Jean-Antoine Watteau urodził się w Valenciennes, na północy Francji. W dzieciństwie i młodości artysta był podobno bardzo zamknięty w sobie, czego powodem mogły być kłótliwość, gwałtowność i częste pijaństwo ojca. W młodym wieku zachorował również na gruźlicę. Jego powołanie artystyczne jest jasne od najmłodszych lat, w wieku dziesięciu lat uczy się u Jacques-Albert Gérin, malarza cenionego w Valenciennes.
W Paryżu poznaje flamandzkich artystów i zarabia na życie, wykonując kopie obrazów religijnych, m.in. holenderskiego artysty Gérarda Dou. Watteau zawarł znajomość z malarzem dekoracyjnym Claude Gillot, którego praca jako dekoratora wnętrz teatralnych wzbudziła w nim entuzjazm dla sceny teatralnej, mitologii i wyrafinowanego życia. Współpraca trwała krótko i Watteau przeniósł się do innego malarza dekoracyjnego, Claude'a Audrana III, dla którego wykonał dekoracje ścienne. W 1709 r. ubiegał się o stypendium Prix de Rome, ale zajął dopiero drugie miejsce. Zgłosił się także do Akademii Paryskiej, ale został przyjęty dopiero po latach, ponieważ jego obraz wstępny ("Wyokrętowanie na Kyterę") tak długo czekał na przyjęcie. Na krótko przed śmiercią Watteau namalował jedno ze swoich największych dzieł, "Znak sklepu handlarza dziełami sztuki Edme Gersainta", które dziś można oglądać w berlińskim pałacu Charlottenburg. Obraz, będący reklamą sklepu z artykułami artystycznymi, przedstawia klientów i sprzedawców zaangażowanych w codzienne czynności sprzedażowe. Przez całe życie Watteau nie miał bogatych mecenasów; jego nabywcami była głównie klasa średnia. Zdrowie Antoine'a Watteau również jest fatalne, w Londynie szuka pomocy u jednego z najbardziej szanowanych lekarzy tamtych czasów i wielbiciela jego twórczości, ale sytuacja nie ulega poprawie. Kilka miesięcy po powrocie do Paryża umiera w wieku 36 lat, prawdopodobnie na gruźlicę. Na łożu śmierci Watteau miał podobno rysować obrazy w powietrzu, trzymając w ręku pędzel.
Mimo krótkiego życia zdołał wywrzeć znaczny wpływ na sztukę; uważa się go za twórcę gatunku obrazowego "fete galante". Charakteryzując się idyllicznymi, wiejskimi scenami i teatralnością, często czerpał z włoskiej kömodie i baletu. Poprzez ten styl wywarł wpływ nie tylko na malarstwo, ale i na sztukę zdobniczą, a także na poezję, muzykę i oczywiście teatr - znacznie większy niż inni twórcy XVIII wieku. Nawet forma sukni jest mu "dedykowana", bo tak charakterystyczne w jego malarstwie było to, że ramiona sukni muszą opadać w dużych fałdach. Po jego śmierci jego wpływy trwały nadal, ale w Anglii w epoce regencji, a dopiero później we Francji i Rosji. W XX wieku Watteau odżył, powstały poświęcone mu stowarzyszenia, odbyły się wystawy w Paryżu, Berlinie i USA. Od 2000 roku w jego rodzinnym mieście istnieje Centrum Watteau.
Jean-Antoine Watteau urodził się w Valenciennes, na północy Francji. W dzieciństwie i młodości artysta był podobno bardzo zamknięty w sobie, czego powodem mogły być kłótliwość, gwałtowność i częste pijaństwo ojca. W młodym wieku zachorował również na gruźlicę. Jego powołanie artystyczne jest jasne od najmłodszych lat, w wieku dziesięciu lat uczy się u Jacques-Albert Gérin, malarza cenionego w Valenciennes.
W Paryżu poznaje flamandzkich artystów i zarabia na życie, wykonując kopie obrazów religijnych, m.in. holenderskiego artysty Gérarda Dou. Watteau zawarł znajomość z malarzem dekoracyjnym Claude Gillot, którego praca jako dekoratora wnętrz teatralnych wzbudziła w nim entuzjazm dla sceny teatralnej, mitologii i wyrafinowanego życia. Współpraca trwała krótko i Watteau przeniósł się do innego malarza dekoracyjnego, Claude'a Audrana III, dla którego wykonał dekoracje ścienne. W 1709 r. ubiegał się o stypendium Prix de Rome, ale zajął dopiero drugie miejsce. Zgłosił się także do Akademii Paryskiej, ale został przyjęty dopiero po latach, ponieważ jego obraz wstępny ("Wyokrętowanie na Kyterę") tak długo czekał na przyjęcie. Na krótko przed śmiercią Watteau namalował jedno ze swoich największych dzieł, "Znak sklepu handlarza dziełami sztuki Edme Gersainta", które dziś można oglądać w berlińskim pałacu Charlottenburg. Obraz, będący reklamą sklepu z artykułami artystycznymi, przedstawia klientów i sprzedawców zaangażowanych w codzienne czynności sprzedażowe. Przez całe życie Watteau nie miał bogatych mecenasów; jego nabywcami była głównie klasa średnia. Zdrowie Antoine'a Watteau również jest fatalne, w Londynie szuka pomocy u jednego z najbardziej szanowanych lekarzy tamtych czasów i wielbiciela jego twórczości, ale sytuacja nie ulega poprawie. Kilka miesięcy po powrocie do Paryża umiera w wieku 36 lat, prawdopodobnie na gruźlicę. Na łożu śmierci Watteau miał podobno rysować obrazy w powietrzu, trzymając w ręku pędzel.
Mimo krótkiego życia zdołał wywrzeć znaczny wpływ na sztukę; uważa się go za twórcę gatunku obrazowego "fete galante". Charakteryzując się idyllicznymi, wiejskimi scenami i teatralnością, często czerpał z włoskiej kömodie i baletu. Poprzez ten styl wywarł wpływ nie tylko na malarstwo, ale i na sztukę zdobniczą, a także na poezję, muzykę i oczywiście teatr - znacznie większy niż inni twórcy XVIII wieku. Nawet forma sukni jest mu "dedykowana", bo tak charakterystyczne w jego malarstwie było to, że ramiona sukni muszą opadać w dużych fałdach. Po jego śmierci jego wpływy trwały nadal, ale w Anglii w epoce regencji, a dopiero później we Francji i Rosji. W XX wieku Watteau odżył, powstały poświęcone mu stowarzyszenia, odbyły się wystawy w Paryżu, Berlinie i USA. Od 2000 roku w jego rodzinnym mieście istnieje Centrum Watteau.
Strona 1 / 5