John White Abbott był malarzem amatorem, który malował raczej w czasie wolnym od pracy. Jego głównym zajęciem był chirurg i aptekarz. Miał praktykę w swoim rodzinnym mieście Exeter, które podobno rzadko opuszczał przez całe życie. White Abbott był przyjacielem i mecenasem malarza akwareli Francisa Towne'a. Ten ostatni wprowadził go w sztukę i uczył. White Abbott tak dokładnie studiował styl swojego mentora, że w niektórych pracach trudno było odróżnić, który z nich jest twórcą. Był bardzo utalentowanym artystą i pomimo statusu amatora, w latach 1795-1805 prawie corocznie miał prawo wystawiać swoje prace w Akademii Królewskiej. Akademia Królewska przyznała mu nawet tytuł Honorowego Wystawcy. Za życia Abbott zdobył jeszcze większe uznanie niż jego mentor Francis Towne.
John White Abbott pochodził z zamożnej rodziny, która posiadała wiele posiadłości w regionie Devon. Około 1825 roku Abbott odziedziczył jedną z takich posiadłości w Exeter i tam przeszedł na emeryturę. Poza kilkoma klasycznymi i mitologicznymi tematami oraz kilkoma kopiami włoskich pejzaży swojego mentora Townesa, prace Abbotta przedstawiały niemal wyłącznie krajobrazy z jego rodzinnego regionu. Wynikało to z faktu, że jako pejzażysta rzadko wyjeżdżał poza granice rodzinnego Devon. Jego jedyne dłuższe podróże zaprowadziły go m.in. do Szkocji, Lancashire i Lake District. Kilka lat wcześniej Towne również podróżował do Lake District, aby malować. Ze względu na to, że rzadko opuszczał dom, nie miał zbyt wielu możliwości podejmowania różnorodnych tematów. Mimo to, Abbott zawsze potrafił nadać swoim obrazom świeżość i siłę. Abbott zdobył największe uznanie za swoje obrazy olejne, choć wolał malować akwarelami, podobnie jak jego nauczyciel Towne.
Choć White Abbott był ceniony jako artysta i swoimi pracami zdobył dostęp do najwyższych kręgów sztuki, nie chciał zostać zawodowym malarzem. Nie chciał zrezygnować z praktyki i pracy lekarskiej i do końca wykonywał ten zawód. Sztuka była dla niego przede wszystkim sposobem spędzania wolnego czasu i równowagą dla zawodu, który w miarę wzrostu uznania zawodowego stawał się dla niego coraz ważniejszy. W rzeczywistości Abbott podobno nie sprzedał żadnego ze swoich obrazów za życia, więc większość jego dzieł pozostała w prywatnym posiadaniu jego rodziny aż do XX wieku. Jego potomkowie ostatecznie przekazali część kolekcji do kilku brytyjskich muzeów, gdzie są one eksponowane do dziś. Oprócz malarstwa i rysunku, White Abbott był również bardzo uzdolniony w sztuce akwaforty.
John White Abbott był malarzem amatorem, który malował raczej w czasie wolnym od pracy. Jego głównym zajęciem był chirurg i aptekarz. Miał praktykę w swoim rodzinnym mieście Exeter, które podobno rzadko opuszczał przez całe życie. White Abbott był przyjacielem i mecenasem malarza akwareli Francisa Towne'a. Ten ostatni wprowadził go w sztukę i uczył. White Abbott tak dokładnie studiował styl swojego mentora, że w niektórych pracach trudno było odróżnić, który z nich jest twórcą. Był bardzo utalentowanym artystą i pomimo statusu amatora, w latach 1795-1805 prawie corocznie miał prawo wystawiać swoje prace w Akademii Królewskiej. Akademia Królewska przyznała mu nawet tytuł Honorowego Wystawcy. Za życia Abbott zdobył jeszcze większe uznanie niż jego mentor Francis Towne.
John White Abbott pochodził z zamożnej rodziny, która posiadała wiele posiadłości w regionie Devon. Około 1825 roku Abbott odziedziczył jedną z takich posiadłości w Exeter i tam przeszedł na emeryturę. Poza kilkoma klasycznymi i mitologicznymi tematami oraz kilkoma kopiami włoskich pejzaży swojego mentora Townesa, prace Abbotta przedstawiały niemal wyłącznie krajobrazy z jego rodzinnego regionu. Wynikało to z faktu, że jako pejzażysta rzadko wyjeżdżał poza granice rodzinnego Devon. Jego jedyne dłuższe podróże zaprowadziły go m.in. do Szkocji, Lancashire i Lake District. Kilka lat wcześniej Towne również podróżował do Lake District, aby malować. Ze względu na to, że rzadko opuszczał dom, nie miał zbyt wielu możliwości podejmowania różnorodnych tematów. Mimo to, Abbott zawsze potrafił nadać swoim obrazom świeżość i siłę. Abbott zdobył największe uznanie za swoje obrazy olejne, choć wolał malować akwarelami, podobnie jak jego nauczyciel Towne.
Choć White Abbott był ceniony jako artysta i swoimi pracami zdobył dostęp do najwyższych kręgów sztuki, nie chciał zostać zawodowym malarzem. Nie chciał zrezygnować z praktyki i pracy lekarskiej i do końca wykonywał ten zawód. Sztuka była dla niego przede wszystkim sposobem spędzania wolnego czasu i równowagą dla zawodu, który w miarę wzrostu uznania zawodowego stawał się dla niego coraz ważniejszy. W rzeczywistości Abbott podobno nie sprzedał żadnego ze swoich obrazów za życia, więc większość jego dzieł pozostała w prywatnym posiadaniu jego rodziny aż do XX wieku. Jego potomkowie ostatecznie przekazali część kolekcji do kilku brytyjskich muzeów, gdzie są one eksponowane do dziś. Oprócz malarstwa i rysunku, White Abbott był również bardzo uzdolniony w sztuce akwaforty.
Strona 1 / 1