W jego obrazach wdzięk architektury ujawnia się w kontekście piękna pejzażu. We wzgórzach, górach i równinach stworzonych przez naturę wznoszą się mocne mury, które tworzą zamki ochronne. Pruski architekt i malarz Karl Friedrich Schinkel (1781-1841) rozumiał architekturę europejską jako kontynuację starożytnej architektury greckiej. Wybitny talent artystyczny syna pastora z Neuruppin dał się zauważyć już w czasach gimnazjalnych. Po obejrzeniu wystawy rysunków architektonicznych młody Schinkel postanowił zostać architektem. Uczył się w prywatnej szkole budowlanej Friedricha i Davida Gilly w Berlinie. Równocześnie podjął studia architektoniczne w berlińskiej Bauakademie i uczęszczał na wykłady w Akademie der Künste.
Na początku nowego stulecia Schinkel jako jeden z pierwszych przystąpił do egzaminów zawodowych w służbie cywilnej, które uprawniały go do pracy w charakterze nadzorcy budowlanego lub inspektora budowlanego. Jednak z powodu mizerii finansowej Prus w związku z wojną z Napoleonem około 1800 roku, tylko kilka nowych projektów budowlanych mogło zostać zrealizowanych. W ten sposób Friedrich Schinkel po zrealizowaniu pierwszych projektów budowlanych i planistycznych postanowił zobaczyć świat. Jego droga zaprowadziła go do Drezna, Pragi, Wiednia, Wenecji, Padwy, Turynu, Palermo, Neapolu, Lyonu i Paryża. Przez Strasburg i Weimar wrócił do Berlina. Wystawił tam obrazy panoramiczne inspirowane swoimi podróżami. Wielbicielami tych dzieł byli m.in. król Fryderyk Wilhelm III i królowa pruska Luiza. W rezultacie Schinkel otrzymał zlecenie na przebudowę sypialni królowej Luizy w pałacu Kronprinzenpalais oraz zaprojektowanie wnętrz jej pokoi w berlińskim pałacu Stadtschloss. Dzięki temu zleceniu stał się projektantem wnętrz i mistrzem budowlanym pruskiej rodziny królewskiej.
Jako główny architekt Schinkel był odpowiedzialny za uczynienie z Berlina reprezentacyjnej stolicy Prus. Ponadto jego obowiązki obejmowały inne projekty budowlane od Kolonii po Królewiec. Do dziś Königswache, Schauspielhaus i Altes Museum w Berlinie świadczą o dziele Karla Friedricha Schinkla. Stał się prawdopodobnie najważniejszym architektem klasycyzmu i pozostawał w przyjacielskich stosunkach i ożywionej wymianie intelektualnej z takimi współczesnymi jak Wilhelm von Humboldt, Johann Wolfgang von Goethe, hrabia Hermann von Pückler-Muskau i Clemens von Brentano. Karl Friedrich Schinkel nawet wtedy, gdy coraz bardziej zajmował się architekturą, nadal intensywnie poświęcał się malarstwu. Obie sztuki były dla niego nierozerwalnie związane.
W jego obrazach wdzięk architektury ujawnia się w kontekście piękna pejzażu. We wzgórzach, górach i równinach stworzonych przez naturę wznoszą się mocne mury, które tworzą zamki ochronne. Pruski architekt i malarz Karl Friedrich Schinkel (1781-1841) rozumiał architekturę europejską jako kontynuację starożytnej architektury greckiej. Wybitny talent artystyczny syna pastora z Neuruppin dał się zauważyć już w czasach gimnazjalnych. Po obejrzeniu wystawy rysunków architektonicznych młody Schinkel postanowił zostać architektem. Uczył się w prywatnej szkole budowlanej Friedricha i Davida Gilly w Berlinie. Równocześnie podjął studia architektoniczne w berlińskiej Bauakademie i uczęszczał na wykłady w Akademie der Künste.
Na początku nowego stulecia Schinkel jako jeden z pierwszych przystąpił do egzaminów zawodowych w służbie cywilnej, które uprawniały go do pracy w charakterze nadzorcy budowlanego lub inspektora budowlanego. Jednak z powodu mizerii finansowej Prus w związku z wojną z Napoleonem około 1800 roku, tylko kilka nowych projektów budowlanych mogło zostać zrealizowanych. W ten sposób Friedrich Schinkel po zrealizowaniu pierwszych projektów budowlanych i planistycznych postanowił zobaczyć świat. Jego droga zaprowadziła go do Drezna, Pragi, Wiednia, Wenecji, Padwy, Turynu, Palermo, Neapolu, Lyonu i Paryża. Przez Strasburg i Weimar wrócił do Berlina. Wystawił tam obrazy panoramiczne inspirowane swoimi podróżami. Wielbicielami tych dzieł byli m.in. król Fryderyk Wilhelm III i królowa pruska Luiza. W rezultacie Schinkel otrzymał zlecenie na przebudowę sypialni królowej Luizy w pałacu Kronprinzenpalais oraz zaprojektowanie wnętrz jej pokoi w berlińskim pałacu Stadtschloss. Dzięki temu zleceniu stał się projektantem wnętrz i mistrzem budowlanym pruskiej rodziny królewskiej.
Jako główny architekt Schinkel był odpowiedzialny za uczynienie z Berlina reprezentacyjnej stolicy Prus. Ponadto jego obowiązki obejmowały inne projekty budowlane od Kolonii po Królewiec. Do dziś Königswache, Schauspielhaus i Altes Museum w Berlinie świadczą o dziele Karla Friedricha Schinkla. Stał się prawdopodobnie najważniejszym architektem klasycyzmu i pozostawał w przyjacielskich stosunkach i ożywionej wymianie intelektualnej z takimi współczesnymi jak Wilhelm von Humboldt, Johann Wolfgang von Goethe, hrabia Hermann von Pückler-Muskau i Clemens von Brentano. Karl Friedrich Schinkel nawet wtedy, gdy coraz bardziej zajmował się architekturą, nadal intensywnie poświęcał się malarstwu. Obie sztuki były dla niego nierozerwalnie związane.
Strona 1 / 1