Sztuka jest zawsze zwierciadłem swoich czasów. A obrazy Emila Raua zaspokajały (i nadal zaspokajają) głęboką potrzebę wielu ludzi: W tle błękitne pasma górskie Alp, na pierwszym planie śmiała dziewczyna z różowymi policzkami w dirndlu, trzej rolnicy w tradycyjnych strojach witający się i rozmawiający w swobodny sposób, pośród alpejskich łąk, pastwisk lub w rustykalnych (ale nieskazitelnych) budynkach gospodarczych. Bawarski krajobraz kulturowy, radość życia, oryginalna społeczność wiejska, czysta, różowa i idylliczna, często z patyną przerośniętych albumów poetyckich lub zdjęć z kalkomanii.

Emil Rau odnosił sukcesy w malarstwie rodzajowym inspirowanym stylem bawarskim. Malarstwo rodzajowe przedstawia popularne sceny z życia codziennego, podkreślając zwyczaje, stroje i tradycje, głównie pewnych grup ludzi i zawodów. Obrazy rodzajowe istniały już w starożytności, na przykład na greckich wazach i na freskach w Egipcie. Znane są również mistrzowskie holenderskie obrazy rodzajowe, na przykład z grubo ciosanymi scenami z tawerny. Kwestią otwartą pozostaje, na ile sceny te były rzeczywiście realistyczne, czy raczej nie podkreślały pewnych cech. Od końca XVIII wieku rozwijało się malarstwo rodzajowe, obejmujące wszelkie możliwe tematy codzienne: sceny z polowań, dni pracy w warsztacie szewskim lub aptekarskim, wiejskie wesela, praczki nad rzeką itd. Obrazy olejne Franza Carla Spitzwega, w których z sympatią, humorem i zamiłowaniem do szczegółów przedstawiał sceny i portrety ze środowiska drobnomieszczańskiego, cieszą się już przysłowiową sławą. W XIX wieku pojawiła się duża grupa odbiorców obrazów rodzajowych: rosnąca klasa średnia mogła i chciała upiększać swoje domy obrazami, a popularne czasopisma publikujące powieści seryjne, przewodniki i wszelkiego rodzaju teksty rozrywkowe również chętnie ilustrowały swoje artykuły obrazami rodzajowymi, często prostymi drzeworytami, ale dzięki coraz prostszym procesom drukarskim także kolorowymi litografiami. Emil Rau malował dla tej publiczności. Jego ilustracje pojawiały się w czasopiśmie młodzieżowym "Jugendlust", rodzinnym "Gartenlaube" oraz w "Fliegende Blätter", tygodniku z satyrami, karykaturami, wierszami i opowiadaniami o niemieckim mieszczaństwie (jednym z jego wynalazków jest na przykład "Biedermann"), do którego ilustracje zamieszczał między innymi Wilhelm Busch. Liczne obrazy olejne Emila Raua, prawie wyłącznie portrety i sceny z alpejskich krajobrazów, do dziś znajdują swoich odbiorców - i swoją cenę, bo "oryginał Raua" trudno dziś kupić za mniej niż 2000 euro.

Rau urodził się w Dreźnie w 1858 roku. Nie przejął działającego od dawna warsztatu litograficznego dziadka i ojca (obaj byli litografami nadwornymi, tzn. pracowali dla dworu saskiego), lecz w 1875 r. zapisał się do drezdeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, m.in. pod kierunkiem Leona Pohle i Ferdinanda Wilhelma Pauwelsa. W 1879 r. przeniósł się do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie był uczniem m.in. Alexandra Wagnera i Wilhelma Lindenschmita Młodszego. Od 1883 r. Rau pracował jako niezależny ilustrator i malarz w Monachium, poza dwuletnim pobytem w Dreźnie w latach 1882-1884. W Monachium ożenił się w 1886 r. z Annamarią Dietzer z bawarskiej wsi Oberstreu; para miała czterech synów. Emil Rau zmarł w 1937 roku.