Pedro Figari jest często porównywany z innymi artystami latynoamerykańskimi, takimi jak Diego Rivera i Tarsila do Amaral, ponieważ razem z nimi położył wybitne zasługi dla nowej samoświadomości sztuki nowoczesnej w Ameryce Łacińskiej. Przez długi czas nie potrafiła się ona wyzwolić z europejskiej tradycji.
Jeszcze przed podjęciem studiów malarskich Figari wykonywał szkice akwarelowe i olejne, ale do ich naiwnego stylu powrócił dopiero po przejściu przez fazę silnie włoską i akademicką. Początkowo Figari studiował prawo i jako adwokat z wykształcenia karnista i obrońca cywilny aktywnie działał na rzecz ubogich. Swoimi obrazami chciał sprawić, by jego rodacy pokochali właśnie te rzeczy w ojczyźnie, które należały do nich całkowicie, nawet bez wielkiego bogactwa finansowego. Jego obrazy przedstawiają więc głównie sceny z tradycyjnego, urugwajskiego życia, takie jak kolej bocia, pampa czy miejscowi tancerze folklorystyczni grający candombe.
W młodości Figari mieszkał przez prawie dziesięć lat we Francji, potem osiadł w Buenos Aires, został członkiem parlamentu w Urugwaju, ministrem spraw zagranicznych w Londynie i dopiero na krótko przed śmiercią wrócił do Montevideo. Figari zawsze malował obrazy swojej ojczyzny z pamięci. Jego dzieła są więc nie tyle dokumentacją, co rekonstrukcją życia i ziemi gauchos. Pedro Figari, nie chcąc odtworzyć historycznej dokładności danej sceny, zdołał przede wszystkim oddać emocjonalną energię przeżytego momentu.
Pedro Figari jest często porównywany z innymi artystami latynoamerykańskimi, takimi jak Diego Rivera i Tarsila do Amaral, ponieważ razem z nimi położył wybitne zasługi dla nowej samoświadomości sztuki nowoczesnej w Ameryce Łacińskiej. Przez długi czas nie potrafiła się ona wyzwolić z europejskiej tradycji.
Jeszcze przed podjęciem studiów malarskich Figari wykonywał szkice akwarelowe i olejne, ale do ich naiwnego stylu powrócił dopiero po przejściu przez fazę silnie włoską i akademicką. Początkowo Figari studiował prawo i jako adwokat z wykształcenia karnista i obrońca cywilny aktywnie działał na rzecz ubogich. Swoimi obrazami chciał sprawić, by jego rodacy pokochali właśnie te rzeczy w ojczyźnie, które należały do nich całkowicie, nawet bez wielkiego bogactwa finansowego. Jego obrazy przedstawiają więc głównie sceny z tradycyjnego, urugwajskiego życia, takie jak kolej bocia, pampa czy miejscowi tancerze folklorystyczni grający candombe.
W młodości Figari mieszkał przez prawie dziesięć lat we Francji, potem osiadł w Buenos Aires, został członkiem parlamentu w Urugwaju, ministrem spraw zagranicznych w Londynie i dopiero na krótko przed śmiercią wrócił do Montevideo. Figari zawsze malował obrazy swojej ojczyzny z pamięci. Jego dzieła są więc nie tyle dokumentacją, co rekonstrukcją życia i ziemi gauchos. Pedro Figari, nie chcąc odtworzyć historycznej dokładności danej sceny, zdołał przede wszystkim oddać emocjonalną energię przeżytego momentu.
Strona 1 / 1