Już w wieku jedenastu lat, tj. w 1841 roku, Frederic Leighton, 1. baron Leighton uczył się malarstwa w Rzymie, a następnie studiował najpierw w Akademii Berlińskiej, od 1844 roku we Florencji u Giuseppe Bezzuoli (1784 - 1855), a następnie u Eduarda Jakoba von Steinle (1810 - 1886) w Städelsches Kunstinstitut we Frankfurcie nad Menem. Silny wpływ na młodego Frederica Leightona wywarli przede wszystkim nazareńczycy oraz malarze włoskiego renesansu, z których jeden zainspirował Leightona do namalowania jego dwóch pierwszych znaczących obrazów: Giotto, Spotkany wśród owiec Cimabue'a (1847) oraz Madonna niesiona w procesji Cimabue'a (1852 - 1855). Ten ostatni został wysłany przez Leightona do Royal Academy po jego ukończeniu i był przełomem w jego twórczości.
Przed powrotem do Rzymu w 1858 roku Leighton mieszkał w Paryżu. Podczas pobytu w Rzymie wykonał cztery portrety włoskiej modelki Anny Risi, późniejszej kochanki i muzy Anselma Feuerbacha (1829-1880). W 1859 roku Leighton powrócił do Londynu, gdzie trzy portrety Anny Risi zostały wystawione w Royal Academy: Pavonia, Włoska dama i Rzymska dama. Choć Leighton nie uważał się za członka Prerafaelitów, to po powrocie do Londynu jego twórczość pozostawała pod wyraźnym wpływem tej grupy artystów. Leighton szybko awansował w Akademii Królewskiej: w 1866 był tylko współpracownikiem, w 1869 członkiem, a w 1878 prezydentem, do którego to zadania podchodził niezwykle poważnie.
Już w wieku jedenastu lat, tj. w 1841 roku, Frederic Leighton, 1. baron Leighton uczył się malarstwa w Rzymie, a następnie studiował najpierw w Akademii Berlińskiej, od 1844 roku we Florencji u Giuseppe Bezzuoli (1784 - 1855), a następnie u Eduarda Jakoba von Steinle (1810 - 1886) w Städelsches Kunstinstitut we Frankfurcie nad Menem. Silny wpływ na młodego Frederica Leightona wywarli przede wszystkim nazareńczycy oraz malarze włoskiego renesansu, z których jeden zainspirował Leightona do namalowania jego dwóch pierwszych znaczących obrazów: Giotto, Spotkany wśród owiec Cimabue'a (1847) oraz Madonna niesiona w procesji Cimabue'a (1852 - 1855). Ten ostatni został wysłany przez Leightona do Royal Academy po jego ukończeniu i był przełomem w jego twórczości.
Przed powrotem do Rzymu w 1858 roku Leighton mieszkał w Paryżu. Podczas pobytu w Rzymie wykonał cztery portrety włoskiej modelki Anny Risi, późniejszej kochanki i muzy Anselma Feuerbacha (1829-1880). W 1859 roku Leighton powrócił do Londynu, gdzie trzy portrety Anny Risi zostały wystawione w Royal Academy: Pavonia, Włoska dama i Rzymska dama. Choć Leighton nie uważał się za członka Prerafaelitów, to po powrocie do Londynu jego twórczość pozostawała pod wyraźnym wpływem tej grupy artystów. Leighton szybko awansował w Akademii Królewskiej: w 1866 był tylko współpracownikiem, w 1869 członkiem, a w 1878 prezydentem, do którego to zadania podchodził niezwykle poważnie.
Strona 1 / 3