Ignacio Zuloaga y Zabaleta urodził się w 1870 roku w małym miasteczku Eibar, położonym między górami Pirenejów w hiszpańskim Kraju Basków. Jego ojciec zajmował się obróbką, dekorowaniem i sprzedażą metali, a Ignacio mu w tym pomagał. Podczas wspólnej podróży do Rzymu postanowił zostać malarzem. Opuścił kraj Basków i w wieku 18 lat udał się do tętniącej życiem artystycznej metropolii Paryża, gdzie w skromnych warunkach mieszkał i studiował przez pięć lat. Gauguin, Ramon Casas i innych późnych impresjonistów poznał osobiście i wywarli oni na niego widoczny wpływ. Nad swoim pierwszym obrazem pracował przez sześć miesięcy i został on wystawiony w Paryżu w 1890 roku.
Skąpe fundusze i brak perspektyw na przyszłość pokrzyżowały mu plany dalszych podróży i pobytu za granicą. Osiedlił się w Sewilli, a następnie w Segowii. Jego doświadczenia i dojrzałość zaczęły znajdować odzwierciedlenie w osobistej technice malarskiej, która mieszała się z tradycyjnym hiszpańskim stylem rysunkowym. Choć jego prace zostały odrzucone na międzynarodową wystawę w Brukseli w 1900 roku, zawisły na ścianach weneckiej wystawy sztuki w 1901 i 1903 roku. W 1911 roku powstało jedno z jego najbardziej cenionych dzieł: "El Cristo de la sangre" (Krwawiący Chrystus). Przedstawia mistycznie mroczne wyobrażenie ukrzyżowanego Mesjasza i w artystyczny sposób wyraża popularne wówczas w Hiszpanii nastroje. Obraz olejny został wystawiony w Paryżu w 1912 roku i otrzymał pozytywne recenzje. Ignacio Zuloaga szybko zaangażował się mentalnie i artystycznie w zawieruchę dwóch wojen światowych i hiszpańskiej wojny domowej. Ostatnie dni życia artysta przeżył w Madrycie w 1945 roku. Jego graficzne przedstawienie Toledo i portret w berecie zostały wydrukowane na banknocie o nominale 500 peset w 1954 roku.
Ignacio Zuloaga y Zabaleta urodził się w 1870 roku w małym miasteczku Eibar, położonym między górami Pirenejów w hiszpańskim Kraju Basków. Jego ojciec zajmował się obróbką, dekorowaniem i sprzedażą metali, a Ignacio mu w tym pomagał. Podczas wspólnej podróży do Rzymu postanowił zostać malarzem. Opuścił kraj Basków i w wieku 18 lat udał się do tętniącej życiem artystycznej metropolii Paryża, gdzie w skromnych warunkach mieszkał i studiował przez pięć lat. Gauguin, Ramon Casas i innych późnych impresjonistów poznał osobiście i wywarli oni na niego widoczny wpływ. Nad swoim pierwszym obrazem pracował przez sześć miesięcy i został on wystawiony w Paryżu w 1890 roku.
Skąpe fundusze i brak perspektyw na przyszłość pokrzyżowały mu plany dalszych podróży i pobytu za granicą. Osiedlił się w Sewilli, a następnie w Segowii. Jego doświadczenia i dojrzałość zaczęły znajdować odzwierciedlenie w osobistej technice malarskiej, która mieszała się z tradycyjnym hiszpańskim stylem rysunkowym. Choć jego prace zostały odrzucone na międzynarodową wystawę w Brukseli w 1900 roku, zawisły na ścianach weneckiej wystawy sztuki w 1901 i 1903 roku. W 1911 roku powstało jedno z jego najbardziej cenionych dzieł: "El Cristo de la sangre" (Krwawiący Chrystus). Przedstawia mistycznie mroczne wyobrażenie ukrzyżowanego Mesjasza i w artystyczny sposób wyraża popularne wówczas w Hiszpanii nastroje. Obraz olejny został wystawiony w Paryżu w 1912 roku i otrzymał pozytywne recenzje. Ignacio Zuloaga szybko zaangażował się mentalnie i artystycznie w zawieruchę dwóch wojen światowych i hiszpańskiej wojny domowej. Ostatnie dni życia artysta przeżył w Madrycie w 1945 roku. Jego graficzne przedstawienie Toledo i portret w berecie zostały wydrukowane na banknocie o nominale 500 peset w 1954 roku.
Strona 1 / 2