Jean-Baptiste Armand Guillaumin był francuskim malarzem impresjonistą i litografem. Wychowywał się w raczej skromnych warunkach jako syn robotnika. Guillaumin nie miał środków finansowych na klasyczne wykształcenie artystyczne. W wieku 15 lat pracował w sklepie z bielizną swojego wuja, a później na kolei francuskiej. W wolnych chwilach mógł więc poświęcić się swojej prawdziwej pasji - sztuce i nadal kształcił się autodydaktycznie. W 1861 r. mógł wreszcie pozwolić sobie na uczęszczanie do Académie Suisse. Tam poznał Paul Cézanne i Camille Jacob Pissarro, z którymi połączyła go głęboka przyjaźń na całe życie. Guillaumin nigdy nie osiągnął takiej sławy i uznania jak Cézanne czy Pissaro, ale mówi się, że wywarł silny wpływ na ich twórczość. Dla swojej pierwszej odbitki, na przykład, Cézanne użył obrazu Guillaumina. Obok Cézanne'a i Pissaro, Guillaumin był również stałym bywalcem Salonu Refusé. Wystawiał też kilkakrotnie w Salon des Indépendants.
Guillaumin był głęboko zakorzeniony w scenie impresjonistycznej. W swoich wczesnych pracach był silnie zorientowany na Édouard Manet. Natomiast jego późniejsze prace były bardzo kolorowe i przypominały styl Claude Monet. Jednak mimo wielkiego talentu, finanse zawsze odgrywały kluczową rolę w życiu Guillaumina i początkowo znacznie utrudniały mu działalność artystyczną. Przez wiele lat musiał kontynuować pracę w Zakładzie Robót Publicznych i w przeciwieństwie do swoich przyjaciół nie mógł pozwolić sobie na całkowite poświęcenie się sztuce. Znajomość z Vincent van Gogh była dla Guillaumina pierwszym krokiem w kierunku niezależności finansowej. Van Gogh był pod wrażeniem szczególnego wyczucia natury przez Guillaumina i miał na niego wpływ w swojej twórczości. Skierował on Guillaumina do swojego brata Theo van Gogha, który był handlarzem dzieł sztuki. Ten ostatni był w stanie sprzedać z zyskiem niektóre z dzieł Guillaumina. Dopiero jednak w 1891 roku Guillaumin mógł całkowicie poświęcić się malarstwu i nie musiał już martwić się o pieniądze. Niespodziewanie wygrał bowiem 100.000 franków na loterii państwowej. Następnie natychmiast zrezygnował z pracy w biurze budowy dróg.
Zyski pozwoliły mu osiedlić się w Crozant, miejscu bardzo popularnym wśród wielu malarzy jego czasów. Tam też został dyrektorem École de Crozant. W ponad stu swoich pracach ukazał impresje na temat otaczającego go regionu Creuse. Odbył też kilka podróży do Prowansji, Owernii i Holandii, gdzie powstały obrazy pejzażowe. Oprócz malarstwa pejzażowego Guillaumin interesował się również martwą naturą, portretami i malarstwem pastelowym. O ile jego wczesne prace można zaliczyć do impresjonizmu, o tyle późniejsze pozostawały pod większym wpływem fowizmu. Guillaumin był żonaty ze swoją kuzynką Marie-Joséphine Charreton. Przeżył wszystkich innych artystów z nurtu impresjonistycznego i zmarł w wieku 86 lat.
Jean-Baptiste Armand Guillaumin był francuskim malarzem impresjonistą i litografem. Wychowywał się w raczej skromnych warunkach jako syn robotnika. Guillaumin nie miał środków finansowych na klasyczne wykształcenie artystyczne. W wieku 15 lat pracował w sklepie z bielizną swojego wuja, a później na kolei francuskiej. W wolnych chwilach mógł więc poświęcić się swojej prawdziwej pasji - sztuce i nadal kształcił się autodydaktycznie. W 1861 r. mógł wreszcie pozwolić sobie na uczęszczanie do Académie Suisse. Tam poznał Paul Cézanne i Camille Jacob Pissarro, z którymi połączyła go głęboka przyjaźń na całe życie. Guillaumin nigdy nie osiągnął takiej sławy i uznania jak Cézanne czy Pissaro, ale mówi się, że wywarł silny wpływ na ich twórczość. Dla swojej pierwszej odbitki, na przykład, Cézanne użył obrazu Guillaumina. Obok Cézanne'a i Pissaro, Guillaumin był również stałym bywalcem Salonu Refusé. Wystawiał też kilkakrotnie w Salon des Indépendants.
Guillaumin był głęboko zakorzeniony w scenie impresjonistycznej. W swoich wczesnych pracach był silnie zorientowany na Édouard Manet. Natomiast jego późniejsze prace były bardzo kolorowe i przypominały styl Claude Monet. Jednak mimo wielkiego talentu, finanse zawsze odgrywały kluczową rolę w życiu Guillaumina i początkowo znacznie utrudniały mu działalność artystyczną. Przez wiele lat musiał kontynuować pracę w Zakładzie Robót Publicznych i w przeciwieństwie do swoich przyjaciół nie mógł pozwolić sobie na całkowite poświęcenie się sztuce. Znajomość z Vincent van Gogh była dla Guillaumina pierwszym krokiem w kierunku niezależności finansowej. Van Gogh był pod wrażeniem szczególnego wyczucia natury przez Guillaumina i miał na niego wpływ w swojej twórczości. Skierował on Guillaumina do swojego brata Theo van Gogha, który był handlarzem dzieł sztuki. Ten ostatni był w stanie sprzedać z zyskiem niektóre z dzieł Guillaumina. Dopiero jednak w 1891 roku Guillaumin mógł całkowicie poświęcić się malarstwu i nie musiał już martwić się o pieniądze. Niespodziewanie wygrał bowiem 100.000 franków na loterii państwowej. Następnie natychmiast zrezygnował z pracy w biurze budowy dróg.
Zyski pozwoliły mu osiedlić się w Crozant, miejscu bardzo popularnym wśród wielu malarzy jego czasów. Tam też został dyrektorem École de Crozant. W ponad stu swoich pracach ukazał impresje na temat otaczającego go regionu Creuse. Odbył też kilka podróży do Prowansji, Owernii i Holandii, gdzie powstały obrazy pejzażowe. Oprócz malarstwa pejzażowego Guillaumin interesował się również martwą naturą, portretami i malarstwem pastelowym. O ile jego wczesne prace można zaliczyć do impresjonizmu, o tyle późniejsze pozostawały pod większym wpływem fowizmu. Guillaumin był żonaty ze swoją kuzynką Marie-Joséphine Charreton. Przeżył wszystkich innych artystów z nurtu impresjonistycznego i zmarł w wieku 86 lat.
Strona 1 / 2