Malarz Kuźma Siergiejewicz Pietrow-Wodkin jest uważany za jednego z najważniejszych rosyjskich artystów początku XX wieku. Jego wczesna twórczość pozostawała pod silnym wpływem popularnego wówczas stylu symbolistów. Silny wpływ secesji widać również w pierwszych pracach Petrova-Vodkina. W latach 1910, po uważnym studiowaniu wczesnorenesansowego malarstwa włoskiego, rozwinął swój typowy, postakademicki styl malarski. Ponadto rosyjski artysta bardzo interesował się gatunkiem malarstwa ikonowego, które w jego ojczyźnie było uprawiane szczególnie intensywnie i cieszyło się ogromną popularnością, zwłaszcza wśród ludzi religijnych. Petrov-Vodkin czerpał również inspirację z postępowego francuskiego postimpresjonizmu artystów Paul Gauguin i Henri Matisse'a.
Sam Kuźma Siergiejewicz Pietrow-Wodkin był synem prostego szewca. Petrov-Vodkin zdobył podstawowe wykształcenie artystyczne jako asystent w warsztacie malarskim, a następnie ukończył trzyletnie studia w zakresie sztuk wyzwolonych w mieście Samara. Ambitny malarz kontynuował naukę w Centralnej Szkole Rysunku Technicznego barona Aleksandra Stieglitza w Petersburgu.
W 1901 r. dociekliwy młody człowiek wyruszył w podróż do Europy. Zatrzymał się m.in. w Warszawie, Pradze, Lipsku i Monachium. Rok później otrzymał swoją pierwszą nagrodę: aspirujący młody artysta został nagrodzony złotym medalem za obraz zatytułowany "Rodzinny szewc". W tym samym roku Petrov-Vodkin oraz artyści Kuznetsov i Utkin otrzymali możliwość zaprojektowania wystroju kościoła Matki Boskiej Kazańskiej w mieście Saratov. Zakonnik Petrov-Vodkin stworzył również kilka obrazów dla cerkwi Bazylego Złotowłosego-Ovrucha, Katedry Marynarki Wojennej w Kronsztadzie, rosyjskiej cerkwi we włoskim mieście Bari oraz dla Katedry Trójcy Świętej w Sumach.
W latach 1905-1908 utalentowany malarz ponownie udał się w podróż. Tym razem pojechał do wielkiego Londynu i do Włoch. Poza tym często przebywał we Francji, gdzie odwiedzał przyjaciół i pobierał lekcje w szkole R. Kolarossiego. Po powrocie do Rosji, od 1908 r. mieszkał w Petersburgu. Rok później w rosyjskim czasopiśmie po raz pierwszy wydrukowano prace Pietrowa-Wodkina. W czasopiśmie "Apollo" czytelnicy mogli podziwiać jego szkice malarskie i rysunki wykonane w Afryce, Paryżu i Pirenejach.
Petrov-Vodkin był członkiem grupy artystów, którzy zorganizowali kilka wystaw zbiorowych w głównych miastach Rosji. Pokazywane były tu m.in. jego obrazy "Czerwony koń" i "Matka". Oba dzieła cieszyły się dużym zainteresowaniem publiczności i prasy. Odnoszący sukcesy malarz brał udział także w innych wystawach tzw. Związku Artystów Rosyjskich. Przy okazji uczył malarstwa w szkole Elżbiety Zvantsevej. Sukcesy zawodowe utalentowanego Rosjanina stale rosły. Jego wystawy indywidualne w 1936 r. w Państwowym Muzeum Rosyjskim w Leningradzie i rok później w Moskwie otrzymały znakomite recenzje.
Malarz Kuźma Siergiejewicz Pietrow-Wodkin jest uważany za jednego z najważniejszych rosyjskich artystów początku XX wieku. Jego wczesna twórczość pozostawała pod silnym wpływem popularnego wówczas stylu symbolistów. Silny wpływ secesji widać również w pierwszych pracach Petrova-Vodkina. W latach 1910, po uważnym studiowaniu wczesnorenesansowego malarstwa włoskiego, rozwinął swój typowy, postakademicki styl malarski. Ponadto rosyjski artysta bardzo interesował się gatunkiem malarstwa ikonowego, które w jego ojczyźnie było uprawiane szczególnie intensywnie i cieszyło się ogromną popularnością, zwłaszcza wśród ludzi religijnych. Petrov-Vodkin czerpał również inspirację z postępowego francuskiego postimpresjonizmu artystów Paul Gauguin i Henri Matisse'a.
Sam Kuźma Siergiejewicz Pietrow-Wodkin był synem prostego szewca. Petrov-Vodkin zdobył podstawowe wykształcenie artystyczne jako asystent w warsztacie malarskim, a następnie ukończył trzyletnie studia w zakresie sztuk wyzwolonych w mieście Samara. Ambitny malarz kontynuował naukę w Centralnej Szkole Rysunku Technicznego barona Aleksandra Stieglitza w Petersburgu.
W 1901 r. dociekliwy młody człowiek wyruszył w podróż do Europy. Zatrzymał się m.in. w Warszawie, Pradze, Lipsku i Monachium. Rok później otrzymał swoją pierwszą nagrodę: aspirujący młody artysta został nagrodzony złotym medalem za obraz zatytułowany "Rodzinny szewc". W tym samym roku Petrov-Vodkin oraz artyści Kuznetsov i Utkin otrzymali możliwość zaprojektowania wystroju kościoła Matki Boskiej Kazańskiej w mieście Saratov. Zakonnik Petrov-Vodkin stworzył również kilka obrazów dla cerkwi Bazylego Złotowłosego-Ovrucha, Katedry Marynarki Wojennej w Kronsztadzie, rosyjskiej cerkwi we włoskim mieście Bari oraz dla Katedry Trójcy Świętej w Sumach.
W latach 1905-1908 utalentowany malarz ponownie udał się w podróż. Tym razem pojechał do wielkiego Londynu i do Włoch. Poza tym często przebywał we Francji, gdzie odwiedzał przyjaciół i pobierał lekcje w szkole R. Kolarossiego. Po powrocie do Rosji, od 1908 r. mieszkał w Petersburgu. Rok później w rosyjskim czasopiśmie po raz pierwszy wydrukowano prace Pietrowa-Wodkina. W czasopiśmie "Apollo" czytelnicy mogli podziwiać jego szkice malarskie i rysunki wykonane w Afryce, Paryżu i Pirenejach.
Petrov-Vodkin był członkiem grupy artystów, którzy zorganizowali kilka wystaw zbiorowych w głównych miastach Rosji. Pokazywane były tu m.in. jego obrazy "Czerwony koń" i "Matka". Oba dzieła cieszyły się dużym zainteresowaniem publiczności i prasy. Odnoszący sukcesy malarz brał udział także w innych wystawach tzw. Związku Artystów Rosyjskich. Przy okazji uczył malarstwa w szkole Elżbiety Zvantsevej. Sukcesy zawodowe utalentowanego Rosjanina stale rosły. Jego wystawy indywidualne w 1936 r. w Państwowym Muzeum Rosyjskim w Leningradzie i rok później w Moskwie otrzymały znakomite recenzje.
Strona 1 / 1