Brytyjski malarz Francis Wheatley, syn krawca, otrzymał formalne wykształcenie malarskie, m.in. w Royal Academy of Arts. Pierwsze nagrody otrzymał już w młodym wieku, a przez całe życie stał się jednym z najbardziej znanych brytyjskich malarzy portretów i pejzaży. Jego ekscytujące życie prywatne chwilowo zeszło na dalszy plan w stosunku do pracy artystycznej. Jego rozwijająca się kariera zostaje zburzona, gdy ucieka z żoną współczesnego artysty. Wraz z nią ucieka z miejskiego środowiska Londynu do wiejskiej Irlandii. Ówczesne konwencje społeczne zdecydowanie potępiają takie zachowanie.
Jednak w Irlandii Wheatley szybko zyskał sławę jako portrecista i stworzył jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł, Irish House of Commons. Obraz zawiera szczegółowe i żywe przedstawienie członków irlandzkiego parlamentu w 1780 r. Poza tym klientela portrecisty składa się z odnoszących sukcesy kupców i bankierów z klasy średniej, którzy lubią być przedstawiani jako wiejscy dżentelmeni. Wheatley dużo pracował również na łonie natury i w plenerze, gdzie znajdował swoich bohaterów wśród ludności wiejskiej i biedoty Irlandii poza Dublinem. Zbiera wiele inspiracji, które później w Londynie przekłada na swoje historyczne i inspirowane wiejskimi krajobrazami grafiki artystyczne. Podróżując po wyspie Irlandia, tworzy rysunki, akwarele i obrazy olejne przedstawiające ważne irlandzkie rezydencje i posiadłości.
Kiedy tajemnica jego życia prywatnego zostaje ujawniona, wraca do Londynu. Tam, oprócz twórczości rodzajowej i portretowej, nadal poświęcał się malarstwu pejzażowemu i przedstawianiu scen ulicznych. W ten sposób zorientował się na pracę Jean Baptiste Greuze. Francuski artysta kojarzony jest ze stylem rokoko i motywami życia mieszczańskiego, które jednak w połowie XVIII wieku nie są już współczesne. Są one przeciwne ideom oświecenia i wychodzą z mody. Wheatley malował różne tematy dla Boydell's Shakespeare Gallery. Galeria ma na celu promocję angielskiego malarstwa historycznego, a jej efektem ma być ilustrowane wydanie cieszących się coraz większą popularnością dzieł literackich Williama Szekspira. Wheatley jest autorem ilustracji do scen m.in. w All's Well, the Ends Well, the Comedy of Errors, and Love's Labour's Lost. Publiczność entuzjastycznie przyjęła ilustrowanie scen Szekspira. Reprodukcja jego dzieł w formie odbitek artystycznych pomogła Wheatleyowi osiągnąć sukces artystyczny. Pracował głównie w technice akwareli i olejów, ale eksperymentował także z mezzotintą i akwafortą.
Brytyjski malarz Francis Wheatley, syn krawca, otrzymał formalne wykształcenie malarskie, m.in. w Royal Academy of Arts. Pierwsze nagrody otrzymał już w młodym wieku, a przez całe życie stał się jednym z najbardziej znanych brytyjskich malarzy portretów i pejzaży. Jego ekscytujące życie prywatne chwilowo zeszło na dalszy plan w stosunku do pracy artystycznej. Jego rozwijająca się kariera zostaje zburzona, gdy ucieka z żoną współczesnego artysty. Wraz z nią ucieka z miejskiego środowiska Londynu do wiejskiej Irlandii. Ówczesne konwencje społeczne zdecydowanie potępiają takie zachowanie.
Jednak w Irlandii Wheatley szybko zyskał sławę jako portrecista i stworzył jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł, Irish House of Commons. Obraz zawiera szczegółowe i żywe przedstawienie członków irlandzkiego parlamentu w 1780 r. Poza tym klientela portrecisty składa się z odnoszących sukcesy kupców i bankierów z klasy średniej, którzy lubią być przedstawiani jako wiejscy dżentelmeni. Wheatley dużo pracował również na łonie natury i w plenerze, gdzie znajdował swoich bohaterów wśród ludności wiejskiej i biedoty Irlandii poza Dublinem. Zbiera wiele inspiracji, które później w Londynie przekłada na swoje historyczne i inspirowane wiejskimi krajobrazami grafiki artystyczne. Podróżując po wyspie Irlandia, tworzy rysunki, akwarele i obrazy olejne przedstawiające ważne irlandzkie rezydencje i posiadłości.
Kiedy tajemnica jego życia prywatnego zostaje ujawniona, wraca do Londynu. Tam, oprócz twórczości rodzajowej i portretowej, nadal poświęcał się malarstwu pejzażowemu i przedstawianiu scen ulicznych. W ten sposób zorientował się na pracę Jean Baptiste Greuze. Francuski artysta kojarzony jest ze stylem rokoko i motywami życia mieszczańskiego, które jednak w połowie XVIII wieku nie są już współczesne. Są one przeciwne ideom oświecenia i wychodzą z mody. Wheatley malował różne tematy dla Boydell's Shakespeare Gallery. Galeria ma na celu promocję angielskiego malarstwa historycznego, a jej efektem ma być ilustrowane wydanie cieszących się coraz większą popularnością dzieł literackich Williama Szekspira. Wheatley jest autorem ilustracji do scen m.in. w All's Well, the Ends Well, the Comedy of Errors, and Love's Labour's Lost. Publiczność entuzjastycznie przyjęła ilustrowanie scen Szekspira. Reprodukcja jego dzieł w formie odbitek artystycznych pomogła Wheatleyowi osiągnąć sukces artystyczny. Pracował głównie w technice akwareli i olejów, ale eksperymentował także z mezzotintą i akwafortą.
Strona 1 / 2