Josse de Momper (w wielu zapisach także Joos de Momper) był belgijskim malarzem i handlarzem dziełami sztuki z Antwerpii. Jego trenerem był ojciec Bartłomiej de Momper, który wykonywał te same zawody - jego dziadek i pradziadek również byli malarzami. W wieku zaledwie 17 lat Josse został członkiem gildii malarzy w Antwerpii, Gildii Świętego Łukasza, a w wieku 37 lat został dziekanem i członkiem zarządu. Z żoną Elisabeth Gobyn miał dziesięcioro dzieci, z których troje również wykonywało zawód ojca. Najbardziej znanym z synów był Filip de Momper, którego Josse wykształcił.
Josse cieszył się dużym uznaniem wśród swoich współczesnych artystów, w swojej pracowni wykształcił też licznych uczniów, jak np. malarza Louis de Caullery. Około 1580 roku istnieją wzmianki o podróży de Mompersa do Włoch, freski w kościele San Vitale w Rzymie również mają być jego autorstwa, a włoskie wpływy są widoczne w jego malarstwie. Jego styl malowania pejzaży określany jest jako kolorystyka flamandzka, na którą składa się czerwonobrązowy pierwszy plan, żółtozielony środek i szaroniebiesko malowana tylna część. W tych odcieniach barw widać dominację ciepłych tonacji na pierwszym planie i zimnych w tle. Josse kilkakrotnie współpracował z takimi sławami jak Jan Brueghel dem Älteren, Jan Brueghel dem Jüngeren czy Peeter Snayers, znanymi ze scen batalistycznych. Mówi się, że de Momper malował pejzaże, a inni sztafaż. Wśród motywów pejzażowych znalazły się zarówno krajobrazy fantastyczne, jak i realistyczne. Głównym motywem de Mompera są z pewnością pejzaże. W swojej wcześniejszej twórczości silnie inspirował się holenderskim malarzem renesansowym Pieterem Brueglem Starszym oraz Paul Bril, również Holendrem. Prace te przedstawiają głównie pejzaże świata w stylu manierystycznym, później jego tematyka staje się bardziej zróżnicowana, tworzył pagórki, doliny i pejzaże zimowe. Nacisk jednak nadal położony jest na pejzaże górskie i morskie. Mówi się, że pod względem finansowym de Momper nie miał łatwo, ale jego reputacja sprawiła, że kazał nawet Izabeli Hiszpańskiej, arcyksiężnej i gubernatorce Niderlandów Hiszpańskich, napisać list z przeprosinami za długi i wysłać go do magistratu Antwerpii.
De Momper przeszedł jednak od manieryzmu do naturalizmu, stając się jednym z najsłynniejszych holenderskich pejzażystów. Do dziś zachowało się 500 jego dzieł, z których bardzo niewiele jest sygnowanych i datowanych (co często prowadziło do nieporozumień i błędnych atrybucji). Do najbardziej znanych obrazów należą "Pejzaż górski", "Pejzaż zimowy", "Pejzaż alpejski", "Wieża Babel" i "Pejzaż górski z wędrowcami na ścieżce". Ten ostatni został namalowany we współpracy z Janem Brueghelem Starszym. Wiele ze współprac z Brueghelem wartych jest dziś dziesiątki tysięcy euro, a jego dzieła znajdują się m.in. w Herzog Anton Ulrich Museum w Brunszwiku, Kunsthalle w Hamburgu i Kunsthistorisches Museum w Wiedniu.
Josse de Momper (w wielu zapisach także Joos de Momper) był belgijskim malarzem i handlarzem dziełami sztuki z Antwerpii. Jego trenerem był ojciec Bartłomiej de Momper, który wykonywał te same zawody - jego dziadek i pradziadek również byli malarzami. W wieku zaledwie 17 lat Josse został członkiem gildii malarzy w Antwerpii, Gildii Świętego Łukasza, a w wieku 37 lat został dziekanem i członkiem zarządu. Z żoną Elisabeth Gobyn miał dziesięcioro dzieci, z których troje również wykonywało zawód ojca. Najbardziej znanym z synów był Filip de Momper, którego Josse wykształcił.
Josse cieszył się dużym uznaniem wśród swoich współczesnych artystów, w swojej pracowni wykształcił też licznych uczniów, jak np. malarza Louis de Caullery. Około 1580 roku istnieją wzmianki o podróży de Mompersa do Włoch, freski w kościele San Vitale w Rzymie również mają być jego autorstwa, a włoskie wpływy są widoczne w jego malarstwie. Jego styl malowania pejzaży określany jest jako kolorystyka flamandzka, na którą składa się czerwonobrązowy pierwszy plan, żółtozielony środek i szaroniebiesko malowana tylna część. W tych odcieniach barw widać dominację ciepłych tonacji na pierwszym planie i zimnych w tle. Josse kilkakrotnie współpracował z takimi sławami jak Jan Brueghel dem Älteren, Jan Brueghel dem Jüngeren czy Peeter Snayers, znanymi ze scen batalistycznych. Mówi się, że de Momper malował pejzaże, a inni sztafaż. Wśród motywów pejzażowych znalazły się zarówno krajobrazy fantastyczne, jak i realistyczne. Głównym motywem de Mompera są z pewnością pejzaże. W swojej wcześniejszej twórczości silnie inspirował się holenderskim malarzem renesansowym Pieterem Brueglem Starszym oraz Paul Bril, również Holendrem. Prace te przedstawiają głównie pejzaże świata w stylu manierystycznym, później jego tematyka staje się bardziej zróżnicowana, tworzył pagórki, doliny i pejzaże zimowe. Nacisk jednak nadal położony jest na pejzaże górskie i morskie. Mówi się, że pod względem finansowym de Momper nie miał łatwo, ale jego reputacja sprawiła, że kazał nawet Izabeli Hiszpańskiej, arcyksiężnej i gubernatorce Niderlandów Hiszpańskich, napisać list z przeprosinami za długi i wysłać go do magistratu Antwerpii.
De Momper przeszedł jednak od manieryzmu do naturalizmu, stając się jednym z najsłynniejszych holenderskich pejzażystów. Do dziś zachowało się 500 jego dzieł, z których bardzo niewiele jest sygnowanych i datowanych (co często prowadziło do nieporozumień i błędnych atrybucji). Do najbardziej znanych obrazów należą "Pejzaż górski", "Pejzaż zimowy", "Pejzaż alpejski", "Wieża Babel" i "Pejzaż górski z wędrowcami na ścieżce". Ten ostatni został namalowany we współpracy z Janem Brueghelem Starszym. Wiele ze współprac z Brueghelem wartych jest dziś dziesiątki tysięcy euro, a jego dzieła znajdują się m.in. w Herzog Anton Ulrich Museum w Brunszwiku, Kunsthalle w Hamburgu i Kunsthistorisches Museum w Wiedniu.
Strona 1 / 1