Artysta Konstantin Egorovich Makovsky urodził się w Moskwie, jako najstarszy syn rosyjskiego malarza Egora Ivanovicha Makovsky'ego. Był cenionym i zamożnym malarzem rosyjskim, zaliczanym do prekursorów impresjonizmu w Rosji. W swoich obrazach historycznych Makowski idealizował rosyjskie życie wcześniejszych wieków. Ponadto często uważany jest za przedstawiciela tzw. sztuki salonowej. Rodzina Makowskich miała wielki wpływ na scenę artystyczną w Rosji. Ojciec Egor Iwanowicz był założycielem i dyrektorem szkoły artystycznej, która później stała się słynną moskiewską szkołą malarstwa, rzeźby i architektury. Konstantin Egorovich Makovsky stał się również postacią szanowaną przez rodzinę, przyjaciół i mecenasów. Wśród licznych znajomych rodziny byli Karl Brüllov i Wasilij Tropinin. Rodzeństwo Konstantego Egorowicza Makowskiego, podobnie jak jego równie sławny brat Władimir, również zostało znanymi malarzami. Bardzo cenili sobie wsparcie przedsiębiorczego ojca, dzięki któremu stali się popularnymi i odnoszącymi sukcesy artystami.
W 1851 r. młody Makowski wstąpił do moskiewskiej szkoły malarstwa, rzeźby i architektury swojego ojca. Tam został uznany za jednego z najlepszych studentów, z łatwością zdobywając dla siebie wszystkie nagrody. Po intensywnym nauczaniu w Moskwie, Makowski został studentem Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu. Od 1860 roku brał udział w licznych wystawach zbiorowych prestiżowej akademii. Jednym z godnych uwagi obrazów olejnych wystawionych tam było "Uzdrowienie ślepca". Z powodu stanowczej odmowy Makowskiego wzięcia udziału wraz z pozostałymi trzynastoma studentami w konkursie o Wielki Złoty Medal Akademii, gdyż nie akceptował ustalonego tematu mitologii skandynawskiej, uparty artysta opuścił Akademię przedwcześnie i bez oficjalnego dyplomu.
Makowski długo się z tym nie zastanawiał i został członkiem spółdzielni artystów pod kierownictwem artysty Iwana Kramskiego, który tworzył obrazy przedstawiające życie codzienne swoich rodaków. W tym czasie powstały prace Makowskiego "Wdowa" z 1865 roku i dwa lata później obraz olejny "Sprzedawca śledzi". Kolejnym kamieniem milowym w jego karierze było założenie "Towarzystwa Sztuki Podróżniczej". Wraz z zaprzyjaźnionymi artystami organizował podróże i liczne wystawy, które spotkały się z dużym uznaniem w środowisku artystycznym. Po drodze płodny malarz kontynuował pracę nad obrazami poświęconymi prostemu, codziennemu życiu w Rosji.
Po długich podróżach do Egiptu i Serbii w połowie lat 70. XIX wieku Makowski bardzo zmienił swój styl malarski. Jeśli we wczesnych pracach przedstawiał problemy społeczne i psychologiczne społeczeństwa rosyjskiego, to w późniejszej twórczości znalazł zainteresowanie malarskimi problemami koloru i formy. Na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889 roku odnoszący sukcesy Makowski został uhonorowany Wielkim Złotym Medalem za obraz "Śmierć Iwana Groźnego". W 1915 r. konny powóz Makowskiego został potrącony przez tramwaj elektryczny. Artysta zmarł w Sankt Petersburgu w wyniku wypadku drogowego.
Artysta Konstantin Egorovich Makovsky urodził się w Moskwie, jako najstarszy syn rosyjskiego malarza Egora Ivanovicha Makovsky'ego. Był cenionym i zamożnym malarzem rosyjskim, zaliczanym do prekursorów impresjonizmu w Rosji. W swoich obrazach historycznych Makowski idealizował rosyjskie życie wcześniejszych wieków. Ponadto często uważany jest za przedstawiciela tzw. sztuki salonowej. Rodzina Makowskich miała wielki wpływ na scenę artystyczną w Rosji. Ojciec Egor Iwanowicz był założycielem i dyrektorem szkoły artystycznej, która później stała się słynną moskiewską szkołą malarstwa, rzeźby i architektury. Konstantin Egorovich Makovsky stał się również postacią szanowaną przez rodzinę, przyjaciół i mecenasów. Wśród licznych znajomych rodziny byli Karl Brüllov i Wasilij Tropinin. Rodzeństwo Konstantego Egorowicza Makowskiego, podobnie jak jego równie sławny brat Władimir, również zostało znanymi malarzami. Bardzo cenili sobie wsparcie przedsiębiorczego ojca, dzięki któremu stali się popularnymi i odnoszącymi sukcesy artystami.
W 1851 r. młody Makowski wstąpił do moskiewskiej szkoły malarstwa, rzeźby i architektury swojego ojca. Tam został uznany za jednego z najlepszych studentów, z łatwością zdobywając dla siebie wszystkie nagrody. Po intensywnym nauczaniu w Moskwie, Makowski został studentem Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu. Od 1860 roku brał udział w licznych wystawach zbiorowych prestiżowej akademii. Jednym z godnych uwagi obrazów olejnych wystawionych tam było "Uzdrowienie ślepca". Z powodu stanowczej odmowy Makowskiego wzięcia udziału wraz z pozostałymi trzynastoma studentami w konkursie o Wielki Złoty Medal Akademii, gdyż nie akceptował ustalonego tematu mitologii skandynawskiej, uparty artysta opuścił Akademię przedwcześnie i bez oficjalnego dyplomu.
Makowski długo się z tym nie zastanawiał i został członkiem spółdzielni artystów pod kierownictwem artysty Iwana Kramskiego, który tworzył obrazy przedstawiające życie codzienne swoich rodaków. W tym czasie powstały prace Makowskiego "Wdowa" z 1865 roku i dwa lata później obraz olejny "Sprzedawca śledzi". Kolejnym kamieniem milowym w jego karierze było założenie "Towarzystwa Sztuki Podróżniczej". Wraz z zaprzyjaźnionymi artystami organizował podróże i liczne wystawy, które spotkały się z dużym uznaniem w środowisku artystycznym. Po drodze płodny malarz kontynuował pracę nad obrazami poświęconymi prostemu, codziennemu życiu w Rosji.
Po długich podróżach do Egiptu i Serbii w połowie lat 70. XIX wieku Makowski bardzo zmienił swój styl malarski. Jeśli we wczesnych pracach przedstawiał problemy społeczne i psychologiczne społeczeństwa rosyjskiego, to w późniejszej twórczości znalazł zainteresowanie malarskimi problemami koloru i formy. Na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889 roku odnoszący sukcesy Makowski został uhonorowany Wielkim Złotym Medalem za obraz "Śmierć Iwana Groźnego". W 1915 r. konny powóz Makowskiego został potrącony przez tramwaj elektryczny. Artysta zmarł w Sankt Petersburgu w wyniku wypadku drogowego.
Strona 1 / 2