Właściwie to ojciec Ernesta Walbourna chciał, aby jego syn został kiedyś architektem. Ale artysta, urodzony w 1872 roku we wschodnim Londynie, miał całkowitą rację, decydując się na realizację własnych ambicji wbrew woli zamożnego ojca, który początkowo nic nie myślał o jego malarskich ambicjach. Dopiero gdy Ernest Walbourn z młodzieńczego oporu uciekł z domu, ojciec zdecydował się w końcu spełnić życzenia syna. Na pracownię malarską zaadaptował starą stodołę w ogrodzie rodzinnej posiadłości. Początkowo sceptyczny właściciel gospodarstwa miał stać się jednym z najważniejszych promotorów i finansistów kariery artystycznej syna.
W poszukiwaniu artystycznego sukcesu młody Ernest Walbourn znalazł się w Chingford w Essex. Stamtąd zaczął wystawiać swoje obrazy w Royal Institute of British Painters. Następnie regularnie brał udział w wystawach w renomowanej londyńskiej Royal Academy i Royal Society of British Artists, gdzie wystawiali już inni znani malarze pejzażyści, tacy jak John Constable (1176-1837). W ten sposób obrazy Walbourna dotarły do szerokiej publiczności, która sprzedawała jego dzieła za życia. Malarskie dzieła Ernesta Walbourna do dziś cieszą się ogromną popularnością, dlatego są reprezentowane w licznych galeriach i muzeach w Anglii, a na aukcjach zawsze osiągają wysokie ceny.
Stworzone w stylu romantyzmu obrazy Walbourna ukazują głównie idyllę angielskiej wsi i już wtedy zapraszały współczesnych do marzeń. Ulubionym medium Walbourna był olej i akwarela, za pomocą których w mistrzowski sposób potrafił uchwycić naturalną grę światła i cienia. Nie był jednak malarzem czysto pejzażowym, tworzył również dzieła portretowe i rodzajowe. Do najpopularniejszych tematów malarza należały kobiety i dzieci, które osadzał w wiejskiej atmosferze wiktoriańskiej Anglii. Na niektórych obrazach Walbourna jako modelka występuje jego żona Eva Knight, którą poślubił w 1906 roku i która wspierała jego artystyczne poczynania. Była nie tylko jego muzą, ale także aktywnie uczestniczyła w wielkoformatowych pracach Walbourna, przejmując malarskie opracowanie tła, dzięki któremu sama zdobyła sławę jako amatorska malarka pejzaży.
Właściwie to ojciec Ernesta Walbourna chciał, aby jego syn został kiedyś architektem. Ale artysta, urodzony w 1872 roku we wschodnim Londynie, miał całkowitą rację, decydując się na realizację własnych ambicji wbrew woli zamożnego ojca, który początkowo nic nie myślał o jego malarskich ambicjach. Dopiero gdy Ernest Walbourn z młodzieńczego oporu uciekł z domu, ojciec zdecydował się w końcu spełnić życzenia syna. Na pracownię malarską zaadaptował starą stodołę w ogrodzie rodzinnej posiadłości. Początkowo sceptyczny właściciel gospodarstwa miał stać się jednym z najważniejszych promotorów i finansistów kariery artystycznej syna.
W poszukiwaniu artystycznego sukcesu młody Ernest Walbourn znalazł się w Chingford w Essex. Stamtąd zaczął wystawiać swoje obrazy w Royal Institute of British Painters. Następnie regularnie brał udział w wystawach w renomowanej londyńskiej Royal Academy i Royal Society of British Artists, gdzie wystawiali już inni znani malarze pejzażyści, tacy jak John Constable (1176-1837). W ten sposób obrazy Walbourna dotarły do szerokiej publiczności, która sprzedawała jego dzieła za życia. Malarskie dzieła Ernesta Walbourna do dziś cieszą się ogromną popularnością, dlatego są reprezentowane w licznych galeriach i muzeach w Anglii, a na aukcjach zawsze osiągają wysokie ceny.
Stworzone w stylu romantyzmu obrazy Walbourna ukazują głównie idyllę angielskiej wsi i już wtedy zapraszały współczesnych do marzeń. Ulubionym medium Walbourna był olej i akwarela, za pomocą których w mistrzowski sposób potrafił uchwycić naturalną grę światła i cienia. Nie był jednak malarzem czysto pejzażowym, tworzył również dzieła portretowe i rodzajowe. Do najpopularniejszych tematów malarza należały kobiety i dzieci, które osadzał w wiejskiej atmosferze wiktoriańskiej Anglii. Na niektórych obrazach Walbourna jako modelka występuje jego żona Eva Knight, którą poślubił w 1906 roku i która wspierała jego artystyczne poczynania. Była nie tylko jego muzą, ale także aktywnie uczestniczyła w wielkoformatowych pracach Walbourna, przejmując malarskie opracowanie tła, dzięki któremu sama zdobyła sławę jako amatorska malarka pejzaży.
Strona 1 / 1