Sir Edwin Landseer (1802 - 1873) urodził się jako najmłodszy z trzech synów brytyjskiego grawera Johna Landseera. Podczas gdy jego brat Thomas Landseer również został rytownikiem, a drugi z braci Charles Landseer poświęcił się malarstwu historycznemu, w twórczości Edwina obok portretów pojawiały się głównie motywy przyrodnicze i zwierzęce. Pierwsze lekcje pobierał u ojca. Później studiował u różnych innych malarzy, przede wszystkim u malarza historycznego Benjamin Robert Haydon. Zachęcił go do wykonywania taksydermii zwierząt. W ten sposób miał zapoznać się z anatomią zwierząt. To szczegółowe i plastyczne przedstawienie pojawiło się później w wielu jego pracach. Landseer był uważany za cudowne dziecko. Pierwszą własną wystawę w Royal Academy miał w wieku 13 lat. W wieku 20 lat po raz pierwszy wyjechał do Szkocji. Będąc tam zakochał się nie tylko w dzikiej przyrodzie Highlands, ale także w starszej o prawie 20 lat księżnej Bedford, Georginie Russell. Mimo dużej różnicy wieku, oboje mieli romans.
Wiele z późniejszych prac Edwina Landseera powstało pod wpływem przyrody Szkocji. Tak jak jedno z jego najsłynniejszych dzieł "The Monarch of The Glen". Wizerunek majestatycznego jelenia, pozostaje do dziś jednym z najpopularniejszych dzieł w sztuce brytyjskiej. Jego motywy zwierzęce i przedstawienia natury sprawiły, że Edwin Landseer stał się ulubionym malarzem królowej Wiktorii, która w 1850 roku pasowała go na rycerza. Oprócz motywów przyrodniczych, Edwin Landseer malował głównie psy. Wielu bogatych i szlachetnych Brytyjczyków portretowało u niego swoje zwierzęta. Szczególnie często malował czarno-białą wersję psa nowofundlanda, znanego wówczas jako Newfoundland Dog. Później na jego cześć przemianowano go na Landseer. "A Distinguished Member of the Humane Society" jest jednym z jego najbardziej znanych przedstawień tej rasy psów.
Około 1840 roku, pod koniec trzydziestego roku życia, Edwin Landseer przeszedł poważne załamanie nerwowe, z którego już nigdy się nie podniósł. Reszta jego życia upłynęła pod znakiem depresji, nadużywania alkoholu i narkotyków. W konsekwencji odrzucił także zaproponowaną mu w 1866 roku posadę prezydenta Akademii Królewskiej. Z wiekiem zdrowie psychiczne Landseera stale się pogarszało. W 1872 r. jego rodzina musiała doprowadzić do uznania go za niezdolnego do pracy umysłowej. Nie przeszkodziło to jednak Landseerowi malować do końca życia.
Sir Edwin Landseer (1802 - 1873) urodził się jako najmłodszy z trzech synów brytyjskiego grawera Johna Landseera. Podczas gdy jego brat Thomas Landseer również został rytownikiem, a drugi z braci Charles Landseer poświęcił się malarstwu historycznemu, w twórczości Edwina obok portretów pojawiały się głównie motywy przyrodnicze i zwierzęce. Pierwsze lekcje pobierał u ojca. Później studiował u różnych innych malarzy, przede wszystkim u malarza historycznego Benjamin Robert Haydon. Zachęcił go do wykonywania taksydermii zwierząt. W ten sposób miał zapoznać się z anatomią zwierząt. To szczegółowe i plastyczne przedstawienie pojawiło się później w wielu jego pracach. Landseer był uważany za cudowne dziecko. Pierwszą własną wystawę w Royal Academy miał w wieku 13 lat. W wieku 20 lat po raz pierwszy wyjechał do Szkocji. Będąc tam zakochał się nie tylko w dzikiej przyrodzie Highlands, ale także w starszej o prawie 20 lat księżnej Bedford, Georginie Russell. Mimo dużej różnicy wieku, oboje mieli romans.
Wiele z późniejszych prac Edwina Landseera powstało pod wpływem przyrody Szkocji. Tak jak jedno z jego najsłynniejszych dzieł "The Monarch of The Glen". Wizerunek majestatycznego jelenia, pozostaje do dziś jednym z najpopularniejszych dzieł w sztuce brytyjskiej. Jego motywy zwierzęce i przedstawienia natury sprawiły, że Edwin Landseer stał się ulubionym malarzem królowej Wiktorii, która w 1850 roku pasowała go na rycerza. Oprócz motywów przyrodniczych, Edwin Landseer malował głównie psy. Wielu bogatych i szlachetnych Brytyjczyków portretowało u niego swoje zwierzęta. Szczególnie często malował czarno-białą wersję psa nowofundlanda, znanego wówczas jako Newfoundland Dog. Później na jego cześć przemianowano go na Landseer. "A Distinguished Member of the Humane Society" jest jednym z jego najbardziej znanych przedstawień tej rasy psów.
Około 1840 roku, pod koniec trzydziestego roku życia, Edwin Landseer przeszedł poważne załamanie nerwowe, z którego już nigdy się nie podniósł. Reszta jego życia upłynęła pod znakiem depresji, nadużywania alkoholu i narkotyków. W konsekwencji odrzucił także zaproponowaną mu w 1866 roku posadę prezydenta Akademii Królewskiej. Z wiekiem zdrowie psychiczne Landseera stale się pogarszało. W 1872 r. jego rodzina musiała doprowadzić do uznania go za niezdolnego do pracy umysłowej. Nie przeszkodziło to jednak Landseerowi malować do końca życia.
Strona 1 / 3