Podczas gdy w Argentynie czy Urugwaju do dziś mieszkają włoscy imigranci, w Brazylii stanowią oni raczej mniejszość wśród wielu. A jednak but wyprodukował również ważnych współczesnych na Sugarloaf Mountain, takich jak malarz Eliseu Visconti.
Visconti urodził się jako Włoch w 1866 roku w wiosce w prowincji Salerno na południe od Neapolu. Jako osiemnastolatek znajdujemy go już w Rio de Janeiro, a więc jako dziecko lub nastolatek wyemigrował z rodziną do Nowego Świata - jak wielu Włochów w tamtych czasach, właśnie z "Mezzogiorno", czyli z południa kraju. Tak więc w 1884 roku, w wieku osiemnastu lat, Visconti wstąpił do Academia Imperial des Belas Artes - tak nazwanej, ponieważ Brazylia do 1889 roku była jeszcze cesarstwem. Visconti studiował u profesorów Henrique Bernardellego i Rodolfo Amodeo - dwóch potomków Włochów, którzy urodzili się już w Nowym Świecie (stąd hiszpańskie imiona). Już w 1888 roku Visconti zdobył złoty medal Akademii, ale wraz z innymi towarzyszami broni poniósł klęskę w próbie zreformowania malarstwa i metod kształcenia. Wolne studio" trwało krótko.
W 1892 roku Visconti powrócił do Europy. W Paryżu uczęszczał nie tylko do "École des Beaux Arts", ale także do Narodowej Szkoły Malarstwa Dekoracyjnego i zwrócił się ku secesji. Jego prace były akceptowane w "Salon National des Beaux Arts", a także w "Societé des Artistes Francais". Na Światowej Wystawie w Paryżu w 1900 r. reprezentował swoją ojczystą Brazylię dwoma obrazami i zdobył srebrny medal za "Gioventù" (Młodość), portret młodej dziewczyny. Niegdyś poddany ostracyzmowi jako buntownik, Eliseu Visconti powrócił do Bralilien jako uznany i szanowany artysta. Dzięki niemu "Art Nouveau" stało się w Brazylii poważane. Po licznych wystawach w Rio i Sao Paulo, zwycięstwie w konkursie na znaczek, stworzeniu scenografii dla teatru miejskiego w Rio de Janeiro, a także zdobyciu złotego medalu na Światowych Targach w Saint Louis (USA) w 1904 roku za "Nagrodę Świętego Sebastiana", został wezwany do swojej starej akademii, aby zastąpić Henrique Bernardellego jako profesor malarstwa. Na tym stanowisku pozostał do 1913 roku.
Po powrocie do Paryża Visconti rozpoczął pracę nad wielkoskalowymi panelami ściennymi dla foyer Teatru Miejskiego w Rio. Pierwsza wojna światowa uniemożliwiła mu jednak powrót do kraju i pozostał we Francji do 1920 roku. Jego panele zostały przetransportowane do Rio statkiem w 1915 roku - szczęście, że nie padły ofiarą wojny podwodnej! Po zakończeniu wojny Visconti wrócił na stałe do domu i poświęcił się bardziej muralom, m.in. w Pałacu Sprawiedliwości w Rio z okazji setnej rocznicy uniezależnienia się Brazylii od Portugalii w 1922 roku.
Ten "pionier secesji w Brazylii" zmarł w Rio 15 października 1944 roku. Dziś jego obrazy zdobią wszystkie najważniejsze muzea w Brazylii.
Podczas gdy w Argentynie czy Urugwaju do dziś mieszkają włoscy imigranci, w Brazylii stanowią oni raczej mniejszość wśród wielu. A jednak but wyprodukował również ważnych współczesnych na Sugarloaf Mountain, takich jak malarz Eliseu Visconti.
Visconti urodził się jako Włoch w 1866 roku w wiosce w prowincji Salerno na południe od Neapolu. Jako osiemnastolatek znajdujemy go już w Rio de Janeiro, a więc jako dziecko lub nastolatek wyemigrował z rodziną do Nowego Świata - jak wielu Włochów w tamtych czasach, właśnie z "Mezzogiorno", czyli z południa kraju. Tak więc w 1884 roku, w wieku osiemnastu lat, Visconti wstąpił do Academia Imperial des Belas Artes - tak nazwanej, ponieważ Brazylia do 1889 roku była jeszcze cesarstwem. Visconti studiował u profesorów Henrique Bernardellego i Rodolfo Amodeo - dwóch potomków Włochów, którzy urodzili się już w Nowym Świecie (stąd hiszpańskie imiona). Już w 1888 roku Visconti zdobył złoty medal Akademii, ale wraz z innymi towarzyszami broni poniósł klęskę w próbie zreformowania malarstwa i metod kształcenia. Wolne studio" trwało krótko.
W 1892 roku Visconti powrócił do Europy. W Paryżu uczęszczał nie tylko do "École des Beaux Arts", ale także do Narodowej Szkoły Malarstwa Dekoracyjnego i zwrócił się ku secesji. Jego prace były akceptowane w "Salon National des Beaux Arts", a także w "Societé des Artistes Francais". Na Światowej Wystawie w Paryżu w 1900 r. reprezentował swoją ojczystą Brazylię dwoma obrazami i zdobył srebrny medal za "Gioventù" (Młodość), portret młodej dziewczyny. Niegdyś poddany ostracyzmowi jako buntownik, Eliseu Visconti powrócił do Bralilien jako uznany i szanowany artysta. Dzięki niemu "Art Nouveau" stało się w Brazylii poważane. Po licznych wystawach w Rio i Sao Paulo, zwycięstwie w konkursie na znaczek, stworzeniu scenografii dla teatru miejskiego w Rio de Janeiro, a także zdobyciu złotego medalu na Światowych Targach w Saint Louis (USA) w 1904 roku za "Nagrodę Świętego Sebastiana", został wezwany do swojej starej akademii, aby zastąpić Henrique Bernardellego jako profesor malarstwa. Na tym stanowisku pozostał do 1913 roku.
Po powrocie do Paryża Visconti rozpoczął pracę nad wielkoskalowymi panelami ściennymi dla foyer Teatru Miejskiego w Rio. Pierwsza wojna światowa uniemożliwiła mu jednak powrót do kraju i pozostał we Francji do 1920 roku. Jego panele zostały przetransportowane do Rio statkiem w 1915 roku - szczęście, że nie padły ofiarą wojny podwodnej! Po zakończeniu wojny Visconti wrócił na stałe do domu i poświęcił się bardziej muralom, m.in. w Pałacu Sprawiedliwości w Rio z okazji setnej rocznicy uniezależnienia się Brazylii od Portugalii w 1922 roku.
Ten "pionier secesji w Brazylii" zmarł w Rio 15 października 1944 roku. Dziś jego obrazy zdobią wszystkie najważniejsze muzea w Brazylii.
Strona 1 / 1