Fritz von Uhde był cenionym artystą z Niemiec, który zajmował się głównie malarstwem rodzajowym i motywami religijnymi. Przez wiele lat był także profesorem prestiżowej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Jego cywilne nazwisko brzmiało Friedrich Hermann Carl Uhde. Aby być lepiej zapamiętanym przez publiczność i krytyków sztuki, używał jako artysta pseudonimu Fritz von Uhde. Styl urodzonego w 1848 roku malarza był oryginalną mieszanką realizmu i impresjonizmu, którą w literaturze artystycznej często określa się mianem "rustykalnego naturalizmu". Von Uhde był jednym z pionierów malarstwa plenerowego w swojej ojczyźnie. Jako ambitny Niemiec był również członkiem-założycielem Secesji Monachijskiej, a później dołączył do Secesji Berlińskiej.
Von Uhde zetknął się ze sztuką w dzieciństwie poprzez zainteresowania kulturalne i profesje członków swojej rodziny. Jego ojciec był zapalonym malarzem amatorem, a dziadek prowadził Muzeum Królewskie w Dreźnie. Nic więc dziwnego, że Von Uhde jako młody człowiek zdecydował się na studia malarskie na Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. Ku zaskoczeniu rodziny zrezygnował jednak z nauki, by wstąpić do wojska. W wojsku przeszedł szkolenie jako instruktor jazdy konnej i w 1868 r., w wieku 20 lat, został awansowany na porucznika. Osiem lat później Von Uhde poznał malarza Makarta podczas wizyty w Wiedniu. Spotkanie to wywarło na niego silny i trwały wpływ. Postanowił odejść z wojska, aby zrealizować swoje marzenie z dzieciństwa i zostać artystą. W Monachium Von Uhde ponownie zapisał się do Akademii Sztuk Pięknych jako student malarstwa i zaczął studiować dzieła starych mistrzów, takich jak Rembrandt.
Po rozczarowujących i nieudanych latach spędzonych w Monachium wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje u artysty Mihály'ego Munkácsy'ego. We Francji wreszcie odniósł upragniony sukces: jedna z jego prac została wystawiona na Salonie Paryskim i zdobyła nawet nagrodę. Zainspirowany sławą i zachęcony przez swojego współczesnego i dobrego przyjaciela Maxa Liebermanna, zmienił styl malowania. Paleta barw Von Uhde stała się mocniejsza i bardziej kolorowa, podobnie jak u jego kolegów impresjonistów. Malował martwe natury, pejzaże i sceny religijne, a także portrety prostych mieszkańców wsi. Jego ulubionymi motywami były jednak trzy córki i żona.
Fritz von Uhde był cenionym artystą z Niemiec, który zajmował się głównie malarstwem rodzajowym i motywami religijnymi. Przez wiele lat był także profesorem prestiżowej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Jego cywilne nazwisko brzmiało Friedrich Hermann Carl Uhde. Aby być lepiej zapamiętanym przez publiczność i krytyków sztuki, używał jako artysta pseudonimu Fritz von Uhde. Styl urodzonego w 1848 roku malarza był oryginalną mieszanką realizmu i impresjonizmu, którą w literaturze artystycznej często określa się mianem "rustykalnego naturalizmu". Von Uhde był jednym z pionierów malarstwa plenerowego w swojej ojczyźnie. Jako ambitny Niemiec był również członkiem-założycielem Secesji Monachijskiej, a później dołączył do Secesji Berlińskiej.
Von Uhde zetknął się ze sztuką w dzieciństwie poprzez zainteresowania kulturalne i profesje członków swojej rodziny. Jego ojciec był zapalonym malarzem amatorem, a dziadek prowadził Muzeum Królewskie w Dreźnie. Nic więc dziwnego, że Von Uhde jako młody człowiek zdecydował się na studia malarskie na Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. Ku zaskoczeniu rodziny zrezygnował jednak z nauki, by wstąpić do wojska. W wojsku przeszedł szkolenie jako instruktor jazdy konnej i w 1868 r., w wieku 20 lat, został awansowany na porucznika. Osiem lat później Von Uhde poznał malarza Makarta podczas wizyty w Wiedniu. Spotkanie to wywarło na niego silny i trwały wpływ. Postanowił odejść z wojska, aby zrealizować swoje marzenie z dzieciństwa i zostać artystą. W Monachium Von Uhde ponownie zapisał się do Akademii Sztuk Pięknych jako student malarstwa i zaczął studiować dzieła starych mistrzów, takich jak Rembrandt.
Po rozczarowujących i nieudanych latach spędzonych w Monachium wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje u artysty Mihály'ego Munkácsy'ego. We Francji wreszcie odniósł upragniony sukces: jedna z jego prac została wystawiona na Salonie Paryskim i zdobyła nawet nagrodę. Zainspirowany sławą i zachęcony przez swojego współczesnego i dobrego przyjaciela Maxa Liebermanna, zmienił styl malowania. Paleta barw Von Uhde stała się mocniejsza i bardziej kolorowa, podobnie jak u jego kolegów impresjonistów. Malował martwe natury, pejzaże i sceny religijne, a także portrety prostych mieszkańców wsi. Jego ulubionymi motywami były jednak trzy córki i żona.
Strona 1 / 2