Podejrzana kobieta zostaje postawiona przed sądem policyjnym w Londynie. Życie skazańców w więzieniu Wormwood Scrubs. Tańczące dziewczyny w teatrze, irlandzkie dzieci noszące darń za niską płacę. Robotnicy wznoszący kopułę Wielkiego Pałacu na Światowe Targi w Paryżu w 1900 roku. Francuski oficer Alfred Dreyfus przed swoimi sędziami, pisarz Émile Zola na swoim procesie. Wybitny kompozytor Franciszek Liszt przy fortepianie lub słynna Madame Sarah Bernhardt w swojej garderobie. Francuski malarz i ilustrator Charles Paul Renouard narysował niezliczoną ilość takich scen, często z życia codziennego, lub portretów znanych osobistości. Sceny z życia codziennego zwykłych ludzi, z sal sądowych i parlamentów, z ważnych wydarzeń, z festiwali, parad i procesji w największych miastach Europy. Rysunki ołówkiem, wykonane w czerni i bieli, były publikowane głównie w wysokonakładowych gazetach i czasopismach tamtych czasów, takich jak Paris Illustrated czy brytyjski tygodnik The Graphic.
Paul Renouard mieszkał i tworzył nie tylko w Paryżu, ale często także w Londynie. Odbył także liczne podróże po wielu krajach Europy, wielokrotnie odwiedzał także USA. Pochodzący z wielodzietnej rodziny z małej wioski w Dolinie Loary, Paul przeniósł się do Paryża w wieku 14 lat, aby zarobić pieniądze - początkowo jako prosty malarz domowy. Jednak ze względu na talent rysunkowy, który zwrócił na niego uwagę już w dzieciństwie, został przyjęty do École d'Arts (Szkoły Sztuk Pięknych), a następnie został cenionym uczniem w pracowni malarza Isidore Pils. Paul pomógł mu również w ukończeniu malowideł na sklepieniach klatki schodowej nowej Opery Paryskiej "Opéra Garnier", która została otwarta w 1875 roku.
Rysownik Paul Renouard był właściwie niemal reporterem, dziennikarzem, który dobrze znał życie w swoim środowisku i utrwalał je w często szybko opracowanych, ale bardzo precyzyjnych i dokładnych obrazach. Niewielkie serie portretów polityków czy uchwycone sceny z życia instytucji, takich jak kluby angielskie, również zawierają sporą dawkę poczucia humoru artysty. Jego prace nie tylko zachwycały prasową publiczność, ale także wzbudzały podziw wśród kolegów malarzy, takich jak Vincent van Gogh. Rosnąca na początku XX wieku konkurencja fotografii, zwłaszcza dla ilustratorów pracujących dla gazet, nie mogła przeszkodzić Renouardowi w wydawaniu z powodzeniem albumów z akwafortami i litografiami (m.in. słynny zbiór "Ruchy, gesty i ekspresje" czy powstały w ostatnich latach życia "Album wojenny"). Nie bez powodu jego dzieła do dziś znajdują się np. w Luwrze. O tym, że Charles Paul Renouard, ze względu na swoje nazwisko, był być może mylony poza ojczyzną z jeszcze bardziej znanymi malarzami swoich czasów, świadczy krótka notatka o jego śmierci w "Salzburger Volksblatt" z 11 stycznia 1924 r.: odnotowano tam, że "wiedeńskie doniesienia powielały jego nazwisko okaleczone jako Renoir, słynny mistrz z walczących dni impresjonizmu".
Podejrzana kobieta zostaje postawiona przed sądem policyjnym w Londynie. Życie skazańców w więzieniu Wormwood Scrubs. Tańczące dziewczyny w teatrze, irlandzkie dzieci noszące darń za niską płacę. Robotnicy wznoszący kopułę Wielkiego Pałacu na Światowe Targi w Paryżu w 1900 roku. Francuski oficer Alfred Dreyfus przed swoimi sędziami, pisarz Émile Zola na swoim procesie. Wybitny kompozytor Franciszek Liszt przy fortepianie lub słynna Madame Sarah Bernhardt w swojej garderobie. Francuski malarz i ilustrator Charles Paul Renouard narysował niezliczoną ilość takich scen, często z życia codziennego, lub portretów znanych osobistości. Sceny z życia codziennego zwykłych ludzi, z sal sądowych i parlamentów, z ważnych wydarzeń, z festiwali, parad i procesji w największych miastach Europy. Rysunki ołówkiem, wykonane w czerni i bieli, były publikowane głównie w wysokonakładowych gazetach i czasopismach tamtych czasów, takich jak Paris Illustrated czy brytyjski tygodnik The Graphic.
Paul Renouard mieszkał i tworzył nie tylko w Paryżu, ale często także w Londynie. Odbył także liczne podróże po wielu krajach Europy, wielokrotnie odwiedzał także USA. Pochodzący z wielodzietnej rodziny z małej wioski w Dolinie Loary, Paul przeniósł się do Paryża w wieku 14 lat, aby zarobić pieniądze - początkowo jako prosty malarz domowy. Jednak ze względu na talent rysunkowy, który zwrócił na niego uwagę już w dzieciństwie, został przyjęty do École d'Arts (Szkoły Sztuk Pięknych), a następnie został cenionym uczniem w pracowni malarza Isidore Pils. Paul pomógł mu również w ukończeniu malowideł na sklepieniach klatki schodowej nowej Opery Paryskiej "Opéra Garnier", która została otwarta w 1875 roku.
Rysownik Paul Renouard był właściwie niemal reporterem, dziennikarzem, który dobrze znał życie w swoim środowisku i utrwalał je w często szybko opracowanych, ale bardzo precyzyjnych i dokładnych obrazach. Niewielkie serie portretów polityków czy uchwycone sceny z życia instytucji, takich jak kluby angielskie, również zawierają sporą dawkę poczucia humoru artysty. Jego prace nie tylko zachwycały prasową publiczność, ale także wzbudzały podziw wśród kolegów malarzy, takich jak Vincent van Gogh. Rosnąca na początku XX wieku konkurencja fotografii, zwłaszcza dla ilustratorów pracujących dla gazet, nie mogła przeszkodzić Renouardowi w wydawaniu z powodzeniem albumów z akwafortami i litografiami (m.in. słynny zbiór "Ruchy, gesty i ekspresje" czy powstały w ostatnich latach życia "Album wojenny"). Nie bez powodu jego dzieła do dziś znajdują się np. w Luwrze. O tym, że Charles Paul Renouard, ze względu na swoje nazwisko, był być może mylony poza ojczyzną z jeszcze bardziej znanymi malarzami swoich czasów, świadczy krótka notatka o jego śmierci w "Salzburger Volksblatt" z 11 stycznia 1924 r.: odnotowano tam, że "wiedeńskie doniesienia powielały jego nazwisko okaleczone jako Renoir, słynny mistrz z walczących dni impresjonizmu".
Strona 1 / 4