George Cruikshank był odnoszącym sukcesy brytyjskim rysownikiem i ilustratorem. Ojciec Cruikshanka Isaac był jednym z czołowych brytyjskich karykaturzystów. George Cruikshank dość wcześnie odkrył swoje zainteresowanie sztuką i ilustracją. W wieku 12 lat wykonał swoje pierwsze ilustracje. Wówczas były to jeszcze dość małe projekty, np. dla magazynów groszowych, kartek okolicznościowych, ballad ulicznych i losów loteryjnych. Później George Cruikshank uczył się artystycznych narzędzi jako czeladnik i asystent swojego ojca. W wieku 31 lat skupił się bardziej na ilustracji książkowej. Do jego udanych ilustracji książkowych należy ilustracja wydania Baśni Grimmów. Szczególną popularność przyniosły mu ilustracje do licznych dzieł Charlesa Dickensa, w tym m.in. do Olivera Twista. Niekiedy artysta występował nawet w amatorskiej trupie teatralnej Dickensa. Powstaniu dzieła Dickensa w 1871 roku towarzyszyły silne kontrowersje. Cruishank napisał list do gazety The Times. Stwierdził w nim, że znaczna część fabuły była pierwotnie jego autorstwa. Dickens zaprzeczał, że nie jest twórcą dzieła. Cruishank nie był pierwszym ilustratorem, który postawił w wątpliwym świetle wyłączne autorstwo Dickensa. Niedługo potem przyjaźń, która niegdyś łączyła tych dwoje, uległa pogorszeniu.
Początki jego kariery artystycznej to często krytyczna społecznie karykatura. Popularność przyniosły mu rysunki przedstawiające typowe angielskie życie. W 1819 roku zilustrował satyrę Williama Hone'a "Dom polityczny, który zbudował Jack". Jego pierwsze większe dzieło, "Pierce Egan's Life in London", pomogło mu w osiągnięciu przełomu jako artyście. Jego późniejsze druki polityczne otwarcie atakowały angielską rodzinę królewską i czołowych polityków brytyjskich. Rodzina królewska próbowała powstrzymać jego twórczość, oferując mu łapówkę w wysokości 100 funtów, jeśli w przyszłości zaprzestanie tworzenia karykatur członków brytyjskiej korony. James Gillray był jednym z najbardziej utytułowanych brytyjskich karykaturzystów. Po jego śmierci w 1815 r. George Cruikshank był społecznie uważany za godnego następcę. Śmierć ojca z powodu alkoholu w tym samym roku była dla Cruikshanka trudnym, jeśli nie traumatycznym, doświadczeniem. Przez wiele lat zmagał się z tym problemem. Prawdopodobnie z tego powodu w 1847 r. przyłączył się do ruchu nawołującego do powstrzymywania się od picia alkoholu. Osobiste doświadczenia wpłynęły również na jego twórczość. Trakty "Butelka" i "Dzieci pijaków" odniosły wielki sukces dzięki jego ilustracjom. Życie prywatne artysty jest dziś uważane za niezwykle pikantne. 1827 - 1849 był żonaty z Mary Ann Walker. Po jej śmierci ożenił się dwa lata później z Elizą Widdison. Nie był wierny swojej żonie. Ze swoją kochanką Adelaide Attree miał jedenaścioro nieślubnych dzieci. Attree była dawną służącą domową artysty. Fakt ten stał się jednak znany dopiero po jego śmierci. George Cruikshank zmarł w 1878 roku w swoim rodzinnym Londynie.
George Cruikshank był odnoszącym sukcesy brytyjskim rysownikiem i ilustratorem. Ojciec Cruikshanka Isaac był jednym z czołowych brytyjskich karykaturzystów. George Cruikshank dość wcześnie odkrył swoje zainteresowanie sztuką i ilustracją. W wieku 12 lat wykonał swoje pierwsze ilustracje. Wówczas były to jeszcze dość małe projekty, np. dla magazynów groszowych, kartek okolicznościowych, ballad ulicznych i losów loteryjnych. Później George Cruikshank uczył się artystycznych narzędzi jako czeladnik i asystent swojego ojca. W wieku 31 lat skupił się bardziej na ilustracji książkowej. Do jego udanych ilustracji książkowych należy ilustracja wydania Baśni Grimmów. Szczególną popularność przyniosły mu ilustracje do licznych dzieł Charlesa Dickensa, w tym m.in. do Olivera Twista. Niekiedy artysta występował nawet w amatorskiej trupie teatralnej Dickensa. Powstaniu dzieła Dickensa w 1871 roku towarzyszyły silne kontrowersje. Cruishank napisał list do gazety The Times. Stwierdził w nim, że znaczna część fabuły była pierwotnie jego autorstwa. Dickens zaprzeczał, że nie jest twórcą dzieła. Cruishank nie był pierwszym ilustratorem, który postawił w wątpliwym świetle wyłączne autorstwo Dickensa. Niedługo potem przyjaźń, która niegdyś łączyła tych dwoje, uległa pogorszeniu.
Początki jego kariery artystycznej to często krytyczna społecznie karykatura. Popularność przyniosły mu rysunki przedstawiające typowe angielskie życie. W 1819 roku zilustrował satyrę Williama Hone'a "Dom polityczny, który zbudował Jack". Jego pierwsze większe dzieło, "Pierce Egan's Life in London", pomogło mu w osiągnięciu przełomu jako artyście. Jego późniejsze druki polityczne otwarcie atakowały angielską rodzinę królewską i czołowych polityków brytyjskich. Rodzina królewska próbowała powstrzymać jego twórczość, oferując mu łapówkę w wysokości 100 funtów, jeśli w przyszłości zaprzestanie tworzenia karykatur członków brytyjskiej korony. James Gillray był jednym z najbardziej utytułowanych brytyjskich karykaturzystów. Po jego śmierci w 1815 r. George Cruikshank był społecznie uważany za godnego następcę. Śmierć ojca z powodu alkoholu w tym samym roku była dla Cruikshanka trudnym, jeśli nie traumatycznym, doświadczeniem. Przez wiele lat zmagał się z tym problemem. Prawdopodobnie z tego powodu w 1847 r. przyłączył się do ruchu nawołującego do powstrzymywania się od picia alkoholu. Osobiste doświadczenia wpłynęły również na jego twórczość. Trakty "Butelka" i "Dzieci pijaków" odniosły wielki sukces dzięki jego ilustracjom. Życie prywatne artysty jest dziś uważane za niezwykle pikantne. 1827 - 1849 był żonaty z Mary Ann Walker. Po jej śmierci ożenił się dwa lata później z Elizą Widdison. Nie był wierny swojej żonie. Ze swoją kochanką Adelaide Attree miał jedenaścioro nieślubnych dzieci. Attree była dawną służącą domową artysty. Fakt ten stał się jednak znany dopiero po jego śmierci. George Cruikshank zmarł w 1878 roku w swoim rodzinnym Londynie.
Strona 1 / 14