Henry Holiday, członek ruchu artystycznego Prerafaelitów, był jednym z najważniejszych artystów XIX wieku. Artysta szczególnie upodobał sobie Lake District, a liczne wizyty w tym największym parku narodowym Anglii ukształtowały jego miłość do natury. Oprócz malarstwa pejzażowego Holiday zasłynął z malarstwa rodzajowego, rzeźby, ilustracji, a przede wszystkim z witraży.
Henry Holiday był londyńczykiem na wskroś - i dzieckiem swoich czasów. Wcześnie przejawiał zamiłowanie do sztuk pięknych i uczęszczał do Leigh's Academy of Art u wykładowcy socrealizmu Fredericka Walkera. W wieku zaledwie 15 lat Holiday został przyjęty do Akademii Królewskiej i szybko zbudował sieć kontaktów. Poprzez swoich przyjaciół i kolegów, Alberta Moore'a i Simeona Solomona, poznał trzech ważnych członków Bractwa Prerafaelitów: William Morris, Dante Gabriel Rossetti i Edward Burne-Jones, którzy zdefiniowali nazwany ich imieniem prerafaelizm. Bractwo pozostawało pod silnym wpływem włoskich malarzy, takich jak Rafael, ale także niemieckich artystów, takich jak Nazareńczycy. Celem kolektywu było czerpanie z natury i odkrywanie jej na nowo poprzez malarstwo w epoce pozornie zdominowanej przez industrializację - ideał bardzo odpowiadający Holidayowi. Ruch ten w znaczący sposób określił życie i karierę artysty. W swoich dziennikach zapisywał liczne podróże i to, jak szczególnie poruszały go krajobrazy Krainy Jezior. Oprócz natury, największym wpływem Holiday'a był jego kolega Edward Burne-Jones. Często bywał w pracowni artysty, a wpływ Burne-Jonesa jest widoczny w twórczości Holiday'a. Wspólnie dyskutowali o problemach estetyki, wymieniali się nowymi metodami i pomysłami. Po tym jak Burne-Jones opuścił Powell's Glass Works w 1861 roku i rozpoczął pracę w Morris & Co, Holiday poszedł w jego ślady, przyjmując w trakcie swojej kariery ponad 300 zleceń, w większości zza oceanu. Jako ilustrator zaprojektował m.in. "Polowanie na Snarka" Lewisa Carrolla. Holiday współpracował również z architektem Williamem Burgesem i zaprojektował murale i sufity dla oksfordzkiego Worcester College. W późniejszej karierze zaprojektował swój własny dom: "Betty Fold", w pobliżu Hawkshead. W 1907 roku wyjechał do Egiptu, gdzie spędził wakacje, które odbiły się szerokim echem w jego późniejszej twórczości. Zawsze u boku Holiday'a była jego żona Kate, która podejmowała się prac hafciarskich dla Morris & Co.
Jednym z jego najbardziej znanych dzieł, obok obrazu "Dante i Beatrycze" (1883), jest "Brunel Memorial Window" w londyńskim Opactwie Westminsterskim. Obie prace są doskonałym przykładem niezwykłego talentu artystycznego Holiday na wielu płaszczyznach. W ciągu swojego życia zasłynął również jako socjalista i zwolennik ruchu sufrażystek, wraz z żoną Kate i córką Winifred. Holiday zmarł w 1927 roku w Londynie.
Henry Holiday, członek ruchu artystycznego Prerafaelitów, był jednym z najważniejszych artystów XIX wieku. Artysta szczególnie upodobał sobie Lake District, a liczne wizyty w tym największym parku narodowym Anglii ukształtowały jego miłość do natury. Oprócz malarstwa pejzażowego Holiday zasłynął z malarstwa rodzajowego, rzeźby, ilustracji, a przede wszystkim z witraży.
Henry Holiday był londyńczykiem na wskroś - i dzieckiem swoich czasów. Wcześnie przejawiał zamiłowanie do sztuk pięknych i uczęszczał do Leigh's Academy of Art u wykładowcy socrealizmu Fredericka Walkera. W wieku zaledwie 15 lat Holiday został przyjęty do Akademii Królewskiej i szybko zbudował sieć kontaktów. Poprzez swoich przyjaciół i kolegów, Alberta Moore'a i Simeona Solomona, poznał trzech ważnych członków Bractwa Prerafaelitów: William Morris, Dante Gabriel Rossetti i Edward Burne-Jones, którzy zdefiniowali nazwany ich imieniem prerafaelizm. Bractwo pozostawało pod silnym wpływem włoskich malarzy, takich jak Rafael, ale także niemieckich artystów, takich jak Nazareńczycy. Celem kolektywu było czerpanie z natury i odkrywanie jej na nowo poprzez malarstwo w epoce pozornie zdominowanej przez industrializację - ideał bardzo odpowiadający Holidayowi. Ruch ten w znaczący sposób określił życie i karierę artysty. W swoich dziennikach zapisywał liczne podróże i to, jak szczególnie poruszały go krajobrazy Krainy Jezior. Oprócz natury, największym wpływem Holiday'a był jego kolega Edward Burne-Jones. Często bywał w pracowni artysty, a wpływ Burne-Jonesa jest widoczny w twórczości Holiday'a. Wspólnie dyskutowali o problemach estetyki, wymieniali się nowymi metodami i pomysłami. Po tym jak Burne-Jones opuścił Powell's Glass Works w 1861 roku i rozpoczął pracę w Morris & Co, Holiday poszedł w jego ślady, przyjmując w trakcie swojej kariery ponad 300 zleceń, w większości zza oceanu. Jako ilustrator zaprojektował m.in. "Polowanie na Snarka" Lewisa Carrolla. Holiday współpracował również z architektem Williamem Burgesem i zaprojektował murale i sufity dla oksfordzkiego Worcester College. W późniejszej karierze zaprojektował swój własny dom: "Betty Fold", w pobliżu Hawkshead. W 1907 roku wyjechał do Egiptu, gdzie spędził wakacje, które odbiły się szerokim echem w jego późniejszej twórczości. Zawsze u boku Holiday'a była jego żona Kate, która podejmowała się prac hafciarskich dla Morris & Co.
Jednym z jego najbardziej znanych dzieł, obok obrazu "Dante i Beatrycze" (1883), jest "Brunel Memorial Window" w londyńskim Opactwie Westminsterskim. Obie prace są doskonałym przykładem niezwykłego talentu artystycznego Holiday na wielu płaszczyznach. W ciągu swojego życia zasłynął również jako socjalista i zwolennik ruchu sufrażystek, wraz z żoną Kate i córką Winifred. Holiday zmarł w 1927 roku w Londynie.
Strona 1 / 2