bardzo utrudniała działalność artystyczną. Materiału było niewiele i von Brockhusen często musiał uciekać się do alternatywnych rozwiązań, takich jak płótno jako podłoże dla swoich obrazów.
Theo van Brockhusen to niemiecki malarz, rysownik i akwaforcista, który ujrzał światło dzienne w 1882 roku w Maggrabowej. Jego talent artystyczny został odkryty już w młodym wieku, co doprowadziło do tego, że w wieku 16 lat otrzymał miejsce w Akademii Sztuk Pięknych w Królewcu i mógł studiować sztukę malarską. Tam miał renomowanych nauczycieli w Max Schmidt, Ludwig Dettmann i Olof Jernberg.
Po zakończeniu nauki młody artysta wyjechał do Berlina, gdzie wstąpił do berlińskiej Secesji, w której znalazł się w zarządzie. Poprzez liczne wystawy w tym mieście, ale także w innych niemieckich miastach, takich jak Drezno, Düsseldorf czy Weimar, udało mu się zdobyć sławę w całym kraju. Podczas podróży studyjnej do Londynu, Paryża i belgijskiego Niewpoort stworzył wiele obrazów, w których wyraźny jest wpływ Maxa Liebermanna i które przedstawiają motywy zgiełku plaż na holenderskim i belgijskim wybrzeżu w stylu impresjonistycznym. W Berlinie ten silny wpływ Liebermanna miał doprowadzić do zacieśnienia współpracy z nim. Razem założyli Wolną Secesję. Ta grupa artystów, składająca się z 50 niemieckich twórców, odłączyła się od berlińskiej Secesji i od 1914 roku organizowała w regularnych odstępach czasu własne wystawy, czasem ku czci zmarłych artystów. Współpraca ta zaowocowała również licznymi przyjaźniami z innymi artystami, takimi jak Waldemar Rösler, Alfred Partikel, Franz Domscheit i Artur Degner. Wraz z nimi von Brockhusen wstąpił do słynnej kolonii artystów Nidden i razem z nimi stworzył liczne obrazy pejzażowe. Charakterystyczna dla grupy była regularna praca na świeżym powietrzu, wśród przyrody.
Stylistycznie Theo von Brockhusen zręcznie porusza się pomiędzy wpływami impresjonizmu i ekspresjonizmu. Przyglądając się jego obrazom, można wyraźnie rozpoznać intensywną fascynację stylem Van Gogha: promienna kolorystyka, jak również mocny i intensywny pędzel, jako typowe cechy Van Gogha, są również wyraźnie widoczne w pracach von Brockhusena. W wyborze motywów często kierował się miejscami, w których przebywał w danym czasie. Podczas podróży do Belgii i Holandii malował głównie sceny plażowe, podczas pobytu w Berlinie poświęcił się malarstwu pejzażowemu lub motywom miejskim, a podczas dłuższego pobytu we Florencji w jego twórczości pojawiły się również motywy sakralne. Ostatnie lata twórcze przed przedwczesną śmiercią w 1919 r. naznaczone były wojenną zawieruchą, która bardzo utrudniała działalność artystyczną. Materiału było niewiele i von Brockhusen często musiał uciekać się do alternatywnych rozwiązań, takich jak płótno jako podłoże dla swoich obrazów.
Strona 1 / 1