Sztuka początku XX wieku należy do klasycznego modernizmu. Vincent van Gogh i Paul Gauguin utorowały drogę dla nowych impulsów w sztuce. Malarstwo nowoczesne zerwało z tradycyjnym malarstwem i dało artystom wielką swobodę własnej ekspresji. We Francji rozwinęła się sztuka surrealizmu, a przez galerie angielskie przeszedł powiew awangardy, dadaizm, kubizm i fowizm były ruchami artystycznymi, które wpłynęły na malarstwo w takim samym stopniu jak literatura. Artyści mieli duże możliwości eksperymentowania w wielu kierunkach. Malarstwo uwolniło się od wszelkich ustalonych granic. Sukces odnosili ci artyści, którzy potrafili zapewnić sobie przychylność kolekcjonera i otrzymywali wsparcie finansowe od mecenasów. Jeśli życie cyganerii było zawsze antytezą normy społecznej, to na scenie artystycznej rozwinęło się życie w upojeniu.
Christopher Wood urodził się w jednej z najbardziej olśniewających epok artystycznych, jakie do tej pory przeżyła Europa. Wood miał wielki talent, ale już w młodym wieku brakowało mu własnego stylu. Malarz nie zdążył się jeszcze odnaleźć, gdy wpadł w ożywiony wir malarzy i kolekcjonerów sztuki. Próbuje swoich sił w surrealizmie, zajmuje się prymitywizmem, aż w końcu dołącza do londyńskiej grupy artystycznej, która nawiązuje do klasycznych rozmów o sztuce. Ważnymi stacjami w jego rozwoju są Paryż, Londyn i St. Ives. Woodowi raz po raz udaje się tworzyć obrazy, którymi wzbudza wielką sensację na scenie artystycznej. The Fisherman's Farewell pokazuje moment na plaży w Kornwalii, który Wood odtwarza w "prymitywnym" stylu, który tak cenił jako artysta.
Christopher Wood nie potrafi nakreślić kwintesencji swoich sukcesów. Życie malarza wyznaczają niezwykle udane wystawy i smutne porażki. Krzywej sinusoidy w karierze artystycznej Wooda towarzyszą prywatne wydarzenia. Ani miłość do kobiet, ani do mężczyzn nie prowadzi do stabilnego partnerstwa. Opium było uważane w kręgach artystycznych za odpowiedni środek do pobudzenia kreatywności. W połączeniu z alkoholem niejeden malarz przeżył swoje dni w upojeniu. Artysta Christopher Wood w ostatnich latach swojej twórczości cierpiał na urojenia prześladowcze i dezorientację. W Bretanii angielski malarz odnalazł motywy, za które uwielbiała go scena artystyczna. Renoir już wcześniej uchwycił klimat nadmorskiego miasteczka Treboul. Drewno nadało krajobrazowi naiwny wyraz. Pod koniec 1930 roku malarz stworzył swoje ostatnie prace. Zebra i spadochron wykazują wyraźną bliskość surrealizmu. Malarz zakończył swoje życie w tym samym. Istnieją spekulacje na temat przyczyn tego stanu rzeczy. Narkotyki lub strach przed krytyką mogły być czynnikami wyzwalającymi chęć zaprzestania dalszego życia.
Sztuka początku XX wieku należy do klasycznego modernizmu. Vincent van Gogh i Paul Gauguin utorowały drogę dla nowych impulsów w sztuce. Malarstwo nowoczesne zerwało z tradycyjnym malarstwem i dało artystom wielką swobodę własnej ekspresji. We Francji rozwinęła się sztuka surrealizmu, a przez galerie angielskie przeszedł powiew awangardy, dadaizm, kubizm i fowizm były ruchami artystycznymi, które wpłynęły na malarstwo w takim samym stopniu jak literatura. Artyści mieli duże możliwości eksperymentowania w wielu kierunkach. Malarstwo uwolniło się od wszelkich ustalonych granic. Sukces odnosili ci artyści, którzy potrafili zapewnić sobie przychylność kolekcjonera i otrzymywali wsparcie finansowe od mecenasów. Jeśli życie cyganerii było zawsze antytezą normy społecznej, to na scenie artystycznej rozwinęło się życie w upojeniu.
Christopher Wood urodził się w jednej z najbardziej olśniewających epok artystycznych, jakie do tej pory przeżyła Europa. Wood miał wielki talent, ale już w młodym wieku brakowało mu własnego stylu. Malarz nie zdążył się jeszcze odnaleźć, gdy wpadł w ożywiony wir malarzy i kolekcjonerów sztuki. Próbuje swoich sił w surrealizmie, zajmuje się prymitywizmem, aż w końcu dołącza do londyńskiej grupy artystycznej, która nawiązuje do klasycznych rozmów o sztuce. Ważnymi stacjami w jego rozwoju są Paryż, Londyn i St. Ives. Woodowi raz po raz udaje się tworzyć obrazy, którymi wzbudza wielką sensację na scenie artystycznej. The Fisherman's Farewell pokazuje moment na plaży w Kornwalii, który Wood odtwarza w "prymitywnym" stylu, który tak cenił jako artysta.
Christopher Wood nie potrafi nakreślić kwintesencji swoich sukcesów. Życie malarza wyznaczają niezwykle udane wystawy i smutne porażki. Krzywej sinusoidy w karierze artystycznej Wooda towarzyszą prywatne wydarzenia. Ani miłość do kobiet, ani do mężczyzn nie prowadzi do stabilnego partnerstwa. Opium było uważane w kręgach artystycznych za odpowiedni środek do pobudzenia kreatywności. W połączeniu z alkoholem niejeden malarz przeżył swoje dni w upojeniu. Artysta Christopher Wood w ostatnich latach swojej twórczości cierpiał na urojenia prześladowcze i dezorientację. W Bretanii angielski malarz odnalazł motywy, za które uwielbiała go scena artystyczna. Renoir już wcześniej uchwycił klimat nadmorskiego miasteczka Treboul. Drewno nadało krajobrazowi naiwny wyraz. Pod koniec 1930 roku malarz stworzył swoje ostatnie prace. Zebra i spadochron wykazują wyraźną bliskość surrealizmu. Malarz zakończył swoje życie w tym samym. Istnieją spekulacje na temat przyczyn tego stanu rzeczy. Narkotyki lub strach przed krytyką mogły być czynnikami wyzwalającymi chęć zaprzestania dalszego życia.
Strona 1 / 1