Philip Henry Gosse połączył swoją pasję do historii naturalnej z wykształceniem i talentem do rysowania. Dzięki swoim przedstawieniom fauny i flory oraz studiom nad historią naturalną Gosse stał się jednym z najpopularniejszych przedstawicieli biologii w wiktoriańskiej Anglii. Jego talent do zainteresowania szerokiego grona czytelników tematyką przyrodniczą doprowadził do ogromnych nakładów, dzięki czemu przez całe życie czerpał zyski z tantiem. W 1854 r. Gosse opublikował podręcznik budowy akwariów morskich, który wywołał istną histerię akwarystyczną wśród szerokich rzesz społeczeństwa. W latach, które nastąpiły, stało się modne wśród bogatych wiktoriańskich klas średnich, aby utrzymać akwarium morskie w domu. Gosse jest więc uważany za twórcę akwarystyki morskiej i pioniera biologii morza.

Historia naturalna ekscytowała masy swoimi badaniami i odkryciami obcych kultur i ekosystemów. Wiek XIX to także czas wielkich wypraw naukowych. Łączyły one badania jakościowe z awanturnictwem wielkich odkrywców. Odkrywcy zaspokajali zapotrzebowanie dużej części społeczeństwa na egzotyczne i odległe światy i stawali się bohaterami. Gosse rozpoczął swoją karierę jako urzędnik w nowofundlandzkim domu liczącym. Gosse był pierwszym odkrywcą, który badał entomologię Nowej Fundlandii, tworząc systematyczne badania i rysunki dokumentacyjne. Jako korepetytor kontynuował naukę o owadach w Alabamie/USA. Tam też zetknął się z systemem niewolniczym południowych stanów na plantacjach bawełny. W swoich listach z Alabamy zdecydowanie potępiał niewolnictwo z pobudek religijnych. Po tej fascynacji nastąpił półtoraroczny pobyt badawczy na Jamajce. Po powrocie do Anglii, odkrył swój temat, świat morski, który, choć namacalny wszędzie na wyspie, był jednak w dużej mierze nieznany i niezbadany.

Historia naturalna była w centrum społecznych kontrowersji w XIX wieku. Nowe odkrycia były sprzeczne z ówczesnymi ideami religijnymi. Współczesny Gosse'owi i jego kolega Charles Darwin wstrząsnął ówczesnymi fundamentami wiary swoją pracą o pochodzeniu gatunków i rozwiniętą w niej teorią ewolucji. Jednak w przeciwieństwie do Darwina, praca naukowa Gosse'a nie wywołała konfliktu wiary. Gosse wcześnie nawrócił się na metodystyczny i fundamentalistyczny nurt wiary. Już w Nowej Fundlandii bezskutecznie próbował założyć komunę religijną. Obok historii naturalnej, fundamentalizm religijny pozostał drugą stałą w jego życiu.

Oprócz rysunków i przedstawień przyrodniczych oraz osiągnięć w akwarystyce, Gosse pozostał obecny dla potomnych przede wszystkim dzięki jednemu aspektowi: epickiemu konfliktowi ojca z synem. Jego syn, pisarz Edmund Gosse, opublikował biografię ojca, w której przedstawił Gosse'a jako despotę i fundamentalistycznego dziwaka. Gosse sam przyczynił się do takiego wizerunku, gdy w religijnej polemice "zdemaskował" na przykład znaleziska skamielin jako celowe przeinaczenie Boga przez antyreligijne społeczeństwo.