Strona 1 / 2
Edukacja artystyczna Christiana Rohlfsa rozpoczęła się przez przypadek, kiedy w wieku 15 lat spadł on z drzewa i doznał poważnej kontuzji nogi. Dwa lata spędził w szpitalu. W tym czasie lekarz, dr Ernst Stolle, dał mu ołówek i papier do rysowania, aby zwalczyć nudę, a wkrótce potem rozpoznał talent chłopca i przedstawił go malarzowi i pisarzowi Ludwigowi Pietschowi w Berlinie. Pietsch polecił mu naukę w Wielkoksiążęcej Akademii Sztuki w Weimarze, gdzie wkrótce rozpoczął studia w zakresie malarstwa figuralnego i historycznego. Gdy Rohlfs miał 24 lata, dotknęła go chroniczna choroba szpiku kostnego w nodze, tak że trzeba było amputować nogę. Rok później Rohlfs wznowił studia. Dzieła Rohlfa odzwierciedlają różne nurty czasowe, ponieważ nieustannie dostosowywał on swój styl do aktualnych wydarzeń i podążał z duchem czasu.
Po studiach skupił się na impresjonizmie, aż został zaproszony do dworu Hoof, by tworzyć portrety i obrazy dworu. W końcu został zaproszony przez najważniejszego kolekcjonera sztuki swoich czasów Ernsta Osthausa do Hagen do Muzeum Folkwang, gdzie miał prowadzić szkołę malarstwa. Projekt zakończył się jednak klapą. Później Rohlfs zapoznał się z ekspresjonizmem, który bardziej odpowiadał jego upodobaniom i któremu odtąd się poświęcił. Dopiero w wieku 70 lat Rohlfs poślubił swoją młodą wówczas żonę Helene Vogt, która miała zaledwie 22 lata. Ponadto został wybrany na członka jury Deutscher Künstlerbund, co dało mu nową motywację do pracy. Po swoich 75. urodzinach ponownie zmienił styl i odtąd przedstawiał widoki miast i pejzaże. Niedługo później malował rośliny.
Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów liczne dzieła sztuki Rohlfsa zostały skonfiskowane jako "zdegenerowane" przez ówczesnego polityka Josepha Goebbelsa, zabroniono mu malowania i na dzień przed śmiercią usunięto z Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Liczne odznaczenia za życia świadczą jednak o uznaniu, jakim się cieszył. Rohlfs zapisał się w historii sztuki jako najważniejszy przedstawiciel ekspresjonizmu.
Edukacja artystyczna Christiana Rohlfsa rozpoczęła się przez przypadek, kiedy w wieku 15 lat spadł on z drzewa i doznał poważnej kontuzji nogi. Dwa lata spędził w szpitalu. W tym czasie lekarz, dr Ernst Stolle, dał mu ołówek i papier do rysowania, aby zwalczyć nudę, a wkrótce potem rozpoznał talent chłopca i przedstawił go malarzowi i pisarzowi Ludwigowi Pietschowi w Berlinie. Pietsch polecił mu naukę w Wielkoksiążęcej Akademii Sztuki w Weimarze, gdzie wkrótce rozpoczął studia w zakresie malarstwa figuralnego i historycznego. Gdy Rohlfs miał 24 lata, dotknęła go chroniczna choroba szpiku kostnego w nodze, tak że trzeba było amputować nogę. Rok później Rohlfs wznowił studia. Dzieła Rohlfa odzwierciedlają różne nurty czasowe, ponieważ nieustannie dostosowywał on swój styl do aktualnych wydarzeń i podążał z duchem czasu.
Po studiach skupił się na impresjonizmie, aż został zaproszony do dworu Hoof, by tworzyć portrety i obrazy dworu. W końcu został zaproszony przez najważniejszego kolekcjonera sztuki swoich czasów Ernsta Osthausa do Hagen do Muzeum Folkwang, gdzie miał prowadzić szkołę malarstwa. Projekt zakończył się jednak klapą. Później Rohlfs zapoznał się z ekspresjonizmem, który bardziej odpowiadał jego upodobaniom i któremu odtąd się poświęcił. Dopiero w wieku 70 lat Rohlfs poślubił swoją młodą wówczas żonę Helene Vogt, która miała zaledwie 22 lata. Ponadto został wybrany na członka jury Deutscher Künstlerbund, co dało mu nową motywację do pracy. Po swoich 75. urodzinach ponownie zmienił styl i odtąd przedstawiał widoki miast i pejzaże. Niedługo później malował rośliny.
Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów liczne dzieła sztuki Rohlfsa zostały skonfiskowane jako "zdegenerowane" przez ówczesnego polityka Josepha Goebbelsa, zabroniono mu malowania i na dzień przed śmiercią usunięto z Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Liczne odznaczenia za życia świadczą jednak o uznaniu, jakim się cieszył. Rohlfs zapisał się w historii sztuki jako najważniejszy przedstawiciel ekspresjonizmu.