Nowinki technologiczne były dla niego przedmiotem gorącego zainteresowania. Carl Grossberg był malarzem przemysłowym, pozostającym pod wpływem artystycznej epoki Nowej Rzeczowości. Przeżył I wojnę światową i początek II wojny światowej. Ale jego pasją było zawsze malarstwo, aż do śmierci.
Carl Grossberg, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Georg Carl Wilhelm Grandmontagne, był niemieckim malarzem, który uwiecznił swoje dzieła w olejach i akwarelach na płótnie. Początkowo jednak studiował architekturę, jeszcze pod nazwiskiem Grandmontagne, które jednak wkrótce potem zostało zniemczone przez jego ojca - na Grossberg. Następnie musiał przerwać studia, ponieważ na początku I wojny światowej został powołany do służby wojskowej. Kilka lat później wrócił ranny, ale wojna nie mogła go powstrzymać od kariery. Po wyleczeniu kontuzji poświęcił się studiowaniu sztuk pięknych i zajął się malarstwem, sztuką dekoracyjną i przestrzenną. Sukces przyniosły mu wystawy indywidualne w Stuttgarcie, a później także w Berlinie i kilku miastach w Niemczech. Kilka lat później za swoje wystawy i sztukę otrzymał Nagrodę Rzymską. Grossberg realizował jednak w rzeczywistości większy projekt. Projekt "Industrieplans", cykl obrazów, który miał przedstawiać przekrój najważniejszych gałęzi przemysłu w Niemczech. Niestety, nie udało się go zrealizować. Na początku II wojny światowej został bowiem ponownie powołany do wojska i stacjonował w Polsce. Ostatecznie zginął w wypadku samochodowym podczas wizyty u rodziny na przepustce.
Prace Grossberga nie powstawały konsekwentnie przez cały okres jego twórczości. Z czasem uległy one zmianie. Początkowo tworzył pejzaże miejskie w technice olejnej i akwarelowej, inspirując się twórczością artysty Lyonela Feiningera. Te przypominające bloki konstrukcje miały jaskrawe i odważne kolory, a ich styl był pełen szczegółów i precyzji. To również miało stać się znakiem rozpoznawczym Grossberga. Później zainwestował w aparaturę techniczną, której aspekt konstrukcyjny coraz częściej stawał się pomysłową perspektywą, którą przedstawiał. Obrazy marzeń", które wzbogacały zgeometryzowane maszyny o elementy surrealistyczne i przekształcały je w symboliczną przestrzeń sztuki. Na początku lat 30. porzucił jednak swoje "obrazy marzeń" na rzecz sztuki Nowej Rzeczowości, w której stylu przedstawiał wnętrza technologiczne, bez żadnych dodatkowych akcesoriów. W tym okresie centralnym motywem jego twórczości były hale fabryczne, a w szczególności portrety maszyn. Jego rzemiosło polegało na przekształcaniu ówczesnych funkcjonariuszy przemysłowych w sztuczne chwile. W ten sposób powstał zdystansowany, schłodzony język obrazowy i ponadczasowa sterylność, dzięki którym Grossberg stał się malarzem przemysłowym, znanym do dziś.
Nowinki technologiczne były dla niego przedmiotem gorącego zainteresowania. Carl Grossberg był malarzem przemysłowym, pozostającym pod wpływem artystycznej epoki Nowej Rzeczowości. Przeżył I wojnę światową i początek II wojny światowej. Ale jego pasją było zawsze malarstwo, aż do śmierci.
Carl Grossberg, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Georg Carl Wilhelm Grandmontagne, był niemieckim malarzem, który uwiecznił swoje dzieła w olejach i akwarelach na płótnie. Początkowo jednak studiował architekturę, jeszcze pod nazwiskiem Grandmontagne, które jednak wkrótce potem zostało zniemczone przez jego ojca - na Grossberg. Następnie musiał przerwać studia, ponieważ na początku I wojny światowej został powołany do służby wojskowej. Kilka lat później wrócił ranny, ale wojna nie mogła go powstrzymać od kariery. Po wyleczeniu kontuzji poświęcił się studiowaniu sztuk pięknych i zajął się malarstwem, sztuką dekoracyjną i przestrzenną. Sukces przyniosły mu wystawy indywidualne w Stuttgarcie, a później także w Berlinie i kilku miastach w Niemczech. Kilka lat później za swoje wystawy i sztukę otrzymał Nagrodę Rzymską. Grossberg realizował jednak w rzeczywistości większy projekt. Projekt "Industrieplans", cykl obrazów, który miał przedstawiać przekrój najważniejszych gałęzi przemysłu w Niemczech. Niestety, nie udało się go zrealizować. Na początku II wojny światowej został bowiem ponownie powołany do wojska i stacjonował w Polsce. Ostatecznie zginął w wypadku samochodowym podczas wizyty u rodziny na przepustce.
Prace Grossberga nie powstawały konsekwentnie przez cały okres jego twórczości. Z czasem uległy one zmianie. Początkowo tworzył pejzaże miejskie w technice olejnej i akwarelowej, inspirując się twórczością artysty Lyonela Feiningera. Te przypominające bloki konstrukcje miały jaskrawe i odważne kolory, a ich styl był pełen szczegółów i precyzji. To również miało stać się znakiem rozpoznawczym Grossberga. Później zainwestował w aparaturę techniczną, której aspekt konstrukcyjny coraz częściej stawał się pomysłową perspektywą, którą przedstawiał. Obrazy marzeń", które wzbogacały zgeometryzowane maszyny o elementy surrealistyczne i przekształcały je w symboliczną przestrzeń sztuki. Na początku lat 30. porzucił jednak swoje "obrazy marzeń" na rzecz sztuki Nowej Rzeczowości, w której stylu przedstawiał wnętrza technologiczne, bez żadnych dodatkowych akcesoriów. W tym okresie centralnym motywem jego twórczości były hale fabryczne, a w szczególności portrety maszyn. Jego rzemiosło polegało na przekształcaniu ówczesnych funkcjonariuszy przemysłowych w sztuczne chwile. W ten sposób powstał zdystansowany, schłodzony język obrazowy i ponadczasowa sterylność, dzięki którym Grossberg stał się malarzem przemysłowym, znanym do dziś.
Strona 1 / 1