Urodzony w Londynie na początku XIX wieku Richard Redgrave już w młodości czuł pragnienie zostania artystą. W tym czasie był zatrudniony w fabryce ogrodzeń drucianych ojca, gdzie rozwinął sympatię dla biednych i uciśnionych z klasy robotniczej. Swoje artystyczne marzenia Redgrave mógł zrealizować dopiero w wieku 22 lat, kiedy to został przyjęty do prestiżowej londyńskiej Royal Academy of Arts.
Podczas gdy na początku swojej kariery malował głównie anegdotyczne sceny z literatury angielskiej, w późniejszych latach coraz bardziej interesowały go motywy ze współczesnego życia klas społecznie upośledzonych. Jego celem było zwrócenie uwagi za pomocą malarstwa na wyzwania i cierpienia najsłabszych członków społeczeństwa. Do jego najpopularniejszych tematów należały więc portrety ubogich, pracujących kobiet, takie jak obraz "The Sempstress", który daje wgląd w realia życia młodej szwaczki. Ta i inne prace Redgrave'a były wystawiane w Royal Academy, British Institution i Society of British Artists, co przyniosło mu większą sławę jako malarzowi. Pod koniec swojej kariery artystycznej Redgrave porzucił jednak malarstwo rodzajowe i zwrócił się ku tematyce pejzażowej. W ten sposób jego nastrojowe pejzaże stylistycznie nawiązywały do malarstwa prerafaelitów i przedstawicieli romantyzmu. Tymczasem Richard Redgrave był aktywny nie tylko jako malarz, ale zajmował się także sztuką i rzemiosłem. O bogactwie jego pomysłów i form świadczą istniejące do dziś wazony, dzbany i inne przedmioty codziennego użytku, które stworzył w okresie twórczej działalności projektanta. Ponadto, ze względu na jego talent administracyjny, powierzono mu zarządzanie Rządową Szkołą Projektowania, w której pracował również jako wykładowca. Tam stał się jednym z najbardziej znanych reformatorów edukacji artystycznej w Anglii. Redgrave zorganizował również występ angielskiego działu sztuki na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1855 roku i na Targach Światowych w Londynie w 1866 roku, a reputacja, jaką tam zdobył, utorowała mu drogę do objęcia stanowiska szefa kolekcji sztuki królowej Wiktorii. Zrezygnował jednak z tego stanowiska po kilku latach, gdy wraz z bratem Samuelem Redgrave napisał pracę historyczno-artystyczną "A Century of British Painters". Brat i siostra znali osobiście wiele z opisanych w niej osobowości artystycznych, co czyni książkę ważnym źródłem do badań nad angielskimi artystami XVIII i XIX wieku.
W drugiej połowie życia Redgrave coraz bardziej tracił wzrok i zmarł w 1888 roku w wyniku starości. W odczuciu współczesnych pozostał jednak artystą wszechstronnie utalentowanym i wielce zasłużonym dla swojego państwa.
Urodzony w Londynie na początku XIX wieku Richard Redgrave już w młodości czuł pragnienie zostania artystą. W tym czasie był zatrudniony w fabryce ogrodzeń drucianych ojca, gdzie rozwinął sympatię dla biednych i uciśnionych z klasy robotniczej. Swoje artystyczne marzenia Redgrave mógł zrealizować dopiero w wieku 22 lat, kiedy to został przyjęty do prestiżowej londyńskiej Royal Academy of Arts.
Podczas gdy na początku swojej kariery malował głównie anegdotyczne sceny z literatury angielskiej, w późniejszych latach coraz bardziej interesowały go motywy ze współczesnego życia klas społecznie upośledzonych. Jego celem było zwrócenie uwagi za pomocą malarstwa na wyzwania i cierpienia najsłabszych członków społeczeństwa. Do jego najpopularniejszych tematów należały więc portrety ubogich, pracujących kobiet, takie jak obraz "The Sempstress", który daje wgląd w realia życia młodej szwaczki. Ta i inne prace Redgrave'a były wystawiane w Royal Academy, British Institution i Society of British Artists, co przyniosło mu większą sławę jako malarzowi. Pod koniec swojej kariery artystycznej Redgrave porzucił jednak malarstwo rodzajowe i zwrócił się ku tematyce pejzażowej. W ten sposób jego nastrojowe pejzaże stylistycznie nawiązywały do malarstwa prerafaelitów i przedstawicieli romantyzmu. Tymczasem Richard Redgrave był aktywny nie tylko jako malarz, ale zajmował się także sztuką i rzemiosłem. O bogactwie jego pomysłów i form świadczą istniejące do dziś wazony, dzbany i inne przedmioty codziennego użytku, które stworzył w okresie twórczej działalności projektanta. Ponadto, ze względu na jego talent administracyjny, powierzono mu zarządzanie Rządową Szkołą Projektowania, w której pracował również jako wykładowca. Tam stał się jednym z najbardziej znanych reformatorów edukacji artystycznej w Anglii. Redgrave zorganizował również występ angielskiego działu sztuki na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1855 roku i na Targach Światowych w Londynie w 1866 roku, a reputacja, jaką tam zdobył, utorowała mu drogę do objęcia stanowiska szefa kolekcji sztuki królowej Wiktorii. Zrezygnował jednak z tego stanowiska po kilku latach, gdy wraz z bratem Samuelem Redgrave napisał pracę historyczno-artystyczną "A Century of British Painters". Brat i siostra znali osobiście wiele z opisanych w niej osobowości artystycznych, co czyni książkę ważnym źródłem do badań nad angielskimi artystami XVIII i XIX wieku.
W drugiej połowie życia Redgrave coraz bardziej tracił wzrok i zmarł w 1888 roku w wyniku starości. W odczuciu współczesnych pozostał jednak artystą wszechstronnie utalentowanym i wielce zasłużonym dla swojego państwa.
Strona 1 / 1