Oskar Schlemmer urodził się w Stuttgarcie, po śmierci rodziców rozpoczął naukę rysunku artystycznego, a na boku pobierał lekcje rysunku postaci i martwej natury. Później, na Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie, poznał malarzy i grafików Willi Baumeister, Alf Bayrle i Otto Meyer-Amden. Próbował samozatrudnienia w Berlinie, zbliżył się do kubizmu i idei francuskiej awangardy. Po powrocie do Stuttgartu, gdzie pionier modernizmu Adolf Richard Hölzel był jego mistrzem, Schlemmer otrzymał pozwolenie na zaprezentowanie trzech swoich prac na wystawie sztuki w Stuttgarcie w 1914 roku. Interesował się również teatrem i baletem.
Dzięki zamówieniu wraz z Willim Baumeisterem na Wystawę Niemieckiego Werkbundu, został zauważony przez Waltera Gropiusa, założyciela Bauhausu i współtwórcę nowoczesnej architektury. Po odbyciu służby wojskowej w czasie I wojny światowej Schlemmer ponownie współpracował z Baumeisterem przy wspólnej wystawie w Schaller Kunsthaus w Stuttgarcie, a później w galerii Der Sturm w Berlinie. Kiedy w 1920 roku artysta ożenił się z Heleną Tutein, został również zatrudniony przez Gropiusa w Weimarze jako kierownik pracowni malarstwa ściennego. To tutaj powstały jedne z jego najważniejszych dzieł, takie jak "Schody Bauhausu", które stały się symbolem młodzieżowego ruchu kultowego i modernizmu. Podczas pobytu w Bauhausie próbował łączyć technikę i sztukę, a także malarstwo i architekturę. Schlemmer znany jest również z tylnych widoków swoich postaci, jak w "Tischgesellschaft" (1923) i "Vorübergehender" (1924), a także z przedstawiania ich jako lalek, wymiennych figur bez wymyślnych szczegółów. Pracował także jako kostiumolog i scenograf (m.in. do oper Oskara Kokoschki), wreszcie zaprezentował własny balet - "Balet Triadyczny". Był on pokazywany w nowych edycjach w wielu miastach w Niemczech i osiągnął międzynarodową sławę. Jego kariera w Bauhausie również przebiegała pomyślnie, udzielał lekcji rysunku, uczył teorii sceny, a także aspektów biologicznych i filozoficznych, był odpowiedzialny za wiele innowacji.
Artysta Oskar Moll poprosił Schlemmera o posadę w Państwowej Wyższej Szkole Rzemiosł Artystycznych we Wrocławiu, gdzie przez wiele lat prowadził zajęcia plastyczne. Schlemmer został również zaproszony na Biennale w Wenecji, brał udział w wystawach sztuki na całym świecie, a w 1931 roku miał indywidualną wystawę w Berlinie. W czasach narodowego socjalizmu jeden z leśnych obrazów Schlemmera został zamalowany, wiele innych zniszczono, nie można było nawet otworzyć jego retrospektywy, a jego pracę zlikwidowano. Musiał wykonywać prace zlecone dla innych i nie mógł poświęcić się własnej sztuce, co powodowało u niego napady słabości i zawirowania psychiczne. Zmarł w Baden-Baden w 1943 roku.
Oskar Schlemmer urodził się w Stuttgarcie, po śmierci rodziców rozpoczął naukę rysunku artystycznego, a na boku pobierał lekcje rysunku postaci i martwej natury. Później, na Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie, poznał malarzy i grafików Willi Baumeister, Alf Bayrle i Otto Meyer-Amden. Próbował samozatrudnienia w Berlinie, zbliżył się do kubizmu i idei francuskiej awangardy. Po powrocie do Stuttgartu, gdzie pionier modernizmu Adolf Richard Hölzel był jego mistrzem, Schlemmer otrzymał pozwolenie na zaprezentowanie trzech swoich prac na wystawie sztuki w Stuttgarcie w 1914 roku. Interesował się również teatrem i baletem.
Dzięki zamówieniu wraz z Willim Baumeisterem na Wystawę Niemieckiego Werkbundu, został zauważony przez Waltera Gropiusa, założyciela Bauhausu i współtwórcę nowoczesnej architektury. Po odbyciu służby wojskowej w czasie I wojny światowej Schlemmer ponownie współpracował z Baumeisterem przy wspólnej wystawie w Schaller Kunsthaus w Stuttgarcie, a później w galerii Der Sturm w Berlinie. Kiedy w 1920 roku artysta ożenił się z Heleną Tutein, został również zatrudniony przez Gropiusa w Weimarze jako kierownik pracowni malarstwa ściennego. To tutaj powstały jedne z jego najważniejszych dzieł, takie jak "Schody Bauhausu", które stały się symbolem młodzieżowego ruchu kultowego i modernizmu. Podczas pobytu w Bauhausie próbował łączyć technikę i sztukę, a także malarstwo i architekturę. Schlemmer znany jest również z tylnych widoków swoich postaci, jak w "Tischgesellschaft" (1923) i "Vorübergehender" (1924), a także z przedstawiania ich jako lalek, wymiennych figur bez wymyślnych szczegółów. Pracował także jako kostiumolog i scenograf (m.in. do oper Oskara Kokoschki), wreszcie zaprezentował własny balet - "Balet Triadyczny". Był on pokazywany w nowych edycjach w wielu miastach w Niemczech i osiągnął międzynarodową sławę. Jego kariera w Bauhausie również przebiegała pomyślnie, udzielał lekcji rysunku, uczył teorii sceny, a także aspektów biologicznych i filozoficznych, był odpowiedzialny za wiele innowacji.
Artysta Oskar Moll poprosił Schlemmera o posadę w Państwowej Wyższej Szkole Rzemiosł Artystycznych we Wrocławiu, gdzie przez wiele lat prowadził zajęcia plastyczne. Schlemmer został również zaproszony na Biennale w Wenecji, brał udział w wystawach sztuki na całym świecie, a w 1931 roku miał indywidualną wystawę w Berlinie. W czasach narodowego socjalizmu jeden z leśnych obrazów Schlemmera został zamalowany, wiele innych zniszczono, nie można było nawet otworzyć jego retrospektywy, a jego pracę zlikwidowano. Musiał wykonywać prace zlecone dla innych i nie mógł poświęcić się własnej sztuce, co powodowało u niego napady słabości i zawirowania psychiczne. Zmarł w Baden-Baden w 1943 roku.
Strona 1 / 2