Pierre Bonnard, urodzony pod Paryżem w 1867 r., zalicza się do postimpresjonistów dzięki swoim rozświetlonym, kolorowym obrazom. Malarz, który początkowo studiował prawo, w 1888 roku dołączył do grupy Nabis. Odnosiły się one do Paul Gauguin, przywiązywały dużą wagę do elementów dekoracyjnych i czuły związek z designem i grafiką.
Bonnard coraz częściej znajdował swój własny język obrazowy, w którym harmonizował pogodną paletę barw z dwuwymiarowymi formami. W "Bukiecie dzikich kwiatów" z 1922 roku widać jego dbałość o szczegóły, wachlowanie obrusu, tła i poszczególnych kwiatów w pięknych fasetach barwnych. Tutaj jest to kwestia poczucia piękna świeżego bukietu kwiatów i postrzegania otoczenia, które z kolei ma cechy dekoracyjne. Do grupy dzieł Bonnarda należą również portrety: "Teddy Godeski schreibt" (Teddy Godeski pisze) poświęcony jest nie tylko spoglądającej w dół, skupionej postaci kobiecej, ale również ornamentalnemu tłu. Punktami centralnymi są żółta poduszka i lustrzane odbicie.
Bonnard nie był artystą ekstrawertycznym. Mieszkał w różnych miejscach, zawsze malując akty, martwe natury i widoki z okna. Do jego ulubionych motywów należą również sceny domowe, w których artysta dostrzega to, co wyjątkowe w codziennym życiu, jak na przykład "Śniadania" z 1932 i 1936 roku. Bonnard używa fajerwerków kolorów, aby przenieść na płótno poczucie tego, co dzieje się w wypełnionym światłem pokoju. Rzucający się w oczy czerwony obrus z dużym imbrykiem najpierw przyciąga wzrok do centrum obrazu, a następnie przesuwa się za okno w dal, na bujny zielony krajobraz z żółtym domem. Ważniejsze od kolorów rzeczywistości są uczucia i punkty centralne, które kolory mogą stworzyć.
Pierre Bonnard, urodzony pod Paryżem w 1867 r., zalicza się do postimpresjonistów dzięki swoim rozświetlonym, kolorowym obrazom. Malarz, który początkowo studiował prawo, w 1888 roku dołączył do grupy Nabis. Odnosiły się one do Paul Gauguin, przywiązywały dużą wagę do elementów dekoracyjnych i czuły związek z designem i grafiką.
Bonnard coraz częściej znajdował swój własny język obrazowy, w którym harmonizował pogodną paletę barw z dwuwymiarowymi formami. W "Bukiecie dzikich kwiatów" z 1922 roku widać jego dbałość o szczegóły, wachlowanie obrusu, tła i poszczególnych kwiatów w pięknych fasetach barwnych. Tutaj jest to kwestia poczucia piękna świeżego bukietu kwiatów i postrzegania otoczenia, które z kolei ma cechy dekoracyjne. Do grupy dzieł Bonnarda należą również portrety: "Teddy Godeski schreibt" (Teddy Godeski pisze) poświęcony jest nie tylko spoglądającej w dół, skupionej postaci kobiecej, ale również ornamentalnemu tłu. Punktami centralnymi są żółta poduszka i lustrzane odbicie.
Bonnard nie był artystą ekstrawertycznym. Mieszkał w różnych miejscach, zawsze malując akty, martwe natury i widoki z okna. Do jego ulubionych motywów należą również sceny domowe, w których artysta dostrzega to, co wyjątkowe w codziennym życiu, jak na przykład "Śniadania" z 1932 i 1936 roku. Bonnard używa fajerwerków kolorów, aby przenieść na płótno poczucie tego, co dzieje się w wypełnionym światłem pokoju. Rzucający się w oczy czerwony obrus z dużym imbrykiem najpierw przyciąga wzrok do centrum obrazu, a następnie przesuwa się za okno w dal, na bujny zielony krajobraz z żółtym domem. Ważniejsze od kolorów rzeczywistości są uczucia i punkty centralne, które kolory mogą stworzyć.
Strona 1 / 11